- οίστρος < αρχαία ελληνική οἶστρος
- Σημασιολογία:
- αλογόμυγα, έντομο που προσβάλλει ζώα, πχ τα βοοειδή (ίσως Tabanus bovinus)
- δήγμα, τσίμπημα, οτιδήποτε οδηγεί σε μανία, παραφροσύνη
- έντονη επιθυμία, παράλογο πάθος
- Η κυκλική περίοδος της σεξουαλικής δραστηριότητας των μη ανθρώπινων θήλεων θηλαστικών, που χαρακτηρίζεται από συμφόρηση και έκκριση του βλεννογόνου της μήτρας, πολλαπλασιασμό του κολπικού επιθηλίου, διόγκωση του αιδοίου, ωορρηξία και αποδοχή του αρσενικού από το θηλυκό. Κατά τη διάρκεια του οίστρου, το ζώο λέγεται ότι βρίσκεται σε «έξαψη».
- Ο οἶστρος είναι το έντομο εκείνο, κάτι σαν μύγα που κεντά τα ζώα και τα εξαγριώνει μέχρι τρέλας. Ο Σωκράτης παρουσιάζει τον εαυτό του ως οίστρο, αλογόμυγα, δηλαδή, που ενοχλεί τους ανθρώπους διαρκώς με ερωτήσεις, ώστε να εκμαιεύσει από αυτούς την αλήθεια. Βέβαια, η λέξη χρησιμοποιείται μεταφορικά, για να δηλώσει την ψυχική και πνευματική έξαρση, την έντονη λαχτάρα για κάτι.
