Η εφημερίδα Εστία
Η Εστία (πολυτονικό: Ἑστία) είναι αθηναϊκή απογευματινή πολιτική, πολιτιστική και οικονομική εφημερίδα που εκδίδεται από το 1876. Εκατό χρόνια μετά, το 1995, είχε περίπου 3900 αναγνώστες. Αναφορικά με την πολιτική και τον πολιτισμό μπορεί να διαβαθμίζεται σαν συντηρητική εφημερίδα που επίσης δεν απορρίπτει τις εθνικές ιδέες. Ενίοτε προειδοποιεί για τους κινδύνους που υπάρχουν για την ελληνική γλώσσα (ξένες λέξεις, λατινικά γράμματα, κτλ.). Η Εστία χρησιμοποιεί μία μετριοπαθή μορφή της καθαρεύουσας. Είναι η μοναδική καθημερινή εφημερίδα που δεν ακολούθησε τη μεταρρύθμιση της ελληνικής ορθογραφίας που έγινε το 1982 και γι’ αυτό ακόμα χρησιμοποιεί το πολυτονικό σύστημα (χωρίς βαρείες). Επίσης, ήταν η τελευταία εφημερίδα η οποία τυπωνόταν με τη μέθοδο της λινοτυπίας, στα ιδιόκτητα πιεστήρια της, στην οδό Άνθιμου Γαζή, αρ. 7, έως το 1997.
Η ιστορία της Εστίας
Το 1894, όταν ιδρύθηκε στην Αθήνα, ξεκίνησε η έκδοσή της ως εβδομαδιαίο λογοτεχνικό περιοδικό με το όνομα Εστία, το οποίο και διεύθυνε ο Παύλος Διομήδης. Τον ίδιο χρόνο όμως ο Διομήδης το εκχώρησε στον ποιητή Γεώργιο Δροσίνη ο οποίος και το μετέτρεψε από περιοδικό σε ημερήσια εφημερίδα. Το 1898 ο Δροσίνης τη μεταβίβασε στους Σπύρο Δάσιο και Άδωνη Κύρου. Το 1900, η διεύθυνση της εφημερίδας περιήλθε αποκλειστικά στον Κύρου, ο οποίος και τη μετέτρεψε σε πολιτική ημερήσια εφημερίδα. Μετά το θάνατό του Άδωνη Κύρου, το 1918, η εφημερίδα περιήλθε στους γιους του, Αχιλλέα και Κύρο.
Το 1916 και για 5 μήνες υποχρεώθηκε να διακόψει την κυκλοφορία της, όταν καταστράφηκαν τα πιεστήρια της και επανακυκλοφόρησε στις 15 Μαρτίου του 1917. Στην επανάσταση του 1922 διατάχθηκε η παύση της, αλλά στη συνέχεια επανεκδόθηκε. Στη δικτατορία του Παγκάλου διακόπηκε η κυκλοφορία της δύο φορές. Τέλος, η Εστία διέκοψε αυτοβούλως την κυκλοφορία της από το καλοκαίρι του 1941 έως την απελευθέρωση της Αθήνας το 1944· αργότερα ο Αχιλλέας Κύρου φυλακίστηκε από τους Ιταλούς για τη συμμετοχή του στην εθνική αντίσταση.
Από το 1950, μετά το θάνατο του Αχιλλέα Κύρου, τη διεύθυνση της εφημερίδας είχε μόνο ο αδερφός του Κύρος, και από το 1974 ο ανιψιός του Άδωνις. Το 1995 τη διεύθυνση της εφημερίδας ανέλαβε ο δισέγγονος του Άδωνη Αλέξης Ι. Ζαούσης. Έτσι, σχεδόν από την ίδρυση της, διευθύνεται από την οικογένεια Κύρου. Στις 31 Μαρτίου 1997, η εφημερίδα προχώρησε σε εκσυγχρονισμό της εμφάνισής της. Εγκατέλειψε τη λινοτυπία και την εκτύπωση σε πιεστήριο, και άλλαξε την ανάποδη σελιδοποίηση της (μέχρι τότε εκδιδόταν με τη ράχη δεξιά). Η αλλαγή της εμφάνισής της έγινε θετικά δεκτή από το αναγνωστικό της κοινό. Στις 16 Απριλίου 2015 ανακοινώθηκε η συμμετοχή της Α.Ε. Δημοκρατικός Τύπος (του Γιάννη Φιλιππάκη, που εκδίδει τις εφημερίδες Δημοκρατία και Espresso) στην έκδοση της Εστίας.[1]
