- Αυτοβελτίωση, Ημερολόγιο αυτογνωσίας, Μαθήματα ζωής, Πνευματικότητα, Φιλοσοφία, Χρόνος άχρονος

Ωρολόγιο άχρονου χρόνου

Το ωρολόγιο, ή κατά το κοινώς λεγόμενο ρολόι, είναι η συσκευή με την οποία μετρούμε τον επίγειο χρόνο. Και λέμε επίγειο διότι ο χρόνος, όπως τον νοεί και τον αντιλαμβάνεται ο άνθρωπος, είναι μια καθαρά ανθρώπινη κατασκευή και επινόηση, η οποία εδράζεται στην πολύ αργή εξέλιξη των επίγειων συμπαντικών φαινομένων διαμέσου των πεπερασμένων ανθρώπινων αισθητηριακών ικανοτήτων στο χωροχρονικό συνεχές.

Υπάρχει όπως γνωρίζουμε ο ψυχολογικός χρόνος και ο βιολογικός χρόνος. Τα ρολόγια στους τοίχους μας μετρούν τον βιολογικό χρόνο όπως μπορούμε να τον αντιληφθούμε ως το πέρας της γήρανσης των κυττάρων του οργανισμού μας και ως μέσο εντός του οποίου συντελείται η μοναδική σταθερά του σύμπαντος, η οποία δεν είναι άλλη από την διαρκή ΑΛΛΑΓΗ. Ο βιολογικός χρόνος μετράται σε δευτερόλεπτα, τα οποία με την σειρά τους υποδιαιρούνται σε δέκατα, σε εκατοστά, σε χιλιοστά, σε εκατομμυριοστά και ούτω καθεξής, του δευτερολέπτου. Αντιστοίχως έχουμε τις ώρες, τις ωρολογιακές ημέρες, τους ημερολογιακούς μήνες και τα ημερολογιακά έτη των όχι ακριβώς 365 αλλά 365 ημερών και ενός τετάρτου της ημέρας. Οι ασύλληπτες αυτές υποδιαιρέσεις και πολλαπλάσια του δευτερολέπτου έχουν οδηγήσει την επιστήμη σε μεγάλες θεωρητικώς εφευρέσεις (και όχι ανακαλύψεις) όπως είναι η θεωρία του Big Bang αλλά δεν έχουν “ταρακουνήσει” επαρκώς τον μέσο άνθρωπο προς την κατεύθυνση του στοχασμού πάνω σε έναν χρόνο διαφορετικό από αυτόν που δείχνουν τα ρολόγια. Ο ψυχολογικός χρόνος από την άλλη είναι αυτός ο οποίος εκπορεύεται από τα συναισθήματα του ανθρώπου, τα οποία με τη σειρά τους προκαλούνται κατά βάση από την αρχέγονη παλινδρόμηση μεταξύ του “χαμένου” παρελθόντος και του “άγνωστου” μέλλοντος. Η διαρκής ταλάντωση του τραγικού ανθρώπινου προσώπου ανάμεσα στο φορτίο που κουβαλά μέσα του από το παρελθόν και στις προσδοκίες του για το μέλλον, χωρίς ποτέ σχεδόν να βρίσκεται με τη συνειδητότητά του στο παρόν, οδηγεί στην συσσώρευση ψυχικών απωθημένων και νευρώσεων υπό τη μορφή του ψυχολογικού χρόνου. Χωρίς να εντρυφήσουμε στις έννοιες του βιολογικού και του ψυχολογικού χρόνου, μπορούμε μετά βεβαιότητας να διαπιστώσουμε ότι ο βιολογικός και ο ψυχολογικός χρόνος είναι οι δύο όψεις του ίδιου κάλπικου νομίσματος, δηλαδή του ανθρώπινου χρόνου.

Στο παρόν άρθρο παρουσιάζουμε μια οπτική του χρόνου υπό ένα διαφορετικό πρίσμα, αυτό του κρυμμένου “άχρονου χρόνου“. Όπως μπορούμε να στοχαστούμε πάνω στον άχρονο χρόνο μέσα από ένα ημερολόγιο άχρονου χρόνου για τις ημέρες και τους μήνες, παρομοίως οφείλουμε να στοχαστούμε κάθε ώρα, κάθε λεπτό και κάθε στιγμή μέσα από ένα ρολόι “άχρονου χρόνου”. Σχηματικά μπορούμε να παρουσιάσουμε το εξής μοτίβο:

Ωρολόγιο άχρονου χρόνου

Στο ρολόι αυτό παρατηρούμε ότι η ενεργή και άγρυπνη συνειδητότητα της ψυχής ακολουθεί έναν καθημερινό κύκλο, ο οποίος διατρέχει τις ακόλουθες αυτογνωσιακές περιοχές κάθε 3 ώρες.

