μοχθηρός

μοχθηρός < αρχαία ελληνική μοχθηρός

μοχθηρός < μοχθέω < μόχθος (κόπος, ταλαιπωρία, επίπονη εργασία)

Σημασιολογία:

1. κακοπαθημένος, άθλιος, ελεεινός
2. που μοχθεί (επίπονος, κοπιώδης, κουραστικός)
3. άσχημος
4. κακός, πανούργος