Τι να (μην) ξεχνάς

Μεγαλώνοντας και ωριμάζοντας και περνώντας από τις κοιλάδες των παθών του Εγώ μας, αρχίζουμε κάποια στιγμή να κατασταλάζουμε σιγά σιγά με περισσότερη συνειδητή αντίληψη περί των πραγμάτων τα οποία οφείλουμε να ξεχνούμε και περί αυτών που οφείλουμε να μην ξεχνούμε.

Τι να ξεχνάς

• Να ξεχνάς τα άγονα και παραπλανητικά περιστατικά και συγκυρίες της επίγειας ζωής σου, διότι είναι εύκολο να σε παρασύρουν σε πληθώρα συγκεχυμένων ψυχολογικών καταστάσεων και αδιεξόδων.
• Να ξεχνάς την γκρίνια (μεμψιμοιρία) ως στάση ζωής.
• Να ξεχνάς τα λάθη των άλλων προς το πρόσωπό σου, διότι ουδείς αναμάρτητος και διότι η μοναδική πραγματική σου ευθύνη είναι να χειρίζεσαι τα δικά σου ατοπήματα και να ελέγχεις τον δικό σου εσωτερικό κόσμο.
• Να ξεχνάς τις τραυματικές εμπειρίες του παρελθόντος, τόσο τις σωματικές όσο και τις ψυχολογικές. Διότι ό,τι δεν σε σκοτώνει, σε κάνει πιο δυνατό.
• Να ξεχνάς την εσωτερική “κασέτα” που παίζει διαρκώς από τα πρώτα χρόνια της ζωής σου μέχρι το τέλος της και η οποία σε καθηλώνει σε μια αδιάκοπη προβολή ρόλων τους οποίους υιοθετείς για τον εαυτό σου και με τους οποίους ταυτίζεσαι. Ο ρόλος του θύματος, του πληγωμένου, του αποτυχημένου, του λίγου και του αδικημένου από την ζωή βρίσκεται στον ένα πόλο της διττότητας αυτής της εσωτερικής “κασέτας”. Ο ρόλος του θύτη, του επιτυχημένου, του μεγάλου και ανώτερου βρίσκεται στον αντίθετο πόλο. Και οι δύο πόλοι όμως, όπως πάντα στη ζωή, δείχνουν προς την λάθος κατεύθυνση. Για να μπορέσεις να στραφείς στο σιωπηρό κέντρο των δύο πόλων, στο μέτρο, οφείλεις πρώτα να επιβραδύνεις και να σταματήσεις εντελώς την ροπή σου προς τους πόλους και να βάλεις μια άνω (ή ακόμα καλύτερα μια κάτω) τελεία στην προσωπική ιστορία την οποία ψυχολογικά διαιωνίζεις μέσα σου.
• Να μην μένεις προσκολλημένος σε ό,τι ενεργοποιεί τα πάθη σου και σε ό,τι θρέφει τον εγωισμό σου. Σε αυτή την κατηγορία εντάσσονται ψυχολογικά απωθημένα και καταπιεσμένα ψυχολογικά μοτίβα, ενορμήσεις, παρορμήσεις και μάταια όνειρα ολοκλήρωσης διαμέσου των επίγειων αγαθών και όχι διαμέσου της πνευματικής ολοκλήρωσης και της αυτογνωσίας. Όλες αυτές οι προσκολλήσεις σε ανθρώπους, καταστάσεις και ψυχολογικά μοτίβα είναι απολύτως άχρηστα και επιβλαβή στοιχεία. Είναι τα “σκουπίδια” και οι “αλυσίδες” σου και ενισχύουν τα επίγεια και υλικοενεργειακά δεσμά σου. Σπάσε τα, πέταξέ τα και, διαμέσου του αναγκαίου πόνου αυτής της αποδέσμευσης, αναζήτησε την λύτρωση και την ελευθερία της ψυχής και του πνεύματός σου.

