Συνήθως λέμε ότι σημασία δεν έχουν τόσο τα λόγια όσο οι πράξεις και τα έργα. Ουσιαστικά όμως αν το καλοσκεπτούμε, σημασία δεν έχουν τελικώς ούτε τα λόγια ούτε τα έργα αλλά οι προαιρέσεις. Δηλαδή το κακό δεν διαπράττεται μόνο με έναν κακό λόγο ή μια κακή πράξη αλλά κυρίως με μια κακή σκέψη, έναν διαβολικό λογισμό, μια λάθος επιλογή αυτοδιαχείρισης του πολυσύνθετου Εγώ μας. Προσοχή λοιπόν κυρίως στις γενεσιουργούς περιοχές της οντολογικής αστοχίας μας, δηλαδή στις προθέσεις, στις ψυχικές προαιρέσεις, στους λογισμούς και στις (συνειδητές και ασυνείδητες) επιλογές μας.
