Λίγο πριν γυρίσει ο χρόνος
Ο χρόνος, αυτή η καλοσχεδιασμένη πλάνη στο σύνολο της πραγματικής μας εικονικότητας στο υλικό πεδίο, είναι η ρίζα όλων των κακών και πηγή όλης της σύγχυσης στα μεταφυσικά πεδία. Κάθε φορά που βλέπω εορτασμούς για την αλλαγή του έτους, προσπαθώ να συνειδητοποιήσω τι πραγματικά γιορτάζουμε όταν γυρίζουν οι δείκτες του ρολογιού και δείξουν μερικά δευτερόλεπτα μετά τις δώδεκα τα ξημερώματα. Τι είναι αυτό που μας δίνει την ψευτοχαρά της αποχώρησης του “παλιού χρόνου” και της έλευσης του νέου; Γιατί άραγε συνεχίζουμε να βαυκαλιζόμαστε σε έναν κόσμο με ροζ σύννεφα; Η μόνη εξήγηση είναι ότι δεν καταφέρνουμε να συνειδητοποιήσουμε τι πραγματικά τεκταίνεται σε εξωτερικό αλλά και σε εσωτερικό-πνευματικό επίπεδο. Αντιλαμβάνομαι τις προκλήσεις και τις δυσκολίες που θα φέρει το 2024. Πλέον όμως η ζωή με έχει διδάξει ότι οφείλω, αναλογιζόμενος την ευθύνη μου απέναντί της, να σταθώ όρθιος και να δεχθώ στωικά αυτά που θα φέρει και να μην σταματώ να προσδοκώ, παρά τις σαρκικές πτώσεις μου, το Φως της Ανάστασης.
Κάνοντας μια ανασκόπηση των τελευταίων ημερών που πέρασαν στα πλαίσια του προσωπικού ημερολογίου άχρονου χρόνου για το έτος 2023 αλλά και του ωρολογίου άχρονου χρόνου, ανακαλώ τις ακόλουθες στιγμές:
- Χριστούγεννα νωρίς στην μητρόπολη Παραμυθίας, μετά από πρωινή έγερση και οδήγηση στα φαντασμαγορικά όρη της Ηπείρου.
- Κρεατοφαγία από κρέατα ελευθέρας βοσκής από φάρμα του Γράμμου. Έτσι να θυμηθούμε πώς ήταν οι τροφές που έτρωγαν οι αυτάρκεις πατεράδες και παππούδες μας πριν από πολλές δεκαετίες.
- Πρωινή λειτουργία και συζήτηση στο αρχονταρίκι της μονής Γηρομερίου και αγκάλιασμα με την ιερότητα και την ενέργεια του τόπου. Γέλιο και δάκρυ για την μεταπτωτική αμαρτία, τα σαρκικά αμαρτήματα αλλά έντονη αίσθηση μιας σειράς ραπισμάτων ταπεινώσεως.
- Πρωινή έγερση και μικρή διάρκεια ημέρας. Ενθύμηση της εναλλαγής της κυκλικότητας του χρόνου και του έτους. Η ψευδαίσθηση της ελπίδας “ανατέλλει” και πάλι μετά τα Χριστούγεννα, τώρα που η μέρα αρχίζει και πάλι να μεγαλώνει μετά το χειμερινό ηλιοστάσιο.
- Περπάτημα με τα πόδια σε κρύο με ήλιο προς γειτονικά χωριά και θέαση των αετών σε ουράνια περιπολία. Σύνδεση με την ορεινή φύση με αργέχονους τρόπους και στο βάθος το απέραντο γαλάζιο.
- Πέρασμα στο κέντρο πολιτισμού Σταύρος Νιάρχος για την παραλαβή του αγωνιστικού πακέτου και ακρόαση μαζί με τα παιδιά του κονσέρτου με πιάνο και με την μουσική η οποία ήταν τόσο γνώριμη στα αυτιά μου. Μια μουσική μοναδική, ανατριχιαστική, μεταφυσικού βάθους και απόκοσμης ενέργειας. Η μουσική αυτή δεν είναι άλλη από την ηχητική επένδυση της ταινίας Interstellar, η οποία πραγματεύεται μεταφυσική φιλοσοφία διαμέσου της αστροφυσικής αναζήτησης της παραδοξότητας της καμπύλωσης του χωροχρόνου, των μαύρων οπών και των παράλληλων συμπάντων. Η μουσική αυτή αφήνει ανεξίτηλο το αποτύπωμά της μέσα μου και ηχεί ακόμα στα αυτιά μου και τώρα, λίγες ώρες πριν την επίσημη αλλαγή του έτους.
