Βιογραφία
Ο Αρχιεπίσκοπος Αθηνών και πάσης Ελλάδος Χριστόδουλος (Ξάνθη, 17 Ιανουαρίου 1939 – Αθήνα, 28 Ιανουαρίου 2008), κατά κόσμον Χρήστος Παρασκευαΐδης, ήταν Έλληνας Θεολόγος και επίσκοπος που διετέλεσε Αρχιεπίσκοπος Αθηνών και πάσης Ελλάδος την περίοδο 1998 – 2008. Γεννήθηκε στην Ξάνθη στις 17 Ιανουαρίου 1939 και ήταν γιος του Κωνσταντίνου και της Βασιλικής Παρασκευαΐδη, προσφύγων. Η οικογένειά του καταγόταν από την Αδριανούπολη της Ανατολικής Θράκης και εγκαταστάθηκε στην Ξάνθη μετά τη Συνθήκη της Λωζάνης. Σε ηλικία 2 ετών, μετά την εμπλοκή της Ελλάδας στον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, το 1941, η οικογένειά του μετακόμισε για λόγους ασφαλείας στην Αθήνα, όπου ο μετέπειτα Αρχιεπίσκοπος έζησε μέχρι την ηλικία των 35 ετών. Μαθήτευσε στο δημοτικό σχολείο Κοραής και ακολούθως στο Λεόντειο Λύκειο Πατησίων με άριστη επίδοση.
Το 1957, σε ηλικία 18 ετών, ήταν ψάλτης στην Αγία Ζώνη Κυψέλης και εκεί συναντά τον τότε διάκονο Καλλίνικο Καρούσο (μετέπειτα Μητροπολίτη Πειραιώς), ο οποίος λειτουργούσε στον ίδιο ναό. Εκείνος του γνώρισε τον Αθανάσιο Λενή (μετέπειτα Μητροπολίτη Καλαβρύτων Αμβρόσιο). Το 1958 οι τρεις ίδρυσαν τη μοναστική αδελφότητα «Χρυσοπηγή» στο Παγκράτι. Σπούδασε Νομικά και Θεολογία. Διδάκτωρ Θεολογίας, πτυχιούχος γαλλικής και αγγλικής γλώσσας, γνώστης ιταλικής και γερμανικής, χειροτονήθηκε διάκονος το 1961 και πρεσβύτερος το 1965.Εννέα χρόνια ήταν ιεροκήρυκας στο ναό της Κοιμήσεως Θεοτόκου Φαλήρου, ενώ διετέλεσε επί επτά χρόνια γραμματέας της Ιεράς Συνόδου. Νεότατος, μόλις 35 ετών, το 1974 εξελέγη μητροπολίτης Δημητριάδος, απ’ όπου αναχώρησε, όταν εξελέγη αρχιεπίσκοπος Αθηνών. Πήρε μέρος σε πολλές εκκλησιαστικές αποστολές στο εξωτερικό, ενώ συνέγραψε πλήθος επιστημονικών και εποικοδομητικών κειμένων. Αρθρογράφησε στον εκκλησιαστικό Τύπο, αλλά και σε εφημερίδες. Το 1998, μετά το θάνατο του αρχιεπισκόπου Σεραφείμ, τρεις ήταν οι επικρατέστεροι υποψήφιοι: ο Δημητριάδος Χριστόδουλος, ο Θηβών Ιερώνυμος και ο Αλεξανδρουπόλεως Άνθιμος. Εξελέγη αρχιεπίσκοπος Αθηνών και πάσης Ελλάδος, ο από Δημητριάδος Χριστόδουλος, ο οποίος προκάλεσε αίσθηση στην κοινή γνώμη, από την πρώτη στιγμή που άρχισε να διαβάζει τον «επιβατήριο» λόγο του στον κατάμεστο μητροπολιτικό ναό Αθηνών.
Πολύ γρήγορα, όλοι μιλούσαν για τον Αρχιεπίσκοπο, που καλούσε τη νεολαία να πλησιάσει την Εκκλησία, «ακόμα και με το σκουλαρίκι», ζητούσε συγγνώμη από τους νέους για όσα δεν έγιναν από τους μεγαλύτερους, ενώ άρχισε αμέσως να ασχολείται με την αναζωογόνηση όλων των υπηρεσιών της Εκκλησίας και κυρίως του φιλανθρωπικού τομέα. Υπό την ηγεσία του, προάγεται το έργο της Εκκλησίας σε ολόκληρο τον κοινωνικό τομέα. Ιδρύονται νέοι οργανισμοί που καλύπτουν τομείς, όπως η βιοηθική, η μέριμνα για τους τοξικομανείς, την κακοποιημένη γυναίκα, την άγαμη μητέρα. Τέλος, ίδρυσε τη Μη Κυβερνητική Οργάνωση «Αλληλεγγύη», μέσω της οποίας γίνεται παρέμβαση με ανθρωπιστική βοήθεια, σε παγκόσμια κλίμακα. Ίδρυσε την υπηρεσία Διαδικτύου, δημιουργώντας συγχρόνως ψηφιακή βιβλιοθήκη σε 9 γλώσσες, πινακοθήκη, μουσικοθήκη και πύλη πολιτιστικών ειδήσεων στα ελληνικά και αγγλικά.
Ο Αρχιεπίσκοπος Χριστόδουλος με το λόγο του προκάλεσε αντιδράσεις. Σχολιάσθηκε θετικά, αλλά και αρνητικά. Δύο μεγάλα γεγονότα σημάδεψαν τα πρώτα χρόνια της ποιμαντορίας του: η σύγκρουση με την κυβέρνηση Κ. Σημίτη για την αναγραφή του θρησκεύματος στις ταυτότητες, που άρχισε την άνοιξη του 2000 και απασχόλησε για περίπου δύο χρόνια την κοινή γνώμη, ενώ αμέσως μετά άρχισε και η κρίση με το Οικουμενικό Πατριαρχείο που κράτησε ως το 2004 και έληξε μετά την παρέμβαση της υπουργού Παιδείας Μαριέττας Γιαννάκου.
Στις 28 Ιανουαρίου του 2008 στις 5:15 το πρωί άφησε τη τελευταία του πνοή σε ηλικία 69 ετών. Απεβίωσε στην οικία του, όπως ο ίδιος ζήτησε, χωρίς να μεταφερθεί σε νοσοκομείο, παρά την επιδείνωση της υγείας του που τον οδήγησε στο να καταλήξει. Το μεσημέρι της ίδιας ημέρας η σορός του μεταφέρθηκε στον Ιερό Μητροπολιτικό Ναό της Αθήνας για λαϊκό προσκύνημα. Ανήμερα του θανάτου του, η ελληνική κυβέρνηση δια του Υπουργείου Εσωτερικών κήρυξε τετραήμερο εθνικό πένθος.
Στο τελευταίο του δημόσιο μήνυμα, με την ευκαιρία της πρωτοχρονιάς του 2008, νιώθοντας το τέλος του αφήνει την παρακαταθήκη του με τα εξής λόγια:
«Σταθήτε όλοι όρθιοι στις επάλξεις σας και μη ξεπουλήσετε τα πρωτοτόκια μας. Διδάξτε στα παιδιά σας την αλήθεια, όπως την εβίωσαν οι αείμνηστοι Πατέρες μας. Ο λαός μας ξέρει να υπερασπίζεται τα ιερά και τα όσιά του. Το έχει κατ’ επανάληψιν αποδείξει. Και θα το αποδείξει και πάλι. Αντίσταση και Ανάκαμψη. Για να ξαναβρούμε ο,τι έχουμε χάσει, για να υπερασπισθούμε ο,τι κινδυνεύει.»
Συγγραφικό έργο
Εκπόνησε το ακόλουθο συγγραφικό έργο στη διάρκεια της ζωής του.
- «Ιστορική και Κανονική θεώρησις του Παλαιοημερολογητικού ζητήματος κατά τε την γένεσιν και την εξέλιξιν αυτού εν Ελλάδι», διδακτορική διατριβή (Ψηφιακή έκδοση στην ιστοσελίδα της Μυριόβιβλου)
- «Ελληνισμός προσήλυτος. Η μετάβαση από την αρχαιότητα στο χριστιανισμό»
- «Οι ‘φέρουσες’ ή ‘υποκαθιστώσες’ μητέρες από χριστιανική άποψη», Αθήνα 1985
- «Τεχνητή γονιμοποίηση και χριστιανική ηθική», Αθήνα 1988
- «Ηθικά και δεοντολογικά προβλήματα στην τεχνητή γονιμοποίηση», Αθήνα 1988
- «Βασικά σημεία ηθικής ιατρικής δεοντολογίας», Αθήνα 1989
- «Το ιατρικό απόρρητο: Η έκταση της εφαρμογής του και τα νέα ηλεκτρονικά δεδομένα που το απειλούν», Αθήνα 1996.
- «Η Εκκλησία μπροστά στην πρόκληση του AIDS», Αθήνα 1993
- «Προβληματισμοί από την εξέλιξη της γενετικής τεχνολογίας», Βόλος 1984
- «Εγκεφαλικός ή καρδιακός θάνατος; συμβολή στην εξελικτική πορεία των μεταμοσχεύσεων», Αθήνα 1992
- «Έρευνες και πειράματα επί του εμβρύου, η Ευρωπαϊκή πρακτική και μια Ορθόδοξη θέση», Αθήνα 1990
- «Ευγονική: ηθικοί προβληματισμοί και προοπτικές», Αθήνα 1997
- «Το δικαίωμα σ’ έναν αξιοπρεπή θάνατο», Αθήνα 1994
- «Νεώτερες απόψεις περί της ευθανασίας», Αθήνα 1986
- «Κλωνοποίηση και DNA: στην υπηρεσία της ζωής ή του ολέθρου;», Αθήνα 1995
- «Οι μεταμοσχεύσεις από χριστιανική άποψη», Βόλος 1987
- «Διαθρησκειακή θεώρηση των μεταμοσχεύσεων», Αθήνα 1991
- «Ηθική και πνευματική θεώρηση της οικονομικοποιημένης υγείας», Αθήνα 1998
- «Μουσικολογικά ανάλεκτα»
- «Εγχειρίδιον του Ιεροψάλτου»
- «Να σας ζήσει…»
- «Η εργατικότης της Παναγίας, ιδίως μετά την Κοίμησιν»
- «Καλοστεριωμένοι»
- «Εκ του θανάτου εις την ζωήν»
- «Υμνολογικαί μελέται»
- «Φεμινισμός και Εκκλησία»
- «Καταστροφικές λατρείες»
- «Λόγος ευθύνης»
- «Γρηγόριος ο Ε΄, Ο εθνάρχης της οδύνης»
- «Η γυμνή αλήθεια για τους Ιεχωβάδες»
- «Μελέτιος ο Πηγάς» (Ψηφιακή έκδοση στην ιστοσελίδα της Μυριόβιβλου)
- «Η Θεία Ευχαριστία»
- «Τα σημειολογικά επίπεδα του Μυστικού Δείπνου και ο επιχειρούμενος αποσυμβολισμός της Αγίας Αναστάσεως», Αθήνα 2003
- «Η ψυχή της Ευρώπης», Αθήνα 2004
- «Το Θείο Πάθος» (Ψηφιακή έκδοση στην ιστοσελίδα της Μυριόβιβλου)
