Αποφθέγματα Ζεν
Ενότητα 1
Το εγώ είναι η ιδέα μιας ξεχωριστής, ατομικής ταυτότητας.
Το εγώ ταυτίζεται με το σώμα και τη σκέψη και μέσα απ’ αυτά ορίζει τον εαυτό του.
Το εγώ είναι σκέψη.
Ο Εαυτός είναι η καθαρή Επίγνωση.
Ενότητα 2
Εξ’ αιτίας του ότι όλοι οι άνθρωποι έχουν τη συνήθεια να κοιτούν προς τα έξω, προς τον κόσμο, τους ανθρώπους, τα αντικείμενα, το σώμα, τις σκέψεις κτλ, φαίνεται σαν η επίγνωση (ο Εαυτός) να ξυπνά το πρωί και πηγαίνει για ύπνο το βράδυ.
Αν στρέψουμε την προσοχή μας προς την ίδια την επίγνωση, τελικά θα ανακαλύψουμε ότι αυτή είναι συνεχής.
Ενότητα 3
Επειδή όλοι σχεδόν οι άνθρωποι έχουν τη συνήθεια να κοιτούν προς τα έξω, προς τον κόσμο, τους ανθρώπους, τα αντικείμενα, το σώμα, τις σκέψεις κτλ, φαίνεται σαν η ίδια η επίγνωση να είναι περιορισμένη.
Αν στρέψουμε την προσοχή μας προς την επίγνωση που ξυπνά το πρωί αντί προς τον κόσμο, τους ανθρώπους, τα αντικείμενα, το σώμα, τις σκέψεις, κτλ, τελικά θα ανακαλύψουμε ότι αυτή η επίγνωση είναι άπειρη-αιώνια-αγάπη-ευδαιμονία.
Ενότητα 4
Η επίγνωση που ξυπνά το πρωί παραμένει εκεί κατά τη διάρκεια όλων των ωρών που είμαστε ξύπνιοι, μέχρις ότου πάμε για ύπνο το βράδυ.
Οι σκέψεις έρχονται και φεύγουν, όμως η επίγνωση που γνωρίζει τις σκέψεις είναι εκεί κατά τη διάρκεια όλως των ωρών που είμαστε ξύπνιοι, και δεν έρχεται και φεύγει.
Η επίγνωση είναι ο αληθινός Εαυτός.
Ενότητα 5
Πριν μάθουμε τη γλώσσα με την οποία τώρα σκεφτόμαστε, η επίγνωση ήταν εκεί.
Στο σώμα μας δόθηκε ένα όνομα και όταν οι άλλοι έβλεπαν αυτό το σώμα έλεγαν «Να ο Γιάννης» (ή ο Μιχάλης, ή η Μαρία, ή η Κατερίνα, ή ο Γιώργος) ή όποιο όνομα έδωσαν στο σώμα μας.
Έτσι εμφανίστηκε η ιδέα ότι «είμαι ο Γιάννης, είμαι αυτό το σώμα».
Υπήρχαμε ως επίγνωση πριν εμφανιστεί αυτή ιδέα μέσα μας.
Αυτή η ιδέα αποτελεί τον ψεύτικο «εαυτό».
Η επίγνωση είναι ο αληθινός Εαυτός.
Ενότητα 6
Το γεγονός ότι υπήρχαμε πριν μάθουμε τη γλώσσα που στη συνέχεια έγινε η σκέψη μας, μάς βοηθάει να δούμε τη διαφορά ανάμεσα στον αληθινό μας Εαυτό και στον ψεύτικο.
Όλες οι σκέψεις είναι αντίθετες στην αληθινή μας φύση.
Γνωρίζουμε ότι οι σκέψεις δεν είναι μέρος της αληθινής μας φύσης γιατί έπρεπε να τις μάθουμε.
Να γιατί δεν μπορούμε να μιλάμε, να γράφουμε και να σκεφτόμαστε με ευκολία σε διακόσιες διαφορετικές γλώσσες: γιατί θα έπρεπε να μάθουμε αυτές τις γλώσσες.
Ενότητα 7
Μπορούμε να δούμε ότι ένα μωρό έχει επίγνωση πριν μάθει κάποια γλώσσα.
Μπορούμε να παρατηρήσουμε το παιδί να μεγαλώνει και να μαθαίνει μια γλώσσα.
Όντας ικανοί να δούμε πώς εμφανίστηκε ο ψεύτικος εαυτός μέσα μας και πώς εμφανίζεται σε κάθε μωρό είναι μια μεγάλη βοήθεια.
Ο λόγος για τον οποίο είναι μεγάλη βοήθεια είναι ο εξής: δεν θα πρέπει να βασιζόμαστε σε κάποιον άλλον προκειμένου να καταλάβουμε πώς αποκτήσαμε τον ψεύτικο εαυτό.
Μπορούμε να το παρατηρήσουμε μόνοι μας.
Ενότητα 8
Η σκέψη είναι κάτι ξένο προς τον αληθινό Εαυτό.
Η σκέψη υποκρίνεται ότι είναι ο Εαυτός.
Η σκέψη δεν είναι ο Εαυτός.
