Τα τέσσερα επίπεδα συνειδητότητας
- Αυτοβελτίωση, Μαθήματα ζωής, Πνευματικότητα, Φιλοσοφία

Τα τέσσερα επίπεδα γνώσης

Τα επίπεδα αντίληψης της πραγματικότητας είναι εκ θεμελίων και από σχεδιασμού (by design) περιορισμένα για κάθε ανθρώπινο ον. Ο λόγος είναι ο εγκιβωτισμός της ψυχής σε ένα πεπερασμένο σώμα με πεπερασμένες υλικοενεργειακές αισθήσεις. Οι γνωστές μας πέντε αισθήσεις δυστυχώς μας περιορίζουν κατά πολύ στο να αντιληφθούμε την αληθινή φύση των φαινομένων. Ωστόσο με θέληση, καθημερινή άσκηση και πνευματικό αγώνα μπορούμε να επιτύχουμε μεγαλύτερα βάθη αντίληψης και υπερβατικότητας στη ζωή μας. Στην προσπάθειά μας αυτή εξωτερικώς μπορεί να έχουμε συνοδοιπόρους εξίσου ανήσυχους παρατηρητές και αναζητητές. Εσωτερικώς όμως έχουμε, χωρίς να το αντιλαμβανόμαστε με τις πέντε αισθήσεις την ατέλευτη δύναμη του πνεύματός μας καθώς και την καθοδήγηση ουρανίων και υπερβατικών οντοτήτων (διότι δεν υπάρχουν μόνο πολέμιες αλλά και φίλιες προς το πνεύμα μας υπερβατικές οντότητες. Το μόνο σίγουρο είναι ότι χωρίς χωρίς συνειδητή εσωτερική δίψα και χωρίς υπερβατικές διαδικασίες δεν είναι εφικτό να πορευτούμε στο μονοπάτι της υπέρβασης και της εξέλιξης των επιπέδων της συνειδητότητάς μας.

Σε γενικές γραμμές μπορούμε να πούμε ότι υπάρχουν τέσσερα επίπεδα γνώσης για τον άνθρωπο.

Υπάρχει μια πετυχημένη αναλογία από την καθημερινή ζωή η οποία μπορεί να μας βοηθήσει να αντιληφθούμε τα τέσσερα αυτά επίπεδα συνειδητότητας. Η αναλογία αυτή είναι από την εκμάθηση οδήγησης. Τα επίπεδα γνώσης οδήγησης ενός οχήματος εξελίσσονται σταδιακά κατά το ακόλουθο σχήμα:

  1. Να μην γνωρίζεις να οδηγείς και να μην γνωρίζεις ότι δεν γνωρίζεις να οδηγείς. Αυτό συμβαίνει όταν είσαι πολύ μικρός και δεν σου έχει μπει καν η ιδέα του πώς να είναι να μπορείς να οδηγείς.
  2. Να μην γνωρίζεις να οδηγείς και να γνωρίζεις ότι δεν γνωρίζεις να οδηγείς. Αυτό συμβαίνει όσο πλησιάζεις προς την ενηλικίωση και βλέπεις τους γονείς σου και τους μεγαλύτερούς σου να μπορούν να οδηγούν και σταδιακά συνειδητοποιείς ότι αυτό είναι κάτι που θα ήθελες και θα μπορούσες και εσύ να κάνεις.
  3. Να γνωρίζεις να οδηγείς και να γνωρίζεις ότι γνωρίζεις. Έχεις πλέον κάνει τα μαθήματά σου με τον δάσκαλο οδήγησης, έδωσες τις εξετάσεις σου και πέρασες. Γεμάτος χαρά πήρες το δίπλωμα οδήγησης αλλά ακόμα έχεις το Ν στο πίσω μέρος του αυτοκινήτου και θες να το ξεφορτωθείς σύντομα. Όλες σου οι κινήσεις ακόμα περνούν από εσωτερικό έλεγχο συνειδητά. Επαναλαμβάνεις ξανά και ξανά όλες τις ρουτίνες που διδάχθηκες και όσα μυστικά σου έμαθε ο δάσκαλος. Χαίρεσαι διότι έχεις αντίληψη ότι γνωρίζεις και προσπαθείς διαρκώς να γίνεσαι ολοένα και πιο έμπειρος στην οδήγηση.
  4. Να γνωρίζεις να οδηγείς και να μην γνωρίζεις ότι γνωρίζεις. Πλέον έχουν περάσει τα χρόνια, έχεις εξελιχθεί πολύ, χρησιμοποιείς το αυτοκίνητο καθημερινά και έχεις αποκτήσει αρκετή πείρα. Το Ν έχει φύγει προ πολλού και πλέον εκτελείς απλούς αλλά και πιο σύνθετους χειρισμούς χωρίς να σκέφτεσαι και χωρίς να χρειαστεί να πιέζεις το μυαλό σου για να θυμηθείς ή για να εφαρμόσεις κανόνες. Αντιλαμβάνεσαι εγκαίρως και απο μακριά τα μικρά μυστικά που θα σε βοηθήσουν να δράσεις προληπτικά ακόμα και για να αντιμετωπίσεις λάθη άλλων οδηγών. Είσαι πλέον ένας έμπειρος οδηγός και έχεις βαθιά και βιωματικά αφομοιώσει τη γνώση αυτή χωρίς να το σκέφτεσαι.

Με βάση την παραπάνω ωραία αναλογία, υπάρχει και το αντίστοιχο στην πνευματική αντίληψη και τα επίπεδα γνώσης της συνειδητότητάς μας.

  1. Να μην γνωρίζεις και να μην γνωρίζεις ότι δεν γνωρίζεις. Είναι η κατάσταση στην οποία βρίσκεται η συντριπτική πλειοψηφία του πληθυσμού. Χαομένη και βουτηγμένη στον αποπροσανατολισμό, τις πλάνες, στα συναισθήματα και στις σκέψεις, στο κυνήγι του χρήματος, της ηδονής, της καταξίωσης, των υποκατάστατων ευτυχίας, του γεμίσματος των κενών του Εγώ.
  2. Να μην γνωρίζεις και να γνωρίζεις ότι δεν γνωρίζεις. Αυτό είπε με απλά λόγια κάποτε ένας μέγας σοφός που ονομαζόταν Σωκράτης και το ενίσχυσε ο μαθητής του Πλάτων με την γνωστή αλληγορία του σπηλαίου. Ο Σωκράτης είπε το προφανές: “Αυτό που ζούμε είναι μια πλάνη. Αντιλαμβανόμαστε μόνο ένα πολύ μικρό ποσοστό από όσα συμβαίνουν και υπάρχουν.” Πριν ξεκινήσουμε να πάμε παραπέρα, ας κάνουμε πρώτα βαθιά και ουσιαστικά μέσα μας αυτή τη διαπίστωση, ότι δηλαδή τελικώς το μόνο που γνωρίζουμε ουσιαστικά είναι ότι δεν γνωρίζουμε τίποτα για την αληθινή φύση των φαινομένων και για τις διαστάσεις της ύπαρξής μας.
  3. Να γνωρίζεις και να γνωρίζεις ότι γνωρίζεις. Μετά τον πόνο και την αρχική βαθύτατη θλίψη που προκαλεί η συνειδητοποίηση της άγνοιάς μας ξεκινά ένα μακρύ και πολύ οδυνηρό ταξίδι που ονομάζεται αυτογνωσία. Η αυτογνωσία δεν είναι ο προορισμός αλλά το ταξίδι από την άγνοια στην γνώση, στην Αλήθεια και τελικώς στην ελευθερία. Όσοι βρίσκονται σε αυτό το ταξίδι και είναι συνεπείς στον αγώνα τους καταφέρνουν κατά περίπτωση να λένε ότι πλέον γνωρίζουν πως γνωρίζουν. Πάντα όμως βιωματικά και υπερβατικά. Πολλοί επονομαζόμενοι άγιοι (δηλαδή αυτοί που δεν πατούν στην γη) έχουν αγγίξει απάτητες κορυφές της γνώσης αυτής. Το ενδιαφέρον όμως πάντα είναι ότι αυτός που γνωρίζει πραγματικά δεν μιλά, αλλά περνά απαρατήρητος. Σε αντίθεση με όσους μιλούν χωρίς να γνωρίζουν τίποτα ουσιαστικό.
  4. Να γνωρίζεις και να μην γνωρίζεις ότι γνωρίζεις. Όταν ένα ον φτάσει σε αυτή την κατάσταση ύπαρξης δεν μπορούμε να φανταστούμε ότι θα ανήκει σε αυτό τον κόσμο, ή αλλιώς δεν θα είναι αυτού του κόσμου. Για το ον αυτό όλα θα είναι αρμονικά και φυσικά συνυπάρχοντα. Θα λειτουργεί βιωματικά με την απόλυτη αλήθεια και την βαθιά γνώση των πάντων και θα είναι μονίμως και οριστικώς απελευθερωμένο από την τυρρανία της άγνοιας του υλικοενεργειακού σύμπαντος. Μπορεί άραγε η ανθρώπινη διανόηση να αγγίξει αυτή την κατάσταση ύπαρξης;

Σχετικά Ομάδα Consciousness.gr

Διαδρομές αυτογνωσίας και αυτοπραγμάτωσης
Διαβάστε όλα τα άρθρα από Ομάδα Consciousness.gr