Ένας καλός φίλος έλεγε συχνά στην αγγλική γλώσσα ότι “it is all a matter of perception”. Τα πάντα δηλαδή στη ζωή αποκτούν νόημα και χροιά με βάση την αντίληψή μας προς αυτά. Καθετί είναι θέμα και ζήτημα πρωτίστως αντίληψης και κοσμοθεωρίας. Το πως εμφανίζονται τα πράγματα στον κόσμο μας, το ποιοι πιστεύουμε ότι είμαστε και το πως πορευόμαστε στη ζωή, εξαρτάται αποκλειστικώς από τη δική μας αντίληψη για τα πράγματα.
Ο Άγιος Παίσιος φέρεται να έχει πει μια ιστορία στην οποία συνυφαίνονται δύο αρχετυπικές κοσμοθεωρήσεις, αυτή της μύγας και αυτή της μέλισσας. Σύμφωνα με την ιστορία αυτή, οι άνθρωποι χωρίζονται σε δύο βασικές κατηγορίες, στις μύγες και στις μέλισσες. Οι άνθρωποι της πρώτης κατηγορίας (μύγες) έλκονται από τα αρνητικά συναισθηματικά και σκεπτομορφικά μοτίβα. Είναι οι άνθρωποι της άρνησης, του πόνου, της κατηγορίας των άλλων για τα δικά τους δεινά, της μεμψοιμιρίας και της γκρίνιας. Έχουν την εκπληκτική ικανότητα να εντοπίζουν αρνητικές υφές και καταστάσεις ακόμα και στις πιο μεγάλες θεωρητικές στιγμές χαράς και αισιοδοξίας. Είναι αυτοί για τους οποίους θα έλεγε κανείς ότι έχουν συνηθίσει στην μίζερη στάση απέναντι στην ζωή και, χωρίς ούτε οι ίδιοι να το καταλαβαίνουν, έλκονται διαρκώς από αυτή τη μίζερη στάση διότι παραδόξως τους τροφοδοτεί με νόημα και σκοπό. Είναι με άλλα λόγια μια γνώριμη και οικεία σε αυτούς κατάσταση και μέσα από αυτή την κατάσταση αυτοπροσδιορίζονται και βρίσκουν την θέση τους σε ένα πονεμένο ψυχολογικά σύμπαν. Άλλοι πάλι άνθρωποι αυτής της κατηγορίες έλκονται από άλλες μορφές αρνητικών συναισθημάτων, όπως είναι η ζήλεια, ο φόβος, ο θυμός και ο φθόνος και κάνουν πάλι υποσυνείδητα και συνειδητά ό,τι περνάει από το χέρι τους για να τροφοδοτούν σε έναν αέναο κύκλο τη ζωή τους με τις ενέργειες αυτές και όλες τις υπόλοιπες εκφάνσεις που τις συνοδεύουν, όπως είναι για παράδειγμα η ψυχολογική και σωματική βία, ο ψυχοσωματικός πόνος και η ψυχοσωματικές ασθένειες.
Οι άνθρωποι της δεύτερης κατηγορίας (μέλισσες) έλκονται από άλλης ποιότητας ενέργειες. Αυτές οι ενέργειες κομίζουν την εκ διαμέτρου αντίθετη και αντίρροπη όψη της ζωής, μια όψη αισιοδοξίας, θετικών συναισθημάτων και θετικών σκεπτομορφών. Οι μέλισσες μπορούν να αντιλαμβάνονται κάθε τι όμορφο και καλαίσθητο και μπορούν να εντοπίζουν την ομορφιά ακόμα και σε έναν τόπο και χρόνο γεμάτο υλική και πνευματική δυσωδία. Είναι αυτοί οι οποίοι, σύμφωνα με την ιστορία του Παϊσίου ακόμα και σε μια αίθουσα γεμάτη βρωμιές και ακαθαρσίες, η οποία όμως έχει ένα γλυκό λουκούμι σε μια άκρη της ή ένα άνθος, θα εντοπίσουν με την μία το λουκούμι ή το άνθος και θα παρακάμψουν τις άσχημες εικόνες και τις ψυχολογικές κακοτοπιές.
Εμπνεόμενοι από τις δύο κατηγορίες ανθρώπων της ιστορίας μας, πρέπει να ομολογήσουμε ότι για να πορευτούμε επιτυχώς στη ζωή, τόσο στα θέματα ανθρωπίνων σχέσεων όσο και στα επαγγελματικά μας βήματα, είναι σημαντικό να υιοθετήσουμε συνειδητά την στάση της μέλισσας. Να εμφυσήσουμε αίσθημα αισιοδοξίας και θετικής διάθεσης μα προπαντώς εσωτερικής ηρεμίας σε ό,τι κι αν μας φέρει η ζωή, όσο σκληρό, αναπάντεχο και σοκαριστικό κι αν είναι. Όσο αντίξοες και αν είναι οι συνθήκες του βίου μας, ο καθένας μας δεν παύει να έχει μια αφετηρία και μια δυναμικώς διαμορφούμενη πορεία στην μετέπειτα ζωή του. Να θυμόμαστε πάντα ότι σε κάθε δυσκολία κρύβεται μια ευκαιρία. Λέγεται ότι είναι στο χέρι μας αν θα δούμε το ποτήρι μισοάδειο ή μισογεμάτο. Η αλήθεια όμως είναι, και η αλήθεια δυστυχώς πάντα πονάει, ότι το ποτήρι δεν είναι ούτε μισοάδειο ούτε μισογεμάτο. Είναι απλώς ένα ποτήρι, το οποίο βρίσκεται κατ’ουσίαν στην φαντασία μας και το οποίο εμείς το χρωματίζουμε και το χαρακτηρίζουμε, ανάλογα με την εκάστοτε ψυχική μας προαίρεση και συνειδητή (ή ασυνείδητη) στάση ζωής.
Η ουσία βρίσκεται όπως πάντα στο μέτρο και εκ του μέτρου αυτού εκπορεύεται και η ουσιώδης αλήθεια της ζωής του κάθε ανθρώπου. Ναι μεν είναι πολλές και έντονες οι επιρροές από το οικογενειακό μας περιβάλλον καθώς και από τα γονίδια και τις ορμόνες μας, όμως δεν παύουμε να έχουμε μια ψυχή και ένα πνεύμα τα οποία είναι η κορωνίδα της αυτογνωσιακής μας πορείας στη ζωή αυτή. Οφείλουμε να ενεργοποιούμε με κάθε ευκαιρία το πνεύμα μας και να το διατηρούμε ως σταθερό κέντρο ισορροπίας σε μια ζωή οδυσσόμενη ανάμεσα στους πόλους του καλού και του κακού, ανάμεσα στην θετική και στην αρνητική ενέργεια, ανάμεσα στην νοοτροπία της μύγας και στην νοοτροπία της μέλισσας. Εν τέλει, ο επίγειος βίος μας δεν μπορεί να βιωθεί από κανέναν άλλον παρά από εμάς τους ίδιους. Κανείς δεν μπορεί να ζήσει τη ζωή μας για εμάς. Ας στοχαστούμε πάνω στις συνειδητοποιήσεις μας και στην αντιληπτική μας ικανότητα για τα επίγεια και για τα υπερουράνια και ας πορευτούμε στη ζωή με το δικό μας μοναδικό τρόπο και τη δική μας πυξίδα.
