Ξυπνάς νωρίς το πρωί από άγνωστη αιτία. Παρ’όλη την σωματική σου κόπωση κάτι σε εγείρει από την θαλπωρή του ύπνου σου. Κάτι σε σπρώχνει να ενεργοποιήσεις το μυαλό και το σώμα σου. Σηκώνεσαι από το κρεβάτι και νιώθεις το πρώτο κρύο του φθινοπωρινού πρωινού. Νιώθεις ότι ο χειμώνας είναι κοντά. Ωστόσο τα επίπεδα υγρασίας δεν σε καταβάλλουν, διαισθάνεσαι ότι θα επέλθει μια ηλιόλουστη μέρα. Αυτό είναι και η καλύτερή σου. Δυνατό κρύο και δυνατός ήλιος μαζί.
Είναι πολύ νωρίς ακόμα και δειλά δειλά ανοίγεις τα παντζούρια και τις γρίλιες των παραθύρων. Ένα πρώτο αχνό φως διαπερνά το σκοτάδι του δωματίου σου. Τα μάτια σου ανοίγουν για να πλημμυρίσουν από φωτεινή ενέργεια. Δεν το συνειδητοποιείς καλά καλά αλλά όλο σου το είναι ανταποκρίνεται στα διακριτικά χτυπήματα της φωτεινής ενέργειας που σου στέλνει ο ακτινοβολών ήλιος. Στη διάρκεια αυτής της εμπειρίας σε κατακλύζουν σταδιακά μερικά πολύ γλυκά συναισθήματα. Ελπίδα για μια καλύτερη μέρα που μόλις ξεκινάει. Ευγνωμοσύνη που ξεκίνησε και αυτή η μέρα στη ζωή σου και στη ζωή των αγαπημένων σου ανθρώπων. Προσμονή για όλα αυτά που θα σκεφτείς και θα πράξεις μέσα στη μέρα αυτή. Χαρά εξαιτίας της συνειδητοποίησης ότι θα έχεις την δυνατότητα τις σκέψεις και τις πράξεις αυτής της νέας μέρας να τις μοιραστείς με τους ανθρώπους που θα επιλέξεις. Δέος μπροστά στην βιωματική επίγνωση ότι όλα αυτά είναι ένα μια χάρη που σου προσφέρεται δωρεάν, είναι ένα Δώρο. Δέος μπροστά στο φαινόμενο της ανατολής μέσω του οποίου εκφράζεται η αγάπη του Θεού για τον Άνθρωπο.
Η ανατολή δεν είναι απλά ένα φυσικό συμπαντικό γεγονός. Είναι εδώ για να μας θυμίσει μεταξύ άλλων την κανονικότητα και περιοδικότητα του σύμπαντος αλλά και του ανθρώπου, ο οποίος είναι αναπόσπαστο τμήμα αυτής της ανώτερης Θεϊκής σοφίας. Ό,τι κι αν συμβεί σε φυσικό επίπεδο στον πλανήτη Γη αλλά και σε ψυχολογικό επίπεδο στον πλανήτη Άνθρωπος, το άστρο του ηλιακού μας συστήματος που αποκαλούμε ήλιο θα εκπέμψει τα κύματα της ηλεκτρομαγνητικής του ενέργειας προς όλο το ηλιακό σύστημα. Θα λάμψει υπέρ δικαίων και αδίκων. Θα υπάρχει εκεί ως ενέργεια που θα μας διαποτίζει καθημερινά, είτε το αντιλαμβανόμαστε είτε όχι, είτε ο καιρός είναι αίθριος είτε ο ουρανός είναι πλήρης νεφών. Θα στολίσει τις ζωές όλων των ανθρώπων πάνω στον πλανήτη. Θα μας θυμίσει ότι ο εγκλωβισμός μας σε ψυχολογικές καταστάσεις και διανοητικές συζητήσεις με τον ψυχολογικό εαυτό μας είναι αμελητέες διαδικασίες μπροστά στο θαύμα της φύσης.
Η ανατολή είναι εξάλλου η υπενθύμιση μιας βασικής αλήθειας για την επίγεια ζωή, ότι δηλαδή όλα τα γεγονότα και οι καταστάσεις που βιώνουμε εμφανίζονται σε δυαδική μορφή. Ο δυισμός ή δυαδικότητα των φαινομένων επαληθεύεται καθημερινά και με όλους τους τρόπους. Η ανατολή δεