Αναδημοσιεύουμε από το κανάλι του Φιλολογικού Συλλόγου “Παρνασσός” με την σύμπραξη του καναλιού “Φρυκτωρίες” στο Youtube πρόσφατη ομιλία του καθηγητή ΕΚΠΑ Μάνου Δανέζη με τίτλο: “Για μια νέα σύγχρονη φυσική φιλοσοφία – Ο χρόνος και η σύγχρονη αστροφυσική”. Στην ομιλία του ο Μάνος Δανέζης αναλύει ζητήματα της σχετικότητας του χρόνου, την ταχύτητα του φωτός μέσα από το πρίσμα της σχετικής θεωρίας της σχετικότητας του Einstein καθώς και την μελέτη ανώτερων από εμάς διαστάσεων. Γίνεται αναφορά σε τετραδιάστατους και τελικώς n-διάστατους κόσμους, τους οποίους εμείς στο υλικό πεδίο, ως τρισδιάστατα όντα, απλώς αδυνατούμε να αντιληφθούμε. Η εκλαϊκευμένη αλλά επιστημονική παρουσίαση των ζητημάτων του χωροχρόνου διευρύνει τους ορίζοντες και την αντίληψή μας και μας διευκολύνει να εμβαθύνουμε πιο ουσιαστικά σε πλήθος υπαρξιακών ζητημάτων.
Οι ΦΡΥΚΤΩΡΙΕΣ, σε συνεργασία με την Δ.Ε.Ε.Α.Ε.Φ., παρουσιάζουν τα Πανεπιστημιακά Σεμινάρια Φιλοσοφίας 2021-2022. Τα Σεμινάρια 2021-2022 είναι αφιερωμένα στον εκλιπόντα καθηγητή και ακαδημαϊκό Ευάγγελο Μουτσόπουλο. Επιστημονικός διευθυντής: Κωνσταντίνος Νιάρχος, καθηγητής Φιλοσοφίας Ε.Κ.Π.Α.. Εισηγητής: ΜΑΝΟΣ ΔΑΝΕΖΗΣ, Αστροφυσικός, μέλος του Σώματος Ομοτίμων Καθηγητών Ε.Κ.Π.Α.. Θέμα «Για μια νέα σύγχρονη φυσική φιλοσοφία – Ο χρόνος και η σύγχρονη αστροφυσική» Το σεμινάριο έλαβε χώρα στην μεγάλη Αίθουσα Τελετών του Φιλολογικού Συλλόγου “Παρνασσός” (πλατεία Αγίου Γεωργίου Καρύτση 8, Αθήνα) την Δευτέρα 4 Οκτωβρίου 2021. Διοργανώθηκε από την “Διεθνή Επιστημονική Εταιρεία Αρχαίας Ελληνικής Φιλοσοφίας” (Δ.Ε.Ε.Α.Ε.Φ.). Με την υποστήριξη των “Σωματείον ΔΙΟΝΥΣΟΣ” & Φιλολογικός Σύλλογος “ΠΑΡΝΑΣΣΟΣ”. Οι ΦΡΥΚΤΩΡΙΕΣ ήταν παρούσες ως χορηγός επικοινωνίας και οπτικοακουστικής τεκμηρίωσης. ————————————————————————————————————————— ΣΥΝΟΠΤΙΚΗ ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΘΕΜΑΤΟΣ «Για μια Νέα Σύγχρονη Φυσική Φιλοσοφία – Ο χρόνος στη Σύγχρονη Αστροφυσική» Η έννοια του «Χρόνου» για την σύγχρονη Αστροφυσική, ακολουθεί τις αποδεικνυόμενες, πειραματικά πλέον, γνώσεις των Θετικών επιστημών, για το τι αντιπροσωπεύει αυτό που σήμερα ονομάζουμε γενικότερα Υλική και Χρονική «Πραγματικότητα». Αυτό πλέον το οποίο γνωρίζουμε πειραματικά είναι ότι η Ανθρώπινη φυσιολογία λειτουργεί ως ένας πολύπλοκος Βιο-υπολογιστής μετατρέποντας ένα πρωταρχικό συμπαντικό γεγονός σε μια επιστημονική πραγματικότητα «ψεύτικων εικόνων» Ύλης, Ενέργειας και Χρόνου οι οποίες συνιστούν την αισθητή μας πραγματικότητα. Ποιο είναι όμως αυτό το πρωταρχικό συμπαντικό υλικό; Σήμερα είναι πια επιβεβαιωμένο πειραματικά ότι η Ύλη είναι απλώς διακυμάνσεις ενός γεγονότος, το οποίο η σύγχρονη φυσική ονομάζει «Κενό Χώρο». Όπως αναφέρει και ο ακαδημαϊκός καθ. Δ. Νανόπουλος: «Το σύμπαν προέρχεται από (ή εμφανίστηκε σαν) μια αυθόρμητη (spontaneous) κβαντική διακύμανση του «τίποτα» ή καλύτερα από το κβαντικό κενό». Ο διάσημος κοσμολόγος A. Linde για το ίδιο θέμα αναφέρει: «Το Σύμπαν εμφανίζεται ως μια «αόρατη κβαντική κύμανση του Κενού Χώρου», η οποία εκφράζεται με τον καλλίτερο τρόπο από μια κυματική συνάρτηση η οποία είναι ανεξάρτητη από το χρόνο (Συνάρτηση ψ). Όσον αφορά την έννοια του «ανθρωπίνως μετρούμενου Χρόνου» αποτελεί και αυτός μια εγκεφαλική μας ψευδαίσθηση. Ερευνητές ανακάλυψαν ένα δίκτυο εγκεφαλικών κυττάρων το οποίο εκφράζει την αίσθηση του χρόνου μέσα από εμπειρίες και μνήμες. Η περιοχή όπου βιώνεται ο χρόνος βρίσκεται ακριβώς δίπλα στην εγκεφαλική περιοχή που κωδικοποιεί το χώρο (στον πλευρικό ενδορινικό φλοιό). Έχοντας λοιπόν υπόψη μας μια νέα και τόσο επαναστατική πλέον εικόνα της φυσικής πραγματικότητας (την οποία αποδεικνύουμε, μέσω διεθνούς βιβλιογραφίας και πειραματικών διαδικασιών), προσπαθούμε, όσο γίνεται πιο απλά, να συζητήσουμε την σύγχρονη έννοια του Χρόνου στην Αστροφυσική. Τι είναι στην πραγματικότητα αυτό το οποίο σήμερα ονομάζουμε Παρελθόν, Παρόν ή Μέλλον; Τι είναι ο Προσωπικός και Κοινωνικός Χρόνος; Τι είναι αυτό το οποίο αναφέρουμε ως ανθρώπινη μνήμη, ανάμνηση ή προαίσθηση; Όλα τα προηγούμενα, μαζί με μια ιδιαίτερη συσχέτισή τους, με τις οποιεσδήποτε κοινωνικές, πολιτισμικές, φιλοσοφικές και θεολογικές προεκτάσεις αποτελούν το περιεχόμενο της διάλεξης – συζήτησής μας.
Η ομιλία του καθηγητή Δανέζη παρατίθεται παρακάτω.
