Εισαγωγή
Ο σολωμός είναι ένα ψάρι που ενδημεί σε κρύα νερά στο βόρειο Ατλαντικό και σε ποταμούς που εκβάλλουν σε αυτόν, ενώ έχει εισαχθεί και στο βόρειο Ειρηνικό. Είναι γνωστός για τη μεγάλη του διαθρεπτική αξία σε Ω3 λιπαρά αλλά επίσης γνωστός για την ιδιάζουσα πορεία την οποία ακολουθεί κατά την μετανάστευση σε πιο ευνοϊκές περιοχές διαβίωσης και αναπαραγωγής. Στη διάρκεια της μετανάστευσης αναγκάζεται συχνά να κινείται αντίθετα προς την φορά της ροής του ορμητικού νερού των ποταμών με στόχο να ανελιχθεί σε υψηλότερα σημεία στον υδροφόρο ορίζοντα. Αυτό εκ φύσεως είναι μια αντίξοη συνθήκη την οποία όμως ειδικά το είδος του σολωμού επιτυγχάνει να υπερπηδά βάσει του ενστίκτου επιβίωσης και βιολογικής εξέλιξης.
Εξαιτίας της κίνησης του αυτής αντίθετα και αντίρροπα προς τις εξωτερικές συνθήκες, ο σολωμός λειτουργεί ως ένα ισχυρό σύμβολο το οποίο βρίσκει εφαρμογές σε πολλές πτυχές της εξωτερικής (υλικής) αλλά και εσωτερικής (πνευματικής) ζωής του ανθρώπου.
Το υλικό και ενεργειακό πεδίο
Στο υλικό και ενεργειακό πεδίο της επίγειας ζωής υπάρχουν πολλές ανθρώπινες συμπεριφορές και τρόποι σκέψης και δράσης που ακολουθούν το παράδειγμα του σολωμού. Ακολουθούν μερικά ίσως απλοϊκά και φαινομενικά “αστεία” αλλά κατ’ουσίαν αυθεντικά παραδείγματα στην εξωτερική (υλική) ζωή, τα οποία μπορούν να λειτουργήσουν ως παραλληλισμοί με την κόντρα κίνηση του σολωμού.
- Να κινείσαι στα μέσα μαζικής μεταφοράς με τις σταθερές κλίμακες ενώ όλοι οι υπόλοιποι χρησιμοποιούν κυλιόμενες σκάλες και ανελκυστήρα.
- Να μεταβαίνεις με τα πόδια προς όλους τους καθημερινούς κοντινούς η και ευλόγως μακρινούς προορισμούς σου όταν όλοι οι άλλοι χρησιμοποιούν το αυτοκίνητο μέχρι και για τις πιο αμελητέες αποστάσεις.
- Να διακόπτεις κάθε “σχέση” σου με την τηλεόραση και την άσκοπη πλοήγηση στο διαδίκτυο καθώς και να απέχεις από οποιοδήποτε άλλο προφανές ή μη μέσο πρόκλησης απώλειας χρόνου αλλά και απώλειας εσωτερικής συγκρότησης, όταν η πλειοψηφία του κόσμου γύρω σου αφιερώνουν σχεδόν το 1/3 όλης της ζωής τους σε αποσπάσεις τύπου “time wasters”.
- Να διακόπτεις κάθε σχέση με σωματικά/βιολογικά υποκατάστατα και εξαρτήσεις, όπως είναι η νικοτίνη, το αλκοόλ και η κακή διατροφή, όταν η πλειοψηφία του κόσμου επιχειρεί ματαίως να καλύψει τα πάσης φύσως κενά τους επιδιδόμενοι στην χρήση των υποκατάστατων αυτών.
- Να επιλέγεις το βιβλίο, την τέχνη και τις υγιείς μορφές πολιτισμού ως μέσα αληθινής ψυχαγωγίας, όταν πάρα πολύς κόσμος επιλέγει τα εύκολα, τα γρήγορα και τα ηδονιστικά στοιχεία της “διασκέδασης” για σκέδαση του εαυτού τους και για έξοδο διαφυγής από έναν εαυτό τον οποίο ποτέ δεν γνώρισαν πραγματικά και ποτέ δεν μπόρεσαν να αντέξουν.
