- Αυτοβελτίωση, Γονεϊκή, Ψυχολογία

Το θαύμα της γέννησης

Στην αίθουσα αναμονής τοκετών του μαιευτηρίου. Βλέπω τριγύρω μου ανθρώπους διαφόρων ηλικιών και οικογένειες που αναμένουν την άφιξη στη ζωή του παιδιού τους. Πολλές σκεψεις και ανάμεικτα συναισθήματα σε πλημμυρίζουν στιγμές όπως αυτή.

Το μαιευτήριο είναι ένα εκκολαπτήριο νεογνών αλλά ταυτόχρονα και ένα φυσικό σημείο διασύνδεσης του άυλου πνευματικού με το ένσαρκο ανθρώπινο. Είναι ο χώρος από τον οποίο ξεκινά η ζωή για κάθε νέο πλάσμα που έρχεται στο γήινο πεδίο. Η χαρά μεγάλη αλλά ακόμα μεγαλύτερο το δέος μπροστά στο μεγαλείο της φύσης και στο θαύμα που συντελείται κάθε στιγμή, στο εδώ και τώρα. Στιγμές όπως η αναμονή του τοκετού και η γέννηση είναι στιγμές υπερβατικές κατά τις οποίες αντιλαμβάνεσαι την αιωνιότητα της ύπαρξης με ματιά καθαρά βιωματική. Τη στιγμή κάθε μεγάλου θαύματος οι λογισμοί αποσύρονται και το βίωμα αναλαμβάνει να τονώσει τις αισθήσεις αλλά και να αυξήσει τη συνειδητότητα του υποψηφίου γονέα και του περιβάλλοντος του.

Αναλογίζομαι όλες τις φάσεις από τις οποίες πέρασε αυτή η ψυχή για να ενσαρκωθεί στον κόσμο. Ποτέ δεν θα μπορέσουμε να κατανοήσουμε και να αντιληφθούμε πλήρως πως και πότε η ψυχή εγκιβωτίζεται στο νέο υλικό σώμα κατά τη σύλληψη. Το μόνο σίγουρο είναι ότι αφήνει την απεραντότητα της άυλης πραγματικότητας στην οποία βρίσκεται για να εισέλθει εκουσίως (ή ακουσίως;; ) στο υλικό πεδίο και στο σώμα. Κατά τη σύλληψη και τη δημιουργία του ζυγωτού ένα απερίγραπτο θαύμα συνένωσης των βιολογικών γενετικών υλικών των δύο γονέων λαμβάνει χώρα στις σάλπιγγες και εν συνεχεία στη μήτρα. Εφόσον η αρχική ανάπτυξη είναι υγιής και το έμβρυο δεν απορριφθεί από την μήτρα, ξεκινά το θαυμαστό ταξίδι της ανάπτυξης μιας νέας ψυχοσωματικής ανθρώπινης οντότητας στο υλικό πεδιο. Στο αρχικό αυτό στάδιο η φύση βάζει την σφραγίδα της για να διασφαλίσει ότι το νέο έμβρυο θα είναι υγιές, λειτουργικό και ότι όλες οι ζωτικές του λειτουργίες θα του προσφέρουν μια ισόρροπη ανάπτυξη κατά τη διάρκεια της κύησης.

Μεσολαβούν φυσιολογικά 37-40 εβδομάδες κύησης στον πλακούντα εντός της μήτρας πριν το έμβρυο να είναι έτοιμο να εμφανιστεί στον κόσμο και να πάρει την πρώτη του αναπνοή. Ο πλακούντας επικοινωνεί με το σώμα της μητέρας διαμέσου του ομφάλιου λώρου. Όλα τα θρεπτικά συστατικά και το οξυγόνο που απαιτείται για την ισόρροπη ανάπτυξη του εμβρύου λαμβάνονται από την μητέρα. Ο τρόπος ζωής της μητέρας, η διατροφή της, η ψυχολογία της, οι συνήθειές της και η εν γένει ψυχοσωματική της κατάσταση είναι καθοριστικές στο να υπάρχουν υγιείς επιδράσεις στη νέα ζωή. Η στήριξη και η παρουσία του συντρόφου πατέρα είναι εξίσου σημαντική καθότι ο πατέρας δρα υποστηρικτικά ως “η μητέρα της μητέρας”. Είναι σημαντικό να υπάρχει συναισθηματική σταθερότητα και ασφάλεια καθώς και καρδιακή σχέση μεταξύ των γονέων σε όλη τη διάρκεια ανάπτυξης του εμβρύου.