Τι να ΜΗΝ ξεχνάς

• Να μην ξεχνάς την ιερότητα των στιγμών. Ότι κάθε στιγμή βρίσκεται στο άχρονο τώρα και ότι μόνο τα πήλινα μάτια μας βλέπουν την εξέλιξη των φαινομένων με συμπιεσμένο και υποβαθμισμένο τρόπο. Κάθε στιγμή για τα ανθρώπινα μάτια μας είναι μοναδική και έχει κάτι να μας διδάξει. Μην ξεχνάς ό,τι έζησες και ό,τι σου έδειξε η ζωή.
• Να μην ξεχνάς ότι τα δύσκολα που σε ταρακούνησαν και σε έβγαλαν από τον λήθαργο της ζωής που εξυφαίνεται και διαφαίνεται μέσω των πήλινων ματιών σου, και από τον λήθαργο της συνήθειας και της μεμψιμοιρίας σου δεν ήρθαν τυχαία. Ήρθαν για να σε αφυπνίσουν, να σου θυμίσουν να μην ξεχνάς ποιος είσαι, από που προέρχεσαι πνευματικά και ότι ο τελικός προορισμός της ύπαρξής σου είναι η πνευματική επανένωση με την αρχική σου ολότητα στην κοινωνία των ουράνιων ανθρώπων. Μην προσπερνάς ποτέ τα δύσκολα χωρίς να τους αφήσεις να σε διδάξουν έστω και κάτι μικρό. Μην χάνεις την ευκαιρία. Είναι πανεύκολο να πέσεις στον βούρκο των παθών σε μια στιγμή, αν αφήσεις τα λάθος μοτίβα των πειρασμών να προχωρήσουν σταδιακά και να σε κατακυριεύσουν, έτσι που να νομίζεις ότι τότε δεν έχεις επιλογή. Έχεις πάντα επιλογή όμως, πάντα. Συγκράτησέ το αυτό και μην το ξεχνάς.
• Κάθε φορά που μετά από δύσκολα γεγονότα και καταστάσεις επιστρέφεις στην ζώνη άνεσής σου και όλα εξωτερικά δείχνουν ρόδινα και ευχάριστα, μην ξεχνάς την σιωπηρή αλήθεια της ζωής. Μην ξεχνάς ότι η ζωή δεν είναι αυτό που φαίνεται. Η αληθινή ζωή είναι κρυμμένη και σε περιμένει διακριτικά να την ανακαλύψεις ή άλλες φορές να καταστείς επαρκώς έτοιμος και αγνός πνευματικά ώστε αυτή να σου αποκαλυφθεί με τρόπος τους οποίους δεν θα μπορούσες ποτέ να υποπτευτείς.
• Μην ξεχνάς τις συνέπειες της πτώσης σου κάθε φορά που ενδίδεις στους πειρασμούς της αμαρτίας/αστοχίας σου και άρα κάθε φορά που απομακρύνεσαι από την πνευματική σου συνοχή και ολότητα. Συνήθως οι πτώσεις αυτές έρχονται κατά την μάταιη αναζήτηση της εφήμερης υλικοενεργειακής ηδονής, με βαρύτατο τίμημα όμως την ταλαιπωρία της ψυχής σου. Αγαπάς την ψυχή σου όσο και το σώμα σου; Είσαι διατεθειμένος να την συναντήσεις βαθύτερα και να δεις επιτέλους (και) με τα μάτια της ψυχής; Αν ναι, τότε οφείλεις να προστατεύεις την ψυχή σου από τις κακοτοπιές τουλάχιστον όσο και το σώμα σου.
• Μην ξεχνάς ότι ο Ουράνιος Πατέρας σου και η κοινωνία των Αγγέλων και των Αγίων του είναι εδώ ανά πάσα στιγμή. Μπορεί να μην είναι του κόσμου τούτου, είναι όμως εδώ για σένα όσο εσύ έχεις μέσα σου ζών πνεύμα το οποίο προσβλέπει στην οριστική απελευθέρωση και την επιστροφή στην επουράνια Πατρίδα. Καθημερινά να μην ξεχνάς να επικαλείσαι τον Πατέρα σου, όχι για να ζητήσεις ανθρώπινες χάρες, αλλά για να αναζητήσεις την παρουσία Του, ως το μόνο μέσο που μπορεί ουσιαστικά να σε λυτρώσει και να σε θεραπεύσει από την τύφλωσή σου και από τις ασθένειες της ψυχής σου.
• Μην ξεχνάς να υπενθυμίζεις στον εαυτό σου καθημερινά ότι τελικός σου προορισμός είναι αυτά που θα συμβούν μετά τον επίγειο θάνατο, τον οποίο δεν μπορείς να τον γνωρίζεις, μπορείς όμως να ξέρεις με βεβαιότητα ότι η προετοιμασία για αυτόν τον θάνατο είναι που τελικά κρίνει την ουσία και την αξία της επίγειας ζωής σου. Όσο κι αν φαντάζει μακάβριο και παράδοξο, η επίγεια ζωή είναι μια προετοιμασία για τον επίγειο θάνατο και την μετάβαση στην όντως ζωή με όσο το δυνατόν λιγότερες αγκυλώσεις και λιγότερα δεσμά. Κράτα λοιπόν την ζώσα πνευματική ουσία μέσα σου και μην την διασπάς, μην την υποβάλλεις σε τριβές, ταλαιπωρίες και βασανισμό. Αυτή η ζώσα ουσία μέσα σου είναι το κλειδί σου για την συμπερίληψή σου στο Βιβλίο της Ζωής και για την μεταθανάτια μεταγωγή σου στον Τόπο τον Ετοιμασμένο. Μην ξεχνάς λοιπόν να αφιερώνεις τον ελάχιστο δυνατό συμβατικό χρόνο στο να επανασυγκροτείς τις δυνάμεις σου, να εναποθέτεις την εμπιστοσύνη σου στον Θεό Πατέρα και να επικαλείσαι την Θεία Παρουσία για την πνευματική σου αυτή ανασυγκρότηση.
• Να μην ξεχνάς να αγαπάς τον πνευματικό εαυτό σου και τα πνευματικά σου αδέλφια.

