Η μέρα των Χριστουγέννων σηματοδοτεί για πολλούς ανθρώπους μια ατμόσφαιρα γιορτής και χαράς με οικεία και αγαπημένα πρόσωπα. Για άλλους αποτελεί ευκαιρία “απόδρασης” και παροδικής ευδαιμονίας μέσα σε καιρούς πόνου, ανέχειας και άγχους. Όλη η χαρά της περιρρέουσας χριστουγεννιάτικης ατμόσφαιρας, ό,τι κι αν αυτό σημαίνει για τον καθένα μας, είναι άγονη και άνευ ουσίας αν δεν συνοδεύεται από στοχασμούς σχετικώς με την σημειολογία των Χριστουγέννων, ως γεγονότος της ενσάρκωσης του προσώπου του Χριστού στην γη.
Η μέρα Χριστουγέννων μας φέρνει αναμνήσεις από την παιδικότητά μας. Αναζητούμε τα παιδικά μας χρόνια με λιγότερα υλικά αγαθά, περισσότερη σύνδεση με το οικογενειακό περιβάλλον, αναζήτηση παραμυθιών, εθίμων και Χριστουγεννιάτικων καλάντων. Ανταλλάσουμε ευχές για “Καλά Χριστούγεννα” και ζούμε, έστω και εφήμερα, το μεγαλείο των καλά κρυμμένων άχρονων στιγμών. Η γέννηση του Χριστού ευελπιστούμε για μια ακόμη φορά να μας φέρει εκεί όπου θέλει να βρίσκεται η ψυχή μας, σε έναν χώρο γαλήνης, ησυχίας και πλήρωσης. Το αν θα καταφέρουμε να συνειδητοποιήσουμε τους κύκλους που κάνουμε επί γης και να αξιοποιήσουμε τις ευκαιρίες που εμφανίζονται προς όφελος της ψυχής μας είναι μια σοβαρή υπόθεση για κάθε άνθρωπο ξεχωριστά.
Τα Χριστούγεννα φέρνουν στον λογισμό μας την πορεία του Θεανθρώπου επί γης, ως ουσιώδη παρέμβαση με στόχο την θεραπεία, ίαση και τελικώς απελευθέρωση του πνευματικώς ασθενούς και υποδουλωμένου πνευματικού ανθρώπου εντός των ορίων της ύλης και της σάρκας. Η ενσάρκωση του Χριστού είναι με τον ένα ή τον άλλο τρόπο ένα συμβόλαιο που όφειλε να πληρωθεί και λύτρα τα οποία αποδόθηκαν με την σταυρική θυσία του Θεανθρώπου, ως αναγκαία προϋπόθεση για την λύτρωση (εκ των λύτρων) του ανθρώπου.
Τα τελευταία χρόνια γίνεται μια εξόχως συντονισμένη αλλά και σε ένα βαθμό αδικαιολόγητη προσπάθεια να εξαφανιστεί ή να υποτιμηθεί κάθε τι χριστιανικό, κάθε σύμβολο, κάθε νόημα, κάθε λόγος πνευματικός και ψυχωφελής. Στο στόχαστρο αυτής της έξωθεν προσπάθειας φαίνεται να τοποθετούνται και τα ίδια τα Χριστούγεννα. Αυτό που δυσκολεύεται όμως ίσως ο μέσος άνθρωπος να συνειδητοποιήσει είναι ότι τα Χριστούγεννα δεν είναι απλώς μια εορτή για ανταλλαγή δώρων και κατανάλωση μεγάλων ποσοτήτων φαγητού, αλλά μια ημέρα στοχασμού, ενδοσκόπησης, προσευχής και ταπείνωσης.
Η σχέση μας με το Χριστό περνά από την σχέση με τον συνάνθρωπο και εν τέλει με τον ίδιο τον εσώτερό μας εαυτό, είναι ωστόσο μοναδική και ψυχωφελής. Οφείλουμε να υπενθυμίζουμε στον εαυτό μας την μέγιστη αρετή της απλότητας και της ταπείνωσης, όπως την δίδαξε ο ίδιος ο Χριστός με την ταπεινή του ενσάρκωση και την ταπεινή του σταυρική θυσία, η οποία μετουσιώθηκε σε λαμπρή Ανάσταση. Ας αποτελέσει η μέρα αυτή βάση στοχαστική και ησυχαστική.
Αν θέλουμε να ζήσουμε αληθινά τα Χριστούγεννα μέσα μας, πρέπει πρώτα να βάλουμε το Χριστό στη ζωή μας. Χριστούγεννα δεν μπορούν να υπάρξουν χωρίς Χριστό. Κενώνοντας πρώτα το νου, ας ακολουθήσουμε νοητικά και πνευματικά τα μονοπάτια των ακόλουθων αυτοσχέδιων στίχων.
Αν θεωρώ ότι σωσμένος θα βγω,
χωρίς πόνο τη ζωή διαβιώ,
χωρίς μέσα μου ίχνος ελέους,
χωρίς ανάμνηση του ύψιστου χρέους,
με πίστη μόνο στις δικές μου δυνάμεις,
δέσμιος ων της επίγειας πλάνης,
Χριστό δεν έχω.
Κι αν το δικό μου μόνο το θέλημα ζω,
χωρίς το σταυρό μου να κάνω και να'μαι Εδώ,
Χριστό δεν έχω.
Κι αν έρμαιο είμαι της κάθε επιθυμίας,
του φόβου, της θλίψης, του θυμού, της μανίας,
Χριστό δεν έχω.
Κι αν να αφεθώ σε Αυτόν δεν μπορώ,
κι αν χαρά βλέπω μόνο μες στο αισθητό
αν παραβλέπω καθετί ιερό,
Χριστό δεν έχω.
Κι αν μόνο με τα πήλινα μάτια θωρώ,
χωρίς στης ψυχής τη ματιά να σταθώ,
Χριστό δεν έχω.
Κι αν κάθε βράδυ στο ναό προσκυνώ,
τον αδελφό μου όμως ποτέ δεν τιμώ,
Χριστό δεν έχω.
Κι αν μια νηστεία στο σώμα κρατώ,
τον δε Νου μου ανεξέλεγκτα ωθώ,
Χριστό δεν έχω.
Και αν όλους τους άλλους διαρκώς επιπλήττω,
με το Εγώ το δικό μου όμως ποτέ μου δεν φρίττω,
Χριστό δεν έχω.
Κι αν ύλη και πλούτη διαρκώς κατακτώ,
το πνεύμα μου όμως αφήνω οκνηρό,
Χριστό δεν έχω.
Κι αν όμορφα λόγια για Αγάπη μιλώ,
αντάλλαγμα όμως για αυτή αποζητώ,
Χριστό δεν έχω.
Κι αν πλήθος ελέους σε φτωχούς αποδίδω,
στην δε αμαρτία της έπαρσης ενδίδω,
Χριστό δεν έχω.
Και αν την Αλήθεια παντού επιζητώ,
μα το ψέμα του εαυτού μου να δω αδυνατώ,
Χριστό δεν έχω.
Και όσο κι αν την Αιώνια Κοινωνία ποθώ,
αν μέσα στο Τώρα να ησυχάσω αδυνατώ,
Χριστό δεν έχω. Κλείνουμε με την ευχή κάθε μέρα να είναι Χριστούγεννα!
