Αποκύημα

αποκύημα < μεσαιωνική ελληνική ἀποκύημα< ἀποκυέω (γεννώ) < ἀπό (ξε-)+ κυέω (φουσκώνω)

κυέω < (ινδοευρωπαϊκή (ρίζα) ) *(s)qut-, *(s)qeu- (=καλύπτω, κρύβω). Συγγενές με το (σανσκριτικά) skunati (=κρύβω) και το (λατινικά) cutis (=δέρμα)

Σημασιολογία του αποκύημα:

1. γέννημα, δημιούργημα

Σημασιολογία του κυέω:

1. κυοφορώ, εγκυμονώ, είμαι έγκυος

   ἣ δ᾽ ἐκύει φίλον υἱόν (Όμηρος, Ιλιάδα, 19, 117)

2. καθίσταμαι έγκυος, συλλαμβάνω, κυοφορούμαι