Τις σελίδες της λάμπρυναν κορυφαίοι δημοσιογράφοι, επιστήμονες και λογοτέχνες: Ανδρέας Ανδρεάδης, Χαράλαμπος Άννινος, Γιάννης Βλαχογιάννης, Στέφανος Γρανίτσας, Ιωάννης Δαμβέργης, Πολύβιος Δημητρακόπουλος, Βίκτωρ Δούσμανης, Γεώργιος Δροσίνης, Νικόλαος Επισκοπόπουλος, Δημήτριος Καμπούρογλου, Ανδρέας Καρκαβίτσας, Ιωάννης Κονδυλάκης, Σπυρίδων Λάμπρος, Νικηφόρος Λύτρας, Μιλτιάδης Μαλακάσης, Γεράσιμος Μαρκοράς, Τίμος Μωραϊτίνης, Γρηγόριος Ξενόπουλος, Κωστής Παλαμάς, Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης, Ζαχαρίας Παπαντωνίου, Καλλιρρόη Παρρέν, Ιωάννης Πολέμης, Νικόλαος Πολίτης, Εμμανουήλ Ροΐδης, Γεώργιος Ροϊλός, Ιωάννης Σβορώνος, Γεώργιος Σουρής, Νικόλαος Σπανδωνής, Δημήτριος Ταγκόπουλος, Γεώργιος Τσοκόπουλος, Ζάχος Χατζηφωτίου, Κωσταντίνος Χατζόπουλος, Κωνσταντίνος Χρηστομάνος κ.ά. Τη στήλη του χρονογραφήματος κράτησε για χρόνια ο Παύλος Νιρβάνας και μετά το θάνατό του ο Σπύρος Μελάς και ο Νικόλαος Πετμεζάς – Λαύρας. Αρθρογράφος της διετέλεσε ο Τιμολέων Φιλήμων και μετά για πολλά χρόνια ο Εμμανουήλ Ρέπουλης. Σχολιογράφος αλλά και αρθρογράφος της εφημερίδας για περίπου 35 χρόνια υπήρξε ο δημοσιογράφος και φιλόλογος Κωνσταντίνος Σ. Φίλιππας. Σήμερα αρθρογραφούν ο Τηλέμαχος Μαράτος, η Αλεξάνδρα Στεφανοπούλου, ο Αθανάσιος Χ. Παπανδρόπουλος κ.ά.
Το βιβλιοπωλείο της Εστίας
Το Βιβλιοπωλείο της Εστίας (ή κοινώς Εστία) είναι ελληνικός εκδοτικός οίκος και βιβλιοπωλείο στην Αθήνα.
Ιδρύθηκε το 1885 από τον Γεώργιο Κασδόνη, ο οποίος καταγόταν από την Τήνο. Εργαζόμενος ως δάσκαλος και δημοσιογράφος στο Βουκουρέστι, οραματιζόταν τη δημιουργία ενός μεγάλου βιβλιοπωλείου που θα εξέδιδε “αξιόλογα, καλαίσθητα και σε προσιτές τιμές” βιβλία, τα οποία θα διαμόρφωναν και θα καλλιεργούσαν τις νεότερες γενιές του νεαρού ακόμη τότε ελληνικού κράτους. Εξέδωσε έργα σημαντικότατων προσωπικοτήτων της ελληνικής διανόησης, όπως ο Κωστής Παλαμάς, ο Ανδρέας Κάλβος, ο Αριστοτέλης Βαλαωρίτης, ο Δημήτριος Βικέλας, ο Γεώργιος Βιζυηνός, ο Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης, ο Ανδρέας Καρκαβίτσας και πολλοί άλλοι. Το πρώτο βιβλίο που εκδόθηκε ήταν η “Παιδική Ανθολογία” υπό Αριστοτέλους Κουρτίδου, ενώ μέχρι σήμερα έχει εκδώσει πάνω από 11.000 τίτλους.
Τον Κασδόνη διαδέχθηκε το 1890 ο ανιψιός του Ιωάννης Δημητρίου Κολλάρος. Ιδιαίτερα οργανωτικός, ικανότατος και με μεγάλη αγάπη για τα γράμματα, εξύψωσε την Εστία στο βάθρο των ελληνικών γραμμάτων. Υπό τη διεύθυνσή του κυκλοφορεί το “Πανελλήνιον Βιβλιογραφικόν Δελτίον”, γεγονός μεγάλης σημασίας για την ουσιαστικά ανύπαρκτη ελληνική βιβλιογραφία. Επίσης, εκδόθηκε πολύ μεγάλος αριθμός μεταφράσεων αρχαίων Ελλήνων και ξένων συγγραφέων και μελετητών, καθώς και ποιοτικών εκπαιδευτικών βιβλίων, όπως “Τα Ψηλά Βουνά” του Ζαχαρία Παπαντωνίου, συνδέοντας το βιβλιοπωλείο με τις μεγάλες γλωσσικές διαμάχες της εποχής. Αξίζει να αναφερθεί πως ο Νίκος Καζαντζάκης είχε αποκαλέσει τον Κολλάρο “ευεργέτη των ελληνικών γραμμάτων”, ενώ ο Ηλίας Βενέζης είχε γράψει γι’ αυτόν πως “ο Γιάννης Κολλάρος έδεσε το όνομά του με την ιστορία και την προκοπή της ελληνικής λογοτεχνίας”.
