Ημερολόγιο αυτογνωσίας
- Αυτοβελτίωση, Ημερολόγιο αυτογνωσίας, Πνευματικότητα

Ημερολόγιο 4 Οκτ 2022

Σήμερα ήταν για μένα μια ημέρα χαράς αλλά κυρίως ημέρα υπέρβασης. Ήταν η πρώτη φορά που χωρίς άλλες αναβολές ή δισταγμούς και δικαιολογίες αποφάσισα να επισκεφθώ τον ιερό Ιερό Ναό του Αγίου Δημητρίου στην περιοχή μου για να συμμετέχω στο μυστήριο της εξομολόγησης. Ήταν η πρώτη εξομολόγηση στην επίγεια αυτή ζωή. Υπάρχουν στιγμές, γεγονότα και συγκυρίες στην ζωή τα οποία μας οδηγούν προς εσωτερικές εξελίξεις και έρχεται η κρίσιμη στιγμή στην οποία ένα καθοριστικό κατώφλι ξεπερνιέται. Αυτό το κατώφλι διέβην και εγώ σήμερα, ακολουθώντας την εσωτερική μου φωνή και την αδήριτη ανάγκη προς την εξομολόγηση.

Μίλησα για τα γενικά μου αμαρτήματα, απαριθμώντας τα και περιγράφοντάς τα όσο πιο ευσύνοπτα μπορούσα και εν συνεχεία αναφέρθηκα στην δοκιμασία υγείας και ζωής που περνάει η οικογένεια. Ο ιερέας με άκουσε προσεκτικά και υπομονετικά, κάνοντας σύντομες ενδιάμεσες παρεμβάσεις, όταν και όπου αυτό κρινόταν αναγκαίο. Αυτό στο οποίο μου επέστησε με εμφατικότητα την προσοχή ήταν ο κίνδυνος της παροδικότητας της πνευματικής αγρυπνίας, δηλαδή η φυσική στάση που τηρεί ο άνθρωπος και σύμφωνα με την οποία, όταν οι δύσκολες περιστάσεις και δοκιμασίες περνούν και επιστρέφει στην καθημερινότητα και στην συνήθεια, επιστρέφει σε λάθος μοτίβα σκέψης και πράξης, ξεχνώντας εύκολα τον συνειδησιακό αγώνα που είναι σε διαρκή εξέλιξη. Θέλει σοβαρή και σταθερή προσπάθεια, μαζί με τεράστια υπομονή και επιμονή και προπαντώς σταθερή πίστη στην Αιώνια Παρουσία του Θεού στην ζωή μας. Θέλει να μην ξεχνάμε τα σημαντικά (αλλά κρυμμένα) δεδομένα της ζωής μας. Να μην ξεχνάμε την ίδια την παροδικότητα της ζωής και ότι στην ουσία αυτή είναι κατά βάση μια οδός που μας οδηγεί στην όντως ζωή, μετά τον φυσικό θάνατο. Χρέος μας είναι να εμπλουτίσουμε την καθημερινότητά μας με αναζήτηση και επίκληση του Θεού Πατέρα διαμέσου της προσευχής, του αυτοελέγχου, της συνειδητής προσπάθειας αυτογνωσίας και της πνευματικής εγρήγορσης.

Η εξομολόγηση είναι πολύ σοβαρή υπόθεση διότι ρίχνει άπλετο φως στο σκοτάδι της πνευματικής μας τύφλωσης και διότι μας ωθεί, διαμέσου του μοιράσματος της πτώσης μας με τον πνευματικό και με τον Θεό, στην συνειδητοποίηση των αστοχιών (αμαρτιών) μας και στην πιο συνειδητοποιημένη προσπάθεια ουσιαστικής βελτίωσής μας στην πράξη της ζωής μας, με έμπρακτη μετάνοια και όχι απλώς με συναισθηματικά λόγια αυτοεπιβεβαίωσης, τα οποία όμως θα διαρκέσουν μέχρι την επόμενη αναπόφευκτη πτώση μας.

Νιώθω πλέον ότι κάθε μέρα που περνά και κάθε στιγμή, η ψυχή και το πνεύμα μου έρχονται πολύ πιο κοντά στην βιωματική συνειδητοποίηση της παρουσίας του Θεού Πατέρα. Νιώθω ότι η πορεία αυτή είναι νομοτελειακή και οδηγεί στην βίωση της Θείας Κοινωνίας. Γνωρίζω ότι είναι μια πορεία που περνάει μέσα από αγκάθια και ψυχοσωματικό πόνο, θέλω με όλο μου το είναι όμως να την διαβώ, ώστε να μπορέσω να Τον συναντήσω.

Ο αγώνας συνειδητότητας δεν σταματάει, αυτό είναι μόνο η αρχή. Και το τέλος του αγώνα έρχεται με την τελευταία αναπνοή της επίγειας ζωής μας. Αναμένοντας να αρχίσει με νέους όρους η όντως ζωή.

Σχετικά Ομάδα Consciousness.gr

Διαδρομές αυτογνωσίας και αυτοπραγμάτωσης
Διαβάστε όλα τα άρθρα από Ομάδα Consciousness.gr