Περνώντας φάσεις στη ζωή μας στις οποίες έχουμε να διαχειριστούμε δύσκολες καταστάσεις, ειδικώς στις περιπτώσεις καταστάσεων βιολογικής υγείας, ο οργανισμός μας λειτουργεί ως τροχοπέδη στους φρενήρεις ρυθμούς τους οποίους αυτοεπιβάλλουμε στην καθημερινότητά μας. Μας φρενάρει και μας υπενθυμίζει ότι χαθήκαμε για μια ακόμα φορά σε ένα χωρίς συνειδητότητα παιχνίδι “κυνηγιού μαγισσών και φαντασμάτων“. Μας προβάλλει επίσης για μια ακόμα φορά τα σημαντικά θέματα υψηλής προτεραιότητας και τα ασήμαντα θέματα χαμηλής προτεραιότητας και μας ζητά επιτακτικά να αντιστρέψουμε τις προτεραιότητές μας και να δούμε τα σημαντικά επιτέλους για μια φορά στη ζωή μας.
Μέσα στον κυκεώνα της παραπληροφόρησης, της υπερπληροφόρησης και της πολυπραγμοσύνης του κόσμου μας, συνειδητοποιούμε τα πολλά μας σφάλματα στην κακή διαχείριση του χρόνου μας. Το θέμα είναι και ποσοτικό αλλά κυρίως ποιοτικό, διότι με λίγες ποιοτικές και “γεμάτες” στιγμές μπορούμε να αναπληρώσουμε την ασκόπως χαμένη ενέργεια ωρών.
Δεν πρέπει να υποτιμούμε τον χρόνο που διατέθηκε σε λάθος για εμάς καταστάσεις, μόνο εάν μέσα από αυτόν μπορέσαμε να διδαχτούμε, να μάθουμε και να εμπεδώσουμε κάτι ψυχωφελές για εμάς. Υπό αυτό το πρίσμα δεν υπάρχει χαμένος χρόνος, παρά μόνο χρόνος για διαρκή βελτίωση και αφύπνιση. Μόνο όμως υπό την προϋπόθεση να θέλουμε συνειδητά να μαθαίνουμε και όχι να διαιωνίζουμε τα ίδια λάθη ξανά και ξανά.
Ας κάνουμε μια σιωπηρή συμφωνία με τον εαυτό μας να επαναπροσδιορίσει κάποιες βασικές συνήθειές του ως προς την διαχείριση του χρόνου μας. Ας μην ξεχνούμε ότι για την μόνιμη υιοθέτηση μιας συνήθειας απαιτείται επαρκής χρόνος, οι επιστήμονες λένε τουλάχιστον 21 ημέρες προσηλημένης προσπάθειας και επανάληψης της δραστηριότητας η οποία θέλουμε να εγκαθιδρυθεί ως συνήθεια. Ας προσπαθήσουμε στοχευμένα λοιπόν για τα εξής βασικά (και προσθέστε στην λίστα αυτή ό,τι είναι πιο δόκιμο στην δική σας περίπτωση):
- Όχι άλλος χρόνος στην τηλεόραση παρά μόνο μετά από προγραμματισμό τηλεθέασης συγκεκριμένου προγράμματος / ταινίας, το οποίο να έχει ουσιώδες και επιμορφωτικό ή ψυχαγωγικό ενδιαφέρον. Αν απλά θέλεις να ξεσκάσεις και να ξεδώσεις, απλώς βγες έξω για μια βόλτα. Και όχι κοιτώντας δομές από μπετόν, αλλά δραπετεύοντας όσο πιο κοντά στο φυσικό τοπίο σου είναι εφικτό ώστε να βρεθείς σε επαφή με την ζωντανή φύση. Ο κατακερματισμός απόψεων, η ανισχυροποίηση της κριτικής ικανότητας, η αδρανοποίηση του σκέπτεσθαι, ο αποπροσανατολισμός, η χειραγώγηση και άλλες ατελείωτες περίτεχνες διαδικασίες που αξιοποιούνται στον μαζικό πόλεμο ελέγχου συνειδήσεων είναι εν μέρει απότοκο της εγκληματικής δράσης των μέσων μαζικής εκμετάλλευσης. Ας επιλέξουμε συνειδητά να μην προσφέρουμε άλλον από τον χρόνο μας σε αυτή την παράνοια.
- Περισσότερος χρόνος στο ποιοτικό ραδιόφωνο και σε εναλλακτικές μορφές ενημέρωσης και ψυχαγωγίας στο διαδίκτυο. Με κατάλληλη αναζήτηση και με πραγματική θέληση, μπορεί κανείς να ανακαλύψει διαμάντια πληροφορίας και γνώσης στο διαδίκτυο και στο ποιοτικό ραδιόφωνο. Φτάνει να το θέλει πραγματικά.