Το 1956 ο Κολλάρος πέθανε, αφήνοντας τη διεύθυνση της εταιρίας στο γαμπρό και εταίρο του από το 1925 Κωνσταντίνο Σαραντόπουλο. Τη δεκαετία του 1950 θα δημιουργήσει τη “Σειρά Νεοελληνικής Λογοτεχνίας” με τους μικρούς σκληρόδετους τόμους. Αποτελούμενη από περισσότερους από 320 τίτλους, η σειρά αυτή περιλαμβάνει τους σημαντικότερους πεζογράφους της “δεκαετίας του ’30” (Βενέζης, Θεοτόκης, Μ. Καραγάτσης, Στρατής Μυριβήλης, Άγγελος Τερζάκης κ.α.) Για αυτήν, η Εστία τιμήθηκε με το Βραβείο της Ακαδημίας Αθηνών. Εξίσου σημαντική πρωτοβουλία ήταν και η δημιουργία της “Νέας Εστίας”, του πρώτου λογοτεχνικού περιοδικού της χώρας. Ο Σαραντόπουλος πέθανε το 1972.
Αυτόν θα διαδεχθεί η κόρη του, Μαρίνα Καραϊτίδη, η οποία θα ανανεώσει το Βιβλιογραφικό Δελτίο. Με τον τίτλο “Νέα Βιβλία” κυκλοφορεί τέσσερις φορές το χρόνο και περιέχει το σύνολο των εκδόσεων που εισέρχονται προς πώληση στο βιβλιοπωλείο της Εστίας, με πλήρη βιβλιογραφικά στοιχεία (αρχικά, υπεύθυνος ήταν ο Κυριάκος Ντελόπουλος). Δημιούργησε νέες σειρές ελληνικής και ξένης λογοτεχνίας και τιμήθηκε από τη Γαλλική Δημοκρατία με το παράσημο του Τάγματος της Αξίας στη γαλλική πρεσβεία στις 4/4/2000.
Υπεύθυνος για το γενικό βιβλιοπωλείο σήμερα είναι ο Γιάννης Καραϊτίδης. Την 1 Δεκεμβρίου του 1998 ο εκδοτικός οίκος και το περιοδικό μεταφέρθηκαν σε ανακαινισμένα γραφεία, σε ιδιόκτητο χώρο στην οδό Ευριπίδου 84 στην Πλατεία Κουμουνδούρου. Υπεύθυνη είναι η Εύα Καραϊτίδη. Την 1 Σεπτεμβρίου του 2012, οι περισσότεροι υπάλληλοι του Βιβλιοπωλείου, ξεκίνησαν επίσχεση εργασίας, καθώς η Διοίκηση της επιχείρησης είχε να τους πληρώσει για πάνω από ένα χρόνο. Μόνο έξι βρίσκονταν στα πόστα τους. Στις 30 Μαρτίου του 2013, η Διοίκηση αποφάσισε την αναστολή της λειτουργίας του βιβλιοπωλείου μετά από 128 χρόνια λειτουργίας. Τον Δεκέμβριο του 2013, το βιβλιοπωλείο ξανάνοιξε στην οδό Διδότου, όχι ως γενικό βιβλιοπωλείο, αλλά ως σημείο πώλησης που θα διακινεί αποκλειστικά τις εκδόσεις της Εστίας.[1]
Περιοδικό Νέα Εστία
Τον Ιανουάριο του 1876 ξεκίνησε να εκδίδεται ένα καλλιτεχνικό περιοδικό με τον τίτλο Εστία. Η έκδοση του περιοδικού αυτού σταμάτησε το 1909. Στις 4 Ιανουαρίου του 1927 το περιοδικό αυτό αναβίωσε εκδιδόμενο από μηδενική βάση και για να μη γίνεται μπέρδεμα με την ομώνυμη εφημερίδα, η διοίκηση του εκδοτικού οίκου αποφάσισε να ονομάζεται Νέα Εστία. Από τότε εκδίδεται ανελλιπώς μέχρι και σήμερα.
Πηγές
Αρχική
