Έχουμε βιώσει μια παρατεταμένη περίοδο εγκλεισμού στο σπίτι, αυτοπεριορισμού και κατά το κοινώς λεγόμενον κοινωνικής αποστασιοποίησης. Κοινωνικό αποκλεισμό, περαιτέρω αλλοτρίωση και αποξένωση θα το αποκαλούσα εγώ. Εκεί όπου ήταν αποξενωμένες και απομακρυσμένες ήδη οι ψυχές, τώρα με το βουλοκέρι των επίσημων κρατικών φορέων και θεσμών επικυρώνεται και η απομάκρυνση των σωμάτων μας.
Και μετά από αυτή την ψυχολογικώς βεβαρυμένη μακρόχρονη περίοδο ήρθε μια ανάταση δροσιάς και χαράς, ένα χαρμόσυνο γεγονός, το γεγονός της βάπτισής σου.
Η χριστιανική βάπτιση πλέον στην Ελλάδα έχει σταματήσει να έχει το χαρακτήρα ονοματοδοσίας. Στα πλαίσια της λογικής διαχωρισμού της Εκκλησίας από το κράτος, η θρησκευτική βάπτιση σημαίνει απόδοση θρησκεύματος και όχι ονοματοδοσία. Η ονοματοδοσία τυπικά είναι μια διαδικασία καθαρά πολιτικού χαρακτήρα. Αυτό όμως για το οποίο εμείς θα μιλήσουμε δεν είναι ούτε θρησκευτικού ούτε πολιτικού χαρακτήρα. Είναι κάτι βαθύτερο, είναι θέμα βιωματικό και υπαρξιακό.
Δεν πρέπει να ξεχνούμε ότι οι λέξεις είναι απλά οδικές πινακίδες. Μας προτείνουν να κοιτάξουμε προς μια κατεύθυνση, κάποιες μας εμπλέκουν σε παγίδες συναισθημάτων και άλλες μας καλούν σε κατάσταση πνευματικής εγρήγορσης και άσκησης. Σε κάθε περίπτωση είναι απλά περιγραφές προς καταστάσεις ύπαρξης. Όταν ακούς ένα όνομα, αυτό σε καλεί να στοχαστείς στην βαθύτερή του έννοια. Αναζητώντας την ετυμολογία του ονόματός σου δεν μπορούμε να μην νιώσουμε θαυμασμό και δέος.
Η Ζωή ετυμολογικά είναι μια θεμελιώδης και πρωταρχική έννοια. Τόσο θαυμαστή αλλά και τόσο υποβιβασμένη και παρεξηγημένη από τους ανθρώπους. Συχνά προβάλλονται όψεις υποκατάστατων της ζωής και συμπεριφορές και συνήθειες που όλο και περισσότερο μας απομακρύνουν από την όντως Ζωή. Μια ζωή απελευθερωμένη από τον χαμηλό, αδύναμο, φθαρτό υλικό εαυτό μας. Να μην αγαπήσουμε τις αδυναμίες και τα πάθη μας; Είναι μια ερώτηση που κάνουν πολλοί. Η απάντηση κατά τη γνώμη μου είναι: όχι να μην τα αγαπήσουμε αλλά και να μην τα μισήσουμε. Διότι αν τα αγαπήσουμε ή αν τα μισήσουμε είναι σαν να γινόμαστε πιόνια στο ίδιο σφαλερό παιγνίδι της δυαδικότητας στο ευρύτερο πλαίσιο του οποίου εντάσσονται όλα τα στοιχεία της υλικής μας φθαρτότητας. Αυτό που οφείλουμε να κάνουμε είναι να δούμε την διττή μας φύση με δυναμισμό και υπευθυνότητα χωρίς να εθελοτυφλούμε και αναλογιζόμενοι πάντα ότι “θέλει αρετή και τόλμη η ελευθερία”.
Δεν θέλουμε απλά να επιβιώνουμε. Θέλουμε να ζούμε πραγματικά. Να γινόμαστε κοινωνοί μιας όντως Ζωής. Μιας ζωής με πνευματική πληρότητα και βαθιά, ουσιαστική Κοινωνία με τον πνευματικό εαυτό μας, με το συνάνθρωπο και με τον Θεό Πατέρα. Και αυτό το πνεύμα εκφράζει χωρίς ίσως να το συνειδητοποιεί ένα βρέφος όταν πρωτοέρχεται σε αυτόν τον υλικό κόσμο και φέρει ακόμα την ανάμνηση των άυλων κόσμων στους οποίους βρισκόταν πριν από την ενσάρκωση.
Με την αύρα αυτής της όντως Ζωής προσήλθες στον ναό σήμερα. Στην ιερά μονή Πεντέλης, έναν τόπο που τόσο αγαπάμε. Ήλθες με το χαμόγελο, με μια φυσικότητα χαράς απέναντι στους προσκεκλημένους, στους φωτογράφους και στον ιερέα. Σαν να το περίμενες, σαν να ήσουν προετοιμασμένη για αυτό, σαν να είχες συναίσθηση της ιερότητας των στιγμών. Ήρθες στο ναό και κοιτούσες με προσοχή όλες τις εικόνες και τα σύμβολα. Ήσουν αρκετά φωτεινή και θαρραλέα, έκλαψες, γέλασες, ήταν για σένα ένα δυνατό και διαφορετικό βίωμα. Το λάδι, ο σταυρός, η παλαίστρα της ζωής, τα συναισθήματα.
Η βάπτιση είναι ένα μυστήριο. Και κάθε μυστήριο ας μην ξεχνάμε ότι είναι μια επέκταση της συνείδησής μας. Ο βασικός συμβολισμός του βαπτίσματος είναι ότι σε προετοιμάζει για τον αγώνα της ζωής, για την πνευματική παλαίστρα στην οποία εισέρχεσαι και για αυτό αλείφεσαι με λάδι, έτσι ώστε να είσαι ευέλικτη και ανθεκτική στις λαβές των πνευματικών αντιπάλων. Να μπορείς να ξεγλιστράς από τις λαβές και τις παγίδες τους, να μην υποτάσσεσαι στο παιγνίδι τους αλλά με φωτεινή συνειδητότητα να κρατιέσαι δυνατή και σε πνευματική εγρήγορση.
Σήμερα, Τώρα είναι η μοναδική άχρονη στιγμή κατά την οποία μπορείς να βαπτιστείς. Σήμερα, Τώρα είναι η μοναδική άχρονη στιγμή κατά την οποία μπορεί να βαπτιστεί η Ζωή.
Σου εύχομαι να είναι στρωμένος ο δρόμος σου με τόσο πόνο, όσο μπορείς να αντέξεις. Σου εύχομαι να συναντήσεις τα αναγκαία δύσκολα που θα σε πάνε μπροστά και θα σε αφυπνίσουν. Αυτά που θα σε οδηγήσουν αργότερα σε αναζήτηση της αυτογνωσίας και της προσωπικής σου αλλά και της άχρονης αιώνιας Αλήθειας.
Σήμερα βαπτίστηκες. Σήμερα βαπτίστηκε η Ζωή. Σου εύχομαι να έχεις καλό αγώνα, καλή σωτηρία, καλή λύτρωση, καλή λευτεριά!