Το πνευματικό πεδίο
Και σε επίπεδο εσωτερικής (πνευματικής) ζωής όμως υπάρχουν πολλές συμπεριφορές, επιλογές, συνειδητοποιήσεις και αποφάσεις οι οποίες μαρτυρούν την προσήλωση ενός ατόμου ως αρνητή των διαδεδομένων, οικείων και κοινώς αποδεκτών μοτίβων διαχείρισης της ψυχολογίας και του εαυτού, αυτών τα οποία η κοινωνία προτάσει ως εχέγγυα επιτυχίας και ευδαιμονίας. Στο πνευματικό επίπεδο, το να ακολουθείς το παράδειγμα του συμβόλου-σολωμού στην πράξη μπορεί να σημαίνει τα εξής:
- Να αντιλαμβάνεσαι την δυαδικότητα της ύλης και της ενέργειας καθώς και το ότι όλα στην ύλη είναι μια σειρά αέναων ταλαντώσεων, κάθε μια από τις οποίες εμπεριέχεται σε άλλες ανώτερες (κατά την λογική των αρμονικών συχνοτήτων).
- Να έχεις επίγνωση των επτά σωμάτων, πεδίων και διαστάσεων, των μη αισθητών στοιχείων πέραν του αισθητού κόσμου καθώς και των σταδίων της μεταθανάτιας πορείας της ψυχής.
- Να αντιλαμβάνεσαι το σώμα και την ύλη ως τα βαθύτερα αίτια του “κακού”, του λάθους δηλαδή που προέκυψε από τις πτώσεις του ουράνιου πνευματικού ανθρώπου και το οποίο αυτό λάθος αποζητά την διαδικασία ουσιαστικής διόρθωσής του με την επανολοκλήρωση του όλου ανθρώπου στην πνευματική του πατρίδα. Υπό αυτό το πρίσμα λοιπόν αρχίζεις να αποστρέφεσαι την ύλη και το σώμα σου (όχι κάνοντας κακό στο σώμα, αλλά αντιλαμβανόμενος ότι στο σώμα εδράζονται όλα σου τα επίγεια προβλήματα) και να αγαπάς το πνεύμα και την αληθινή σου φύση.
- Να έχεις επίγνωση τόσο των αρνητικών (προφανών) όσο και των θετικών (μη προφανών πάντα) πτυχών του Εγώ σου. Τόσο τα αρνητικά όσο και τα θετικά πρόσωπα του Εγώ οδηγούν στον πόνο, στον οδυρμό και στην εξαθλίωση τόσο σε αυτή τη ζωή όσο και στην μετά θάνατον. Παραδείγματα αρνητικών πτυχών του Εγώ είναι ο θυμός, η ζήλεια, ο φθόνος, η λαγνεία, η λαιμαργία και η έπαρση. Παραδείγματα θετικών πτυχών του Εγώ σου είναι η υλική ανταποδοτική αγάπη, οι σχέσεις προσκόλλησης και ο παθιασμένος έρωτας, η συμπονετική ελεημοσύνη ως μέσο αυτοκαταξίωσης και η αίσθηση της πνευματικής ανωτερότητας και του ελιτισμού.
- Να λειτουργείς κόντρα στα καλούπια των δογμάτων, να διαθέτεις πνεύμα φιλερευνητικό (αλλά και ανοικτό στις αντιλήψεις/απόψεις των άλλων) και προπαντώς να επιχειρείς να οδηγείσαι σε συνειδητοποιήσεις κυρίως δια μέσω της βιωματικής οδού και όχι μόνο μέσα από την θεωρητική τροφοδότηση της συνείδησής σου με επιπρόσθετες γνώσεις.
- Να πηγαίνεις κόντρα στο ρεύμα της πλάνης, του αποπροσανατολισμού, του άκρατου μιμητισμού και τελικώς να απορρίπτεις το καλοστημένο και ύπουλο παιγνίδι της πνευματικής ύπνωσης και υποδούλωσης που υφαίνεται από τους αφανείς άρχοντες του κόσμου τούτου.
