Ετυμολογία της λέξης ανάσταση

Ανάσταση < (κληρονομημένο) αρχαία ελληνική ἀνάστασις (έγερση από τον τάφο) (η χριστιανική σημασία στην ελληνιστική κοινή)^[1] < ἀνίστημι < ἀνά + ἵστημι < ινδοευρωπαϊκή ρίζα *stísteh₂- < *steh₂-

ἵστημι < *σί-στη-μι (με ενεστωτικό αναδιπλασιασμό) < πρωτοϊνδοευρωπαϊκή *stísteh₂- < *steh₂-. Συγγενή: λατινική sto, γερμανική stehen, κ.ά.

Θέματα, μεταπτωτικές βαθμίδες: στη- (*stéh₂-), στα-, στω- (*stóh₂-) > βράχυνση στο-.
θέμα στᾱ- < ίσως επανανάλυση από τον παθητικό αόριστο ἐ-στά-θην

Σημασιολογία της λέξης ανάσταση

(χριστιανισμός)
1. η χριστιανική γιορτή για την ανάσταση του Ιησού Χριστού
  ↪ Για την Ανάσταση, η αναστάσιμη εκκλησιαστική ακολουθία που τελείται τη νύχτα του Μεγάλου Σαββάτου, ξημερώνοντας η Κυριακή του Πάσχα
  ↪ οι πιστοί γυρνούσαν με τις αναμμένες λαμπάδες τους από την Ανάσταση
2. οποιαδήποτε αγιογραφία ή απεικόνιση ή σύμβολο της Ανάστασης του Ιησού Χριστού
το κοιμητήριο (νεκροταφείο) του Πειραιά, στο Κερατσίνι
ορεινό χωριό κοντά στα Καλάβρυτα
η επαναφορά στη ζωή ενός νεκρού για τη θρησκευτική σημασία → δείτε τις λέξεις Ανάσταση και τη γραφή
↪ η ανάσταση του Λαζάρου
(μεταφορικά) η αναγέννηση, αναζωογόνηση μετά από περίοδο παρακμής
(ως επιφώνημα) επιτέλους
↪ Το κατάλαβες, επιτέλους! Ανάσταση!