Ο χρόνος…
Είναι η τέταρτη διάσταση στην φυσική, μετά τις τρεις χωρικές διαστάσεις. Ένα μέγεθος σημαντικό τόσο για τον μικρόκοσμο (βλέπε επιδόσεις στα νανοκυκλώματα και στις νανοδιατάξεις) όσο και για τον μακρόκοσμο (βλέπε αστροφυσική και εξέλιξη του σύμπαντος). Η σχετικιστική μηχανική ανατρέπει την δεδομένη γνώση περί της ροής του χρόνου και της απόλυτης αντίληψής του από ένα σύστημα αναφοράς. Όταν οι ταχύτητες προσεγγίζουν αυτήν του φωτός, τότε τα πράγματα αλλάζουν και χρόνοι που αντιλαμβάνονται δύο παρατηρητές που ανήκουν σε διαφορετικά συστήματα αναφοράς ενδεχομένως διαφέρουν. Πέραν τούτου, το άπειρο αλλά και το απειροστό του χρόνου είναι η βάση πολλών κλάδων των μαθηματικών (βλέπε απειροστικός λογισμός) και άρα το θεμέλιο της σύγχρονης τεχνολογίας.
Πέραν όμως της συνεισφοράς του χρόνου στις φυσικές επιστήμες και παρά την πληθώρα των τεχνικών και άλλων συγγραμμάτων που έχουν εκπονηθεί για χάρη του, ο χρόνος παραμένει ένα ανεξήγητο και μαγικό συσταστικό της ζωής μας, είναι ίσως η ουσία από την οποία συντίθενται οι στιγμές που ζούμε. Είναι πολύ δύσκολο να βάλεις την ροή του χρόνου σε όρια, ο χρόνος δεν είναι διακριτός, δεν συμπιέζεται, δεν γυρίζει πίσω, δεν μπορείς να τον δαμάσεις. Είναι λοιπόν, εκτός από μέτρο αντίληψης της φυσικής πραγματικότητας, και μια πηγή έμπνευσης για την λογοτεχνία και για την ψυχολογία. Πόσο πολύ επηρεάζεται η ψυχολογία με την πάροδο του χρόνου, πόσο αλλάζουν οι σκέψεις, οι αναμνήσεις ενός γεγονότος… Όσο γλαφυρά και αν είναι τα βιώματά μας για μια περίοδο, ο χρόνος είναι άλλες φορές αδυσώπητος εχθρός των όμορφων και αναντικατάστατος θεραπευτής των άσχημων συναισθημάτων που προκύπτουν σαν αποτέλεσμα των βιωμάτων αυτών.
Τέλος, και πρακτικά μιλώντας, ο χρόνος είναι η εκτίμηση της ποιότητας της ζωής μας. Το πώς αποφασίζουμε να “γεμίζουμε” τον χρόνο μας είναι ένδειξη του πώς θέλουμε να επενδύσουμε στην ζωή μας. Και ας μην ξεχνάμε ποτέ: ο χρόνος είναι χρήμα και μάλλον δεν έχουμε καιρό για χάσιμο… 🙂