Υπάρχουν πολλά επιστημονικά βίντεο και δωρεάν υλικό διαδεθισμο στο διαδίκτυο που περιγράφει όλες τις φάσεις της ανάπτυξης του εμβρύου από τη σύλληψη μέχρι τον τοκετό. Μια από τις πιο ενδιαφέρουσες βιβλιοθήκες τέτοιου εκπαιδευτικού υλικού είναι η ιστοσελίδα baby center: https://www.babycenter.com/video/inside-pregnancy

Αναμένοντας το παιδί που έρχεται αντιλαμβάνεσαι ότι αναμφισβήτητα οι προτεραιότητες σου θα αλλάξουν το αμέσως επόμενο διάστημα. Το νέο αυτό πλάσμα θα είναι η πρώτη σου προτεραιότητα για φροντίδα, υποστήριξη και προπαντώς αγάπη. Η προσμονή αυτή συμπίπτει με την διαίσθηση ότι η νέα ζωή έρχεται για συγκεκριμένο λόγο, όπως και όλα τα πράγματα που συμβαίνουν στο υλικό πεδίο, εξυπηρετώντας πάντα ένα μη άμεσα αντιληπτό παρόλα αυτά σημαντικό θεϊκό σχέδιο. Μέσα από αυτές τις συνειδητοποιήσεις πηγάζει μια βαθιά αισιοδοξία και ευγνωμοσύνη για το γεγονός ότι το χρίσμα δύο ανθρώπων ως γονέων αποτελεί εχέγγυο μιας νέας τονωτικής ένεσης στην πορεία τους να γίνουν καλύτεροι άνθρωποι. Οι αντιξοότητες και οι φαινομενικές δυσκολίες είναι απαραίτητη προϋπόθεση για αυτοβελτίωση και για βαθύτερη κατανόηση του εαυτού και της ζωής. Η ταπείνωση επίσης διαμέσου της μετατόπισης της εστίασης από τις ανάγκες του εγώ στις ανάγκες του άλλου είναι βασικό εφόδιο αυτοβελτίωσης και πνευματικής ενδυνάμωσης. Είναι καλό να υπενθυμίζουμε στον εαυτό μας επίσης ότι τα παιδιά μας δεν είναι δικά μας παιδιά. Είμαστε οι διάμεσοι μέσω των οποίων το παιδί έρχεται στον κόσμο αυτό και αναπτύσσεται μέχρι να αποκτήσει την δική του αυτάρκεια και τις δικές του συνειδητοποιήσεις.

Ο κύκλος αυτών των λογισμών καταλήγει στην συμπόνια και στην ενσυναίσθηση του βιωματικού κόσμου της νέας ύπαρξης που από στιγμή σε στιγμή θα εμφανιστεί. Τον πόνο που έζησε και θα ζήσει, το αφιλόξενο του νέου περιβάλλοντος όπου θα αναπτυχθεί. Το ταξίδι της μετάβασης της ψυχής από το άυλο στο υλικό είναι θαυμαστό. Έχει πόνο αλλά έχει και χαρά. Και ο πόνος και η χαρά είναι αναγκαία συστατικά της ανθρώπινης ύπαρξης. Η ψυχή είναι αιώνια. Υπήρχε υπάρχει και θα υπάρχει. Η ζωή υπάρχει και είναι αιώνια δηλαδή άχρονη, χωρίς αρχή και τέλος. Στην ανθρώπινη ύπαρξη όλα είναι δρόμος. Όλα αρχίζουν για να τελειώσουν. Και όλα τελειώνουν για να ξαναρχίσουν. Η ζωή όμως δεν τελειώνει. Δεν υπόκειται στους νομούς της φθοράς ενός φθαρτού υλικού σύμπαντος. Ο θάνατος δεν είναι το αντίθετο της ζωής. Είναι το αντίθετο της γέννησης.

Καλημέρα Ζωή!

Σχετικά Ομάδα Consciousness.gr

Διαδρομές αυτογνωσίας και αυτοπραγμάτωσης
Διαβάστε όλα τα άρθρα από Ομάδα Consciousness.gr