Η σκέψη πιστεύει ότι η σκέψη είναι μια πραγματική οντότητα και η σκέψη πιστεύει ότι η σκέψη είναι ο αληθινός εαυτός.
Η σκέψη δεν είναι μια πραγματική οντότητα και η σκέψη δεν είναι ο εαυτός.
Ενότητα 9
Ζώντας βασισμένοι στη σκέψη αντί να ζούμε βασισμένοι στην Επίγνωση είναι η αιτία όλης της ανθρώπινης δυστυχίας.
Ο εγωϊκός νους είναι η αιτία όλων των ανθρώπινων προβλημάτων, της λύπης και της δυστυχίας.
Η επίγνωση είναι ο αληθινός Εαυτός.
Η επίγνωση που φαίνεται να ξυπνά το πρωί, είναι ο αληθινός Εαυτός.
Η επίγνωση που κοιτάζει αυτή τη στιγμή μέσα από τα μάτια μας είναι ο αληθινός Εαυτός.
Ενότητα 10
Ο εγωικός νους είναι η αιτία όλης της ανθρώπινης λύπης και δυστυχίας.
Ο εγωικός νους είναι η αιτία όλης της αρρώστιας, του θανάτου, του πολέμου, του φόβου, του θυμού και της βίας.
Παρότι έχουν περάσει χιλιάδες χρόνια, οι ανθρώπινες υπάρξεις δεν έχουν κάνει σχεδόν καμία πρόοδο προς την εξαφάνιση της λύπης, του πολέμου, του φόβου, του θυμού, της βίας, της απάτης και του ψέματος.
Τι είναι αυτό που κρατάει τους ανθρώπους εγκλωβισμένους στα ίδια άλυτα προβλήματα; Ο εγωικός νους κρατάει τους ανθρώπους εγκλωβισμένους στα ίδια άλυτα προβλήματα.
Ενότητα 11
Τα εσωτερικά προβλήματα δεν μπορούν να λυθούν κοιτώντας προς τα έξω.
Τα εσωτερικά προβλήματα μπορούν να λυθούν μόνο κοιτώντας προς τα μέσα.
Ο εγωικός νους γνωρίζει ότι αν η προσοχή στραφεί προς τα μέσα, θα αποκαλυφθεί ότι είναι μια απάτη, ένα ψέμα, ένα όνειρο.
Κατά συνέπεια, λόγω του φόβου του εγωικού νου για το τέλος του, καταφέρνει να κρατάει την κατεύθυνση της προσοχής στραμμένη προς τα έξω.
Συνήθως, όταν οι άνθρωποι προσπαθούν να στρέψουν την προσοχή προς τα μέσα, συνεχίζουν να κοιτάζουν προς τα έξω γιατί δεν καταλαβαίνουν το νόημα του κοιτάγματος προς τα μέσα.
Ενότητα 12
Όλοι οι άνθρωποι είναι σκλάβοι και ο ψεύτικος «εαυτός» ο αφέντης τους. Το τέλος του εγωικού νου δεν σημαίνει το τέλος του σώματος. Μετά το τέλος του εγωικού νου, το σώμα ολοκληρώνει το φυσιολογικό διάστημα ζωής του.
Δεν θα πρέπει ποτέ να κάνουμε κακό στο σώμα. Ο εγωικός νους θα δημιουργήσει το όνειρο ενός νέου σώματος όταν το παλιό σώμα πεθάνει. Έτσι, πεθαίνοντας το σώμα δεν βοηθάει στην επίλυση των προβλημάτων.
Ενότητα 13
Οι άνθρωποι σχεδόν πάντοτε έχουν την προσοχή τους στραμμένη προς τα έξω, προς τις σκέψεις, τους ανθρώπους, τα αντικείμενα, τις εμπειρίες, κτλ.
Η επίγνωση είναι ο αληθινός Εαυτός και οι άνθρωποι τον αγνοούν σχεδόν πάντα.
Ο αληθινός μας Εαυτός αξίζει της προσοχής μας.
Ενότητα 14
Όταν οι άνθρωποι στρέψουν την προσοχή τους μακριά από τις σκέψεις, το σώμα, τον κόσμο, τους ανθρώπους, τα αντικείμενα, τις εμπειρίες, κτλ., προς την ίδια την επίγνωσή τους, τελικά θα βιώσουν άμεσα τον αληθινό τους Εαυτό.
Ενότητα 15
Όταν είμαστε παρόντες σ’ αυτό που συμβαίνει, παρατηρούμε όλες τις λεπτομέρειες της παρούσας στιγμής μέσα από τις αισθήσεις μας, οι οποίες συνήθως περνούν απαρατήρητες. Αυτό που δημιουργεί κατάπληξη είναι το μέγεθος της χαράς που μπορεί να βιωθεί μέσα από τη γεμάτη εμπειρία των απλών πραγμάτων: τη ζεστασιά του ήλιου, την απαλότητα του υφάσματος στην επαφή του με το δέρμα, την καθαρότητα του γαλανού ουρανού, τη μυρωδιά του πεύκου, το βουητό που έρχεται από μακριά. Ο εγωϊκός νους δεν ικανοποιείται με αυτές τις εμπειρίες γιατί απλά δεν ικανοποιείται με τίποτα. Ούτε εμείς ικανοποιούμαστε με αυτά τα πράγματα όταν ταυτιζόμαστε με τον εγωϊκό νου γιατί η ταύτιση μαζί του μας εμποδίζει να τα βιώσουμε πλήρως. Τι όμως είναι η ζωή πέρα από τη βίωση αυτών των απλών πραγμάτων;
Ενότητα 16
Η χαρά που γεννιέται από την παραμονή μας στο Τώρα είναι πέρα από την ευχαρίστηση που γεννούν οι αισθήσεις. Προκειμένου να πάμε πιο βαθιά μέσα στην Ουσία, μετά την πλήρη βίωση των αισθήσεων χωρίς τους σχολιασμούς και τις παρεμβολές του νου θα πρέπει να κάνουμε άλλο ένα σημαντικό βήμα: να βιώσουμε πλήρως το αποτέλεσμα που έχει η αισθητηριακή εμπειρία στην Ύπαρξή μας. Όταν κοιτάζουμε ένα υπέροχο λουλούδι ή ακούμε το τραγούδι ενός πουλιού, τι επίδραση έχουν στην εσωτερική ενεργειακή εμπειρία μας; Τι είναι αυτό που βιώνει η Ύπαρξή μας; Ή, να το θέσουμε αλλιώς: Ποια είναι η εμπειρία της Ουσίας αυτήν εδώ τη στιγμή;
Ενότητα 17
Η αντίληψη ξεκινάει με τις αισθήσεις. Στη συνέχεια ο προγραμματισμός του νου μεταφράζει τις πληροφορίες που μεταδίδουν οι αισθήσεις. ΕΣΕΙΣ παραμένετε ο χωρίς όνομα, απρόσωπος παρατηρητής πίσω και από τα δύο. Χωρίς τους συνήθεις προγραμματισμούς να μπλοκάρουν τον νου, η αληθινή ουσία που είστε ΕΣΕΙΣ εμφανίζεται συνειδητά.
Ενότητα 18
Παρατηρήστε τα κενά που εμφανίζονται ανάμεσα στις σκέψεις σας. Οι σκέψεις έρχονται και φεύγουν και όμως ΕΣΕΙΣ είστε πάντα εδώ. Όταν συνεχίσετε να παρατηρείτε αυτή τη διαδικασία, οι σιωπηλές παύσεις γίνονται μακρύτερες και βαθύτερες. Αν μπορέσετε να ασκήστε σ’ αυτό κάθε μέρα, η καθαρότητα της επίγνωσης θα αυξηθεί.
Ενότητα 19
Υπάρχουν πολλοί τρόποι για να αναγνωρίσουμε τον χώρο – το κενό – στη ζωή μας. Υπάρχει ο χώρος ανάμεσα στις σκέψεις, ο χώρος που βρίσκεται στη σιωπή, ο χώρος ανάμεσα στις αναπνοές, ο χώρος που βρίσκουμε στη φύση ή ο χώρος μέσα στον οποίο εμφανίζονται τα άστρα του σύμπαντος. Πριν αντιδράσετε – με σκέψεις, λόγια ή πράξεις – επιτρέψτε να εμφανιστεί κάποιος χώρος ή ένα κενό. Με τον τρόπο αυτό θα καταφέρετε να φέρετε περισσότερη καθαρότητα και διαύγεια στη ζωή σας, εξασφαλίζοντας μια άμεση σύνδεση με την Ουσία.
Ενότητα 20
Όταν ο νους σιωπά και ηρεμεί, εμφανίζεται η κενότητα της καθαρής επίγνωσης. Η φυσική πληρότητα αυτού του καθαρού χώρου είναι αναντίρρητη. Πόσο ειρωνικό είναι το γεγονός ότι όταν εγκαταλείπουμε τον εγωϊκό νου, ανακαλύπτουμε ότι είμαστε ήδη πλήρεις – πλήρεις κενότητας! Μια κενότητα τόσο ζωντανή που μπορούμε να τη νοιώσουμε μέσα από κάθε κομμάτι της ύπαρξής μας. Αυτή είναι η επανένωση που περιμέναμε από τη στιγμή που συνέβη το σφάλμα του χρόνου, γιατί έχουμε επιστρέψει σπίτι. Η ίδια η απειροσύνη κάνει την εμφάνισή της γιατί τώρα είμαστε συντονισμένοι με την χωρίς όρια αγαπητική φύση της καθαρής επίγνωσης. Νοιώθουμε συμπόνια για ολόκληρη τη ζωή, και αυτό δεν είναι πια κάποια μορφή συναισθήματος, γιατί υπάρχει η παρουσία της νοήμονος αγάπης – της αγάπης που δεν καθορίζεται από την επιθυμία ή το συναίσθημα. Δεν μπορούμε να διαχωρίσουμε τον εαυτό μας από τις άλλες μορφές, γιατί είμαστε συνειδητά παρόντες σε όλες. Το μόνο που μένει είναι δράση και εκδήλωση προς το μεγαλύτερο καλό της ολότητας.