Το να έχεις την διάκριση να αντιλαμβάνεσαι σε πλήρες βάθος τι πρέπει και τι δεν πρέπει να ξεχνάς απαιτεί διευρυμένη συνειδητότητα και προπαντώς υπομονή και επιμονή στις ασταμάτητες προκλήσεις των αιθεροαστρικών οντοτήτων, οι οποίες εντός μας και πέριξ μας δίνουν έναν ανηλεή σιωπηρό πόλεμο με μοναδικό τους στόχο την εξόντωση της ψυχής μας. Δεν θα τους κάνουμε αυτό το χατήρι. Είναι ιερό μας χρέος να δούμε τα σημάδια στη ζωή μας όπως και όταν αυτά έρχονται μέσα από τις δυσκολίες και να τα αξιοποιήσουμε για να φωτίσουμε καλύτερα τους αόρατους εχθρούς μας. Είσαι πολύ πιο αποτελεσματικός όταν αντιμάχεσαι έναν αόρατο εχθρό τον οποίο όμως γνωρίζεις καλά, παρά όταν βρίσκεσαι σε πλήρη συσκότιση και δεν ξέρεις ποιος, πώς και πότε σου κηρύσσει τον αόρατο πόλεμο.

Το να γνωρίζεις με σύνεση τι πρέπει και τι δεν πρέπει να ξεχνάς σε οδηγεί τελικώς στην διακριτική προσέγγιση της απουσίας λήθης στα ουσιωδέστατα πνευματικά ζητήματα. Και απουσία λήθης σημαίνει και ετυμολογικά ένα πράγμα. Σημαίνει ΑΛΗΘΕΙΑ.