Ένα απλό αλλά περιεκτικό ποίημα, εκ βάθους ψυχής, εις μνήμην του Χρήστου.
Σηκώθηκα απ’την κλίνη μου με τον σταυρό στο χέρι
κι η εικόνα του Ιάκωβου μου έγνεφε “καρτέρει”.
Τι αίσθηση που ήταν αυτή, το σώμα μου μακριά μου
και την ψυχή δειλά δειλά ατένιζε η ματιά μου.
Όλα του τόπου παγερά, πόνος, καημός και θρήνος
μα πλέον γνώριζα καλά, πως με κοιτούσε Εκείνος.
Έκλεισα για μια στιγμή τα μάτια της ψυχής μου
κι αφέθηκα ολάκερος στην άκρη της ερήμου.
Μα πως να είναι δυνατόν, να ζούμε τέτοια πλάνη,
να πρέπει να πεθάνουμε, να λήξει η παραζάλη;
Τα είδα όλα καθαρά, και όλη η λογική μου
ξεδίπλωσε καρέ-καρέ της νιότης την ροή μου.
Κι ο χρόνος πια σταμάτησε και παρελθόν και μέλλον,
απότομα ενώθηκαν μες στο Παρόν το Δέον.
Φόβοι, θυμός και ενοχές, σκέψεις και αναλύσεις,
όλα μεμιάς διαλύθηκαν, χωρίς προκαταλήψεις.
Μα κι όλα όσα πόθησε να αγγίξει η ψυχή μου,
στο επίγειο το διάβα μου, θα τα κρατώ μαζί μου.
Και τώρα πρόσωπα σκυφτά, πενθούνε τον χαμό μου,
αλίμονο κι αν γνώριζαν τι έστεκε εμπρός μου.
Μια σήραγγα ατελείωτη με φως στην άλλη άκρη,
γεννούσε εντός μου βούληση να μπω στο μονοπάτι.
Περπάτησα, κουράστηκα, φοβήθηκα την μοίρα,
μα τελικά δεν γόγγυσα στης λησμονιάς την θύρα.
Τα αφήνω όλα πίσω μου, βουνά των πρόγονών μου,
το βλέμμα της Ελένης μου, τη γέννα των παιδιών μου.
Στα ιερά τα χώματα της μάνας Πλαταριάς μου,
στερνή φορά μετρώ το δάκρυ της καρδιάς μου.
Ακούω το μοιριολόι μου στο μνήμα με κλαρίνο,
και ξέρω είναι ώρα μου, ποτάμι πια να γίνω.
Δυο δάκρυα χαράς και λύτρωσης συνάμα,
εδώ είμαι αδέρφια μου, πάμε για λίγο αντάμα.
Μια ευχή για μένα κάνετε, οδύνες ξεπροβάλλουν,
το κάρμα και ο πονηρός να μην με καταβάλλουν.
Άγιοι του Θεού, φύλακες Άγγελοί μου,
ελάτε, πλαισιώστε με και σπεύσατε μαζί μου.
Αγάπη και Μετάνοια, Φως κι Ελευθερία,
μαζί Χριστέ μου ερχόμαστε να βρούμε Σωτηρία.
Πατέρα μου επίγειε,
Δε νίκησες, μα ούτε και νικήθηκες.
Πέρασε μια ζωή γεμάτη αναμνήσεις και τώρα έφθασε η ώρα για τον τελικό αποχαιρετισμό στη διάσταση της φθαρτής σάρκας.
Στάθηκες στα ύψη και στα βάθη του επίγειου και τώρα, κοιτάζοντας το διάβα του θανάτου, ξεκινάς την πορεία σου προς το επουράνιο. Βαδίζεις πλέον προς την Αλήθεια, αυτή την οποία αναζήτησες αλλά και την οποία στέρησες από την ψυχή σου στην επίγεια ζωή. Σου εύχομαι ολόψυχα να βρεις την πλήρωση της Θείας Κοινωνίας και να συναντηθείς με τους επουράνιους πνευματικούς Ανθρώπους και με τον Θεό Πατέρα μας.
Ήρθε η ώρα να πας στον Θεό. Άντε πατέρα μου στο καλό. Για όσα λάθη έκανα συγγνώμη ζητώ.