  • Ώρα 3:00 και 15:00 – Η ώρα της αγάπης. Η αγάπη στη ζωή μας υφίσταται κυρίως με την μορφή της συναισθηματικής ανταποδοτικής αγάπης και του έρωτα. Οφείλουμε όμως σαν πρώτο βήμα στο αυτογνωσιακό μας μονοπάτι να ψηλαφίσουμε και την ουσία της μη ανταποδοτικής αγάπης, η οποία δεν είναι μια συναισθηματική κατάσταση αλλά μια πνευματική κατάσταση ύπαρξης. Η αγάπη αυτή είναι η αγάπη της Θείας Κοινωνίας των Αγγέλων και είναι επίσης μια μυστηριακή προθέαση της Παραδείσιας Κοινωνίας των ουράνιων πνευματικών ανθρώπων στην επουράνιά μας πατρίδα.
  • Ώρα 6:00 και 18:00 – Η ώρα της υπέρβασης. Για να μπορέσει κανείς να μεταβεί στο επόμενο βήμα, το βήμα της εσωτερικής, ψυχικής και πνευματικής υπέρβασης, οφείλει πρώτα να έχει γνωρίσει βιωματικά την αγάπη ως κατάσταση ύπαρξης. Η αληθινή αγάπη μας βοηθά να συναισθούμε την ελλειματικότητα της ύπαρξής μας και την κατάσταση πνευματικής “μέθης” και πνευματικής ομηρίας στην οποία βρίσκεται η ψυχή μας εντός του πλανεμένου εγωικού εαυτού μας. Η συνειδητοποίηση αυτή καθιστά αδήριτη την ανάγκη για κατάλυση των ζυγών της ομηρίας μας, για αποταύτιση από τον εγωικό εαυτό μας. Για να συμβεί αυτό, είναι αναγκαία η κάθε μικρή και μεγάλη υπέρβαση, από το πεπερασμένο της φθαρτής υλικής σάρκας στην απεραντότητα των υπολοίπων μεταφυσικών σωμάτων, σε μια αγωνιώδη απόπειρα αυτογνωσιακής αναζήτησης, χωρίς αρχή και χωρίς ορατό τέλος.
  • Ώρα 9:00 και 21:00 – Η ώρα της αλήθειας. Δεν υφίσταται υπέρβαση χωρίς αλήθεια και αλήθεια χωρίς υπέρβαση. Το αμέσως επόμενο λογικό βήμα μετά την υπέρβαση είναι η αυτογνωσιακή κατάσταση της αλήθειας, της αποτίναξης δηλαδή του πέπλου λήθης, και η αποκάλυψη της σκληρής αρχικά αλήθειας της επίγειάς μας ύπαρξης. Η αλήθεια απαιτεί να διαβούμε έναν δρόμο ασκητικό, μοναχικό και ανηφορικό, ο οποίος όμως μας οδηγεί στον πυρήνα της γνώσης του πραγματικού πνευματικού εαυτού. Ο δρόμος του Σταυρού του Χριστού είναι ο δρόμος της Αλήθειας.
  • Ώρα 12:00 και 00:00 – Η ώρα της ελευθερίας. Ο πολυπόθητος στόχος και ταυτόχρονα η σημαντικότερη όλων των αναγκών του ανθρώπου είναι η ελευθερία. Ο άνθρωπος είναι προδιαγεγραμμένο να είναι ελεύθερος. Βρίσκεται προσωρινά σε μια φυλακή αλλά στοχεύει στην τελική του απελευθέρωση. Οι πρόγονοί μας Έλληνες αγωνίστηκαν σκληρά για το ιδανικό της ελευθερίας, καταδεικνύοντάς μας ότι η ελευθερία μπορεί ουσιαστικά να νοηθεί και να βιωθεί ως το αντίθετο του θανάτου. Η ελευθερία διαπερνά κάθε τομέα της ύπαρξης του ανθρώπου στα επίγεια και στα επουράνια. Υφίσταται ως ελευθερία σωματική (μή δουλείας), ως ελευθερία έκφρασης και λόγου, ως ελευθερία ψυχολογική (χωρίς καταπίεση και χωρίς ψυχολογική βία και ρατσισμό) αλλά και πρωτίστως ως ελευθερία πνευματική, ως έλευση του πνεύματος δηλαδή και μετάβαση σε μια ελεύθερη Κοινωνία, την Κοινωνία των ελεύθερων πνευματικών ανθρώπων. Η ελευθερία για να κατακτηθεί όμως απαιτεί γνώση της αλήθειας. Όπως ο ίδιος ο Χριστός είπε “γνώσεσθαι την Αλήθειαν και η Αλήθεια ελευθερώσει υμάς”.

Για τον αναγνώστη που επιθυμεί να κάνει ένα ακόμα πιο πρακτικό βήμα στην υλοποίηση αυτού του ρολογιού σε κάτι πιο χειροπιαστό, υπάρχουν διάφορες εταιρείες εκτύπωσης σχεδίων πάνω σε ξύλο, το οποίο χρησιμοποιείται ως βάση για την κατασκευή επιτραπέζιου ή επιτοίχιου ρολογιού. Ένα τέτοιο παράδειγμα είναι το ακόλουθο.

Τώρα που ο χρόνος φεύγει, τραγουδώντας για μια ακόμα φορά το “πάει ο παλιός ο χρόνος”, ας στοχαστούμε πάνω στην αναμορφωτική δύναμη της έννοιας και του βιώματος του “άχρονου χρόνου” Ας βάλουμε το ρολόι του άχρονου χρόνου ως σύμβολο στην καθημερινότητά μας, το οποίο να μας παρακινεί σε μια άλλη θεώρηση του παιγνιδιού της ζωής και της θέσης μας μέσα στο παιγνίδι αυτό.

Καλή χρονιά!

Σχετικά Ομάδα Consciousness.gr

Διαδρομές αυτογνωσίας και αυτοπραγμάτωσης
Διαβάστε όλα τα άρθρα από Ομάδα Consciousness.gr

Comments are closed.