- Περισσότερος χρόνος για άσκηση και ύπνο. Η σωματική άσκηση και ο ύπνος πάνε πακέτο. Διότι όσο περισσότερο (εντός του μέτρου) γυμνάζεσαι, τόσο περισσότερο και πιο εύκολα θα κοιμάσαι και άρα τόσο μεγαλύτερη ευεξία θα έχεις για να γυμνάζεσαι. Αυτός είναι ένας κύκλος που μόνο ο καθένας μας προσωπικά μπορεί να τον επιβάλλει στον εαυτό του.
- Όχι άλλος χαμένος χρόνος σε υπερφαγία, άμετρη κατανάλωση βλαπτικών τροφών και χρήση εθιστικών ουσιών, όπως η νικοτίνη, το αλκοόλ και η ζάχαρη (ναι η ζάχαρη είναι μακροπρόθεσμα εξίσου βλαπτική με το κάπνισμα και το ποτό). Μπορείς να κάνεις και χωρίς αυτά και μάλιστα όταν καταφέρεις να τα κόψεις εντελώς, η ζωή σου θα εκτοκευτεί σε νέα επίπεδα συνειδητότητας.
- Όχι άλλος χαμένος χρόνος σε μακροσκελείς ατέρμονες συζητήσεις, οι οποίες (κυρίως) εδράζονται σε συγκρούσεις μεταξύ των εγωϊκών εαυτών των συνδιαλεγομένων και οι οποίες σιωπηρώς καθοδηγούνται από τα πάθη μας και σχεδόν καθόλου από δύο φιλερευνητικούς εγκεφάλους που επιθυμούν τον διάλογο και την σύνθεση απόψεων. Τόσο στον εργασιακό χώρο όσο και στις προσωπικές και οικογενειακές στιγμές, η πλειοψηφία των συζητήσεων, τόσο εξωτερικών με άλλους όσο και εσωτερικών με τον εαυτό μας, είναι κυρίως επικοινωνιακές φούσκες άγονης κατασπατάλησης του χρόνου μας. Η επιβολή της σιωπής, η οποία όμως απαραιτήτως πρέπει να συνοδεύεται από τον πρακτικό υπαρξιακό στοχασμό και την αναθεώρηση της συνειδητότητάς μας είναι η μόνη πραγματική διέξοδος από το αξιέξοδο της ανυπαρξίας του γόνιμου διαλόγου και της ευρύτητας πνεύματος. Όταν συνειδητοποιήσεις ότι το 80% του παραγωγικού σου χρόνου πολλές φορές σπαταλάται στο να διαχειριστείς τοξικούς ανθρώπους και καταστάσεις αλλά ταυτοχρόνως να διαχειριστείς το δικό σου τοξικό ψυχολογικό φορτίο λογισμών και σκεπτομορφών, έρχεται κάποια στιγμή η ώρα κατά την οποία το εσωτερικό καμπανάκι της συνειδητότητάς σου αρχίζει και χτυπά εκκωφαντικά, υπενθυμίζοντάς σου ότι ΜΟΝΟ ΕΣΥ μπορείς να ελέγξεις το που θα έχεις στραμμένη την προσοχή σου κάθε στιγμή και ΜΟΝΟ ΕΣΥ μπορείς να αποφασίσεις αν θα έχεις ένα συνεχώς ταραγμένο, φοβισμένο, αποπροσανατολισμένο και ανήσυχο πνεύμα ή αν θα κυνηγήσεις την πραγματική σου ανάγκη που είναι η εσωτερική νηνεμία. Εσύ μπορείς να επιλέξεις αν θα είσαι αυτό που πάντα ήθελες. Μια ήρεμη δύναμη.
- Περισσότερος χρόνος στην ψυχική και πνευματική έκφραση, στην αυθεντική δημιουργία και στην βαθύτερη επαφή με τον εαυτό μας και με τον συνάνθρωπο. Πώς θα μπορούσαμε να ζήσουμε άλλωστε χωρίς αυτό; Ο βιολογικός άνθρωπος δεν ζει χωρίς το οξυγόνο του. Πώς θα μπορούσε λοιπόν να ζήσει και ο πνευματικός άνθρωπος χωρίς το δικό του οξυγόνο;
Όχι άλλος πολύτιμος χαμένος χρόνος στην επίγεια ζωή μας λοιπόν. Ας πετάξουμε ό,τι δεν χρειαζόμαστε πραγματικά στα σκουπίδια, στον συμπαντικό κάλαθο αχρήστων της ψυχής. Και ας μην ξεχνάμε ποτέ με κάθε ευκαιρία να επικεντρωνόμαστε στο Τώρα.
