Αισθάνθηκα την ανάγκη να πω ευχαριστώ στον υπερκόσμιο ουράνιο πνευματικό Πατέρα και στις δυνάμεις οι οποίες εκπορεύονται από αυτόν και διακριτικά κινούνται και σε αυτόν τον υλικό κόσμο. Αισθάνθηκα επίσης την ανάγκη να πω ευχαριστώ στις ψυχές με τις οποίες συναντήθηκα και θα συναντηθώ στη διάρκεια της υλικής μου ζωής.
Σε ευχαριστώ λοιπόν….
Σε ευχαριστώ πνευματικέ Πατέρα, διότι υπάρχεις διακριτικά αλλά σταθερά από τη στιγμή της ενσάρκωσής μου στον υλικό κόσμο μέχρι αυτό που ο υλικός εγκέφαλός μου αντιλαμβάνεται ως την τωρινή στιγμή.
Σε ευχαριστώ διότι με παρατηρείς και δεν με αφήνεις όταν πέφτω, στέκεις διακριτικά και περιμένεις να ξανασηκωθώ.
Σε ευχαριστώ διότι παραχωρείς άυλες δυνάμεις να αντιπαρατεθούν στις σκοτεινές αστρικές δυνάμεις οι οποίες επιβουλεύονται την ελευθερία και την λύτρωσή μου.
Σε ευχαριστώ διότι μου στέλνεις πρόσωπα, γεγονότα και καταστάσεις στην ζωή μου τα οποία μου υπενθυμίζουν τα όριά μου σε αυτή τη ζωή αλλά και την απεραντότητα των διαστάσεων τις οποίες δεν μπορώ πλήρως να αντιληφθώ.
Σε ευχαριστώ που μου υπενθυμίζεις ότι δεν είμαι τέλειος και ότι είμαι επιρρεπής στην δυαδικότητα της υλικής διάστασης.
Σε ευχαριστώ που εκτός από την άγρια σαρκική μου φύση μου θυμίζεις ότι διαθέτω και άυλη πνευματική φύση και ότι αυτή θα είναι η ασπίδα προστασίας μου και το όχημά μου όταν φύγω από αυτό τον κόσμο.
Σε ευχαριστώ που με βοηθάς να ξεδιαλύνω και να απομυθοποιήσω μία προς μία τις αδυναμίες της χαμηλής μου φύσης και τις συναισθηματικές εξαρτήσεις του εγώ μου στην υλική διάσταση.
Σε ευχαριστώ για τον πόνο και τις δυσκολίες, τα οποία υπάρχουν για να μου θυμίζουν ότι είμαι ημιτελής και φυλακισμένος και προσμένω την λύτρωση.
Σε ευχαριστώ για την υπόσχεσή σου ότι θα λυτρωθώ με τα λύτρα τα οποία εσύ πλήρωσες για την φυλακισμένη ψυχή μου.
Σε ευχαριστώ για την διαρκή παρουσία σου στο Εδώ και Τώρα της ύπαρξής μου.
Σε ευχαριστώ που με βοηθάς καθημερινά να κατανοώ ότι το “υπάρχω” είναι ψευδαίσθηση αλλά το “είμαι” είναι πραγματικότητα.
Σε ευχαριστώ κι εσένα επίγειε άνθρωπε, διότι πέρασες από τη ζωή μου και την εμπλούτισες με διδακτικές εμπειρίες και με βοήθησες να κατανοήσω καλύτερα την ανθρώπινη φύση, τις ομορφιές της και τις αδυναμίες της. Σε ευχαριστώ για όσο έμεινες. Αλλά ακόμα κι αν με προσπέρασες χωρίς να με καταλάβεις και χωρίς να νιώσεις την ύπαρξή μου, σε συγχωρώ με συμπόνια. Όπως ακριβώς συγχωρώ και τον υλικό εγωικό εαυτό μου. Με συμπόνια.
Σε ευχαριστώ και κάποια στιγμή ίσως ξανασυναντηθούμε σε μια άλλη κατάσταση ύπαρξης.