Η μετουσίωση της μοναχικότητας
Μοιραία η υιοθέτηση του συμβόλου του σολωμού ως πρότυπο στην εξωτερική και στην εσωτερική πραγματικότητα του ανθρώπου τελικώς οδηγεί σε μια πορεία οδυνηρή και επίπονη. Αυτή η κίνηση “κόντρα στο ρεύμα” είναι ο προσωπικός σταυρός, είναι ο ανήφορος της ζωής για τον οποίο μιλάει ο Καζαντζάκης στην Ασκητική του. Και τίμημα αυτής της οδυνηρής πορείας του ανθρώπου-σολωμού είναι η μοναχικότητα. Αν όμως ο σκεπτόμενος άνθρωπος ενδοσκοπήσει και σε αυτό το σημείο θα αντιληφθεί ότι η μοναχικότητα δεν υφίσταται ως έννοια στον πνευματικό κόσμο, πάρα είναι μόνο μια αστρική συναισθηματική προβολή. Μια ψευδαίσθηση δηλαδή του στυλ “εγώ που κινούμαι αντίθετα από τους πολλούς και οι πολλοί που δεν με καταλαβαίνουν”.
Όταν η πλάνη αυτή διαλυθεί, ο άνθρωπος συνειδητοποιεί ότι ο δρόμος της επιστροφής στην πνευματική πατρίδα περνά εξ’ορισμου από μονοπάτια με πολλή “κόντρα” κίνηση σε αυτά τα οποία η υλιστική κοινωνία μας μαθαίνει να πιστεύουμε ως απόλυτα και αυθύπαρκτα. Ο δρόμος της επιστροφής στην πνευματική πατρίδα περνά αναγκαστικά μέσα από στάδια διάλυσης των προσωπικών αλυσίδων του καθενός, απόρριψης των “τοξινών” και των απορριμάτων, διαρκών πτώσεων και ανατάσεων και τελικώς διεύρυνσης της συνειδητότητας και των πνευματικών οριζόντων του ανθρώπου.
Είναι απολύτως λογικό αναπτυσσόμενος πνευματικά ο άνθρωπος και αποστρεφόμενος τα της υλικής διάστασης και του υλικού του σώματος να διευρύνεται πνευματικά και να αρχίζει όλο και περισσότερο να απομακρύνεται από τις χαρές του “κόσμου τούτου” και να αποζητά με εσωτερική χαρά την πληρότητα, την Αλήθεια και το Φως το Αληθινό τα οποία μόνο οι Αληθινοί κόσμοι διαθέτουν. Αφοσίωση και προσανατολισμός στα πνευματικά και αποστροφή από τα υλικά δεν σημαίνει ακύρωση της συμβατικότητας της επίγειας ζωής μας αλλά αντιθέτως την αποδοχή της με συμπόνια στον κατακερματισμένο εαυτό μας αλλά και προσμονή επανολοκλήρωσης του πνεύματός μας. Ο λόγος για τον οποίο δεν ακυρώνουμε εντελώς αλλά αποδεχόμαστε την επίγεια ζωή μας με υπομονή και συμπόνια είναι ότι αυτή είναι το μοναδικό όχημα που μπορεί να μας οδηγήσει στην λύτρωση και στην σωτηρία και είναι επίσης το πεδίο ασκητικής προετοιμασίας μας για τους πνευματικούς κόσμους. Αυτή η νοοτροπία είναι καλό να καλλιεργηθεί από νωρίς ώστε η ψυχή να είναι όσο το δυνατόν πιο δεκτική στις πνευματικές αξίες και όχι στις υλικές, ειδικά όταν απαιτηθεί να αφήσει το φυσικό σώμα και να περιπλανηθεί στα υπόλοιπα πεδία της ύπαρξης μετά το φυσικό θάνατο. Και τα πεδία αυτά δεν είναι καθόλου εύκολα να τα διαβεί η ψυχή, αντιθέτως βρίθουν οδύνης, απελπισίας και εξαθλίωσης. Για το λόγο αυτό είναι απολύτως αναγκαίο η ψυχή να είναι προσανατολισμένη στο πνευματικό πεδίο για την τροφοδότηση και την προστασία της κατά τη διάβαση της “Κόλασης” με στόχο την συνάντηση με τις πύλες του “Παραδείσου”.
Κόντρα στο ρεύμα
Για τον σολωμό, το να πηγαίνει κόντρα στο ρεύμα είναι αποστολή του καθ’όλη τη διάρκεια της ζωής του και ο βασικός λόγος της ύπαρξής του. Μιας ύπαρξης που διαθέτει σταθερή επιμονή, υπομονή και αποφασιστικότητα. Γιατί να μην ισχύει το ίδιο και για τον καθένα από εμάς;
