- Γονεϊκή, Τέχνη

Τα παιδιά μας δεν είναι δικά μας παιδιά

Ακολουθεί χαρακτηριστικό απόσπασμα από λογοτεχνικό έργο του Kahlil Gibran. Απευθύνεται σε γονείς και υποψήφιους γονείς. Η δυνατότητα να μπορείς να αντιλαμβάνεσαι την πνευματική σχέση με το παιδί που έφερες στη ζωή ως ξεχωριστή ψυχική οντότητα σε βάζει σε βαθύτερα μονοπάτια συμπόρευσης στο δρόμο της ζωής.

Μας λέει λοιπόν ο Kahlil Gibran:

Τα παιδιά μας δεν είναι δικά μας παιδιά.

Είναι οι γιοι και οι κόρες της λαχτάρας της Ζωής για τον εαυτό της.

Έρχονται μέσα από σας, αλλά όχι από σας. Και παρόλο που είναι μαζί σας, δεν σας ανήκουν.

Μπορείτε να τους δώσετε την αγάπη σας, αλλά όχι τις σκέψεις σας. Γιατί έχουν τις δικές τους σκέψεις.

Μπορείτε να στεγάσετε το σώμα τους αλλά όχι την ψυχή τους.

Γιατί η ψυχή τους κατοικεί στο σπίτι του αύριο, που σεις δεν μπορείτε να επισκεφθείτε, ούτε στα όνειρά σας.

Μπορείτε να προσπαθείτε να είστε σαν κι αυτά, αλλά μην επιδιώκετε να τα φτιάξετε σαν και σας.

Γιατί η ζωή δεν πάει προς τα πίσω, ούτε παραμένει στο χθες.

Είστε το τόξο απ’ όπου τα παιδιά σας, σαν ζωντανά βέλη, εκτοξεύονται προς τα μπρος.

Ο τοξότης βλέπει τον στόχο πάνω στο μονοπάτι του απείρου και σας λυγίζει με τη δύναμή του ώστε τα βέλη του να πάνε ταχύτατα και μακριά.

Ας είναι το λύγισμά σας στο χέρι του τοξότη για χαρά.

Γιατί όπως αυτός αγαπά το βέλος που πετά, έτσι αγαπά και το τόξο που είναι σταθερό.

Kahlil Gibran

Συμπληρώνοντας τις παραπάνω σκέψεις του Kahlil Gibran, οφείλουμε να αναφερθούμε στα λόγια του συγγραφέα και εκπαιδευτικού Ηλία Λιαμή, ο οποίος στο βιβλίο του με τίτλο “Δύο ατάκες κουράγιο για συντρόφους και γονείς” αποδίδει με δύο προτάσεις μια πολύ δυνατή αλήθεια:

“Όποιος αγαπά ελευθερώνει και όποιος ελευθερώνει αγαπιέται”.

Σχετικά Ομάδα Consciousness.gr

Διαδρομές αυτογνωσίας και αυτοπραγμάτωσης
Διαβάστε όλα τα άρθρα από Ομάδα Consciousness.gr

Comments are closed.