το παιδί μέσα μας
- Πνευματικότητα, Ψυχολογία

Το παιδί μέσα μας

Δεν μπορεί κανείς να μείνει ασυγκίνητος στο γλυκό βλέμμα ενός νεογέννητου νεογνού ή ενός βρέφους. Στο βλέμμα του μωρού συναντάς την αθωότητα και μια αύρα ενός άλλου κόσμου. Νιώθεις πως το πλάσμα αυτό έρχεται από μια άλλη διάσταση, λειτουργεί με τρόπο ασύμβατο προς τις δικές μας λογικές, διαισθάνεται και συναισθάνεται πράγματα που εμείς οι θεωρητικά ενήλικες δεν μπορούμε ούτε να φανταστούμε στα πιο τρελά μας όνειρα. Τελικά θα μπορούσαμε να πούμε ότι ένα μωρό δεν είναι και τόσο “μωρό”, είναι σε κάποιες περιπτώσεις πολύ πιο ώριμο και ενήλικο πνευματικά από τον ενήλικα.

Ων παρασυρμένος από τους ρυθμούς της καθημερινότητας και από τις νευρώσεις των μυριάδων μορφών του Εγώ, ο άνθρωπος λησμονεί βασικές παραμέτρους της ανθρώπινης ύπαρξης. Αντιλαμβάνεται τα δεδομένα της ζωής του μόνο κοντόφθαλμα, πιστεύει ότι τα μόνα πράγματα που υπάρχουν είναι όσα είναι αισθητά μέσω των πέντε γνωστών αισθήσεων. Εκεί και πάλι έρχεται ένα βρέφος και σε υπερβαίνει, σου υποδεικνύει και άλλες αισθήσεις που ποτέ δεν γνώρισες και ποτέ δεν φαντάστηκες ότι υπάρχουν. Σου μιλάει με τον τρόπο του για την έκτη αίσθηση, την ενσυναίσθηση, την ικανότητα να αντιλαμβάνεσαι την ενεργειακή ροή και το επίπεδο ψυχοσωματικής ισορροπίας των άλλων ανθρώπων. Σου μιλάει επίσης για την έβδομη αίσθηση, τον συντονισμό των αιθερικών σωμάτων, την πολύ στενή επαφή δηλαδή ανάμεσα στις αύρες δύο ανθρώπων, ένα βήμα πριν η μια ψυχή να αγγίξει την άλλη.

Κοιτάζοντας στα μάτια ένα βρέφος ή ένα μικρό παιδί δεν αντιλαμβάνεται κανείς μόνο την ικανότητα της παιδικότητας της ψυχής του να βλέπει πράγματα που δεν βλέπει ένας ενήλικας. Κοιτάζοντας στα μάτια ένα παιδί ανοίγεται μέσα μας μια υπέροχη προοπτική ανακάλυψης του παιδιού που ο καθένας από εμάς κρύβει μέσα του. Ένας νους καθαρός λογισμών μπορεί να επιτρέψει να έρθει στην επιφάνεια η καθαρότητα της ψυχής. Το κοίταγμα του παιδιού φέρει την σφραγίδα της γνήσιας βιωματικής εμπειρίας, το άνοιγμα στην ροή της ζωής και στα γεγονότα της όπως ακριβώς είναι, χωρίς σκέψεις, επεξηγήσεις, ερμηνείες, νοητικές ταμπέλες και αναλύσεις. Το άδραγμα αυτό της απεραντότητας της ύπαρξης δεν προϋποθέτει σπουδαγμένα και μορφωμένα μυαλά αλλά αντιθέτως προϋποθέτει μυαλά και καρδιές που λειτουργούν ως λευκοί καμβάδες ζωγραφικής. Ένα παιδί είναι έτοιμο να δεχθεί αυτό που βλέπει να συμβαίνει απλά για αυτό που είναι και τίποτα περισσότερο. Και κάθε φορά που βλέπει κάτι να συμβαίνει, το βλέπει σαν να είναι η πρώτη φορά, ασχέτως αν το έχει ξαναδεί σε προηγούμενη φάση. Αυτό μπορεί κάποιοι να το διακωμωδούν ως μνήμη χρυσόψαρου. Στην περίπτωση της κατανόησης της ύπαρξης όμως, η κατάσταση αυτή της μνήμης χρυσόψαρου είναι ίσως η μοναδική στην οποία μπορούμε με καθαρότητα να βιώσουμε στο βάθος του κάθε γεγονός και κάθε εξωτερική εμφάνιση στη ζωή μας. Η μνήμη του χρυσόψαρου είναι ένα μόνο παράδειγμα από τις πολλές ευκαιρίες που διαθέτει ένα βρέφος για να αντιληφθεί την ζωή από άλλο πρίσμα και με άλλη προοπτική. Και ο κύριος λόγος για τον οποίο παρουσιάζονται οι ευκαιρίες αυτές είναι η ανυπαρξία σχηματισμών του Εγώ στην ψυχή του βρέφους.

Πώς μπορεί ένα βρέφος να τα επιτύχει αυτά θα ρωτήσει κάποιος. Μα και το βρέφος δεν μένει αιωνίως σε αυτή την κατάσταση. Κάποια στιγμή η αγνότητα που φέρει πάνω του και μέσα του φθίνουν, ευτελίζονται και τελικά ατονούν οριστικά καθώς ο εγκέφαλος αναπτύσσεται και το μικρό παιδί πλέον εισέρχεται στα καλά οργανωμένα από τον Νου μονοπάτια, με άφθονες πνευματικές παγίδες και κινδύνους. Η ανάπτυξη του Εγώ προχωράει όπως είναι σχεδιασμένη να προχωρήσει σε κάθε άνθρωπο. Θέση στην πραότητα και στην αθωότητα δίνει ο εκνευρισμός, η ραθυμία, η οκνηρία, ο θυμός και η διαρκής ταραχή. Στη συνέχεια το παιδί μαθαίνει να κάνει τον πνευματικό αγώνα του και να διαχειρίζεται και αυτό τις ανθρώπινες πτώσεις του και την έλλειψη ισορροπίας του, λαμβάνοντας παραδείγματα και πρότυπα από τους γονείς και από την ζωή την ίδια.

Ο Χριστός αναφέρεται στο κατά Ματθαίον Ευαγγέλιο ότι ευλογεί τα παιδιά. Συγκεκριμένα αναφέρει: “Αφήστε τα παιδιά, να έρθουν κοντά μου καί μην τα εμποδίζετε. Αυτά είναι πλασμένα για τη βασιλεία των ουρανών, όπως κι όσοι θα μοιάσουν την αθωότητά τους”. Η βασιλεία των ουρανών δεν αναφέρεται σε κάποιον προσδιορισμένο με ανθρώπινα δεδομένα τόπο αλλά είναι ένα σύμβολο που παραπέμπει σε μια πνευματική κατάσταση ύπαρξης.

Ο συντονισμός μας με την ενέργεια ενός βρέφους μπορεί να αφυπνίσει τον βαθύτερο υποσυνείδητο πόθο μας να δούμε την ουσία της όντως Ζωής κατάματα και να αντικρύσουμε έστω για λίγα δευτερόλεπτα την ανείπωτη γαλήνη και εσωτερική ειρήνη που την συνοδεύουν. Η δυνατότητα αυτή βρίσκεται εγγενώς μέσα σε όλους μας και στον καθένα είναι σε μικρότερο ή μεγαλύτερο βαθμό σε λανθάνουσα κατάσταση. Ας προσπαθήσουμε να αξιοποιήσουμε κάθε δυνατή ευκαιρία που παρουσιάζεται στην καθημερινότητά μας για να λειτουργήσουμε περισσότερο με την αθώα φύση της παιδικότητάς μας, διατηρώντας παράλληλα σε ισορροπία την βιολογική και πνευματική μας ωριμότητα. Η αυτοπαρατήρηση και η ενδοσκόπηση είναι οι παράγοντες κλειδιά που μπορούν να αφυπνίσουν και να συντηρήσουν το παιδί μέσα στο σώμα του ενήλικα.

Ας παρατηρήσουμε λοιπόν περισσότερο τα παιδιά και ας τα αφήσουμε να μας διδάξουν όλα όσα μόνο εκείνα μπορούν.

Σχετικά Ομάδα Consciousness.gr

Διαδρομές αυτογνωσίας και αυτοπραγμάτωσης
Διαβάστε όλα τα άρθρα από Ομάδα Consciousness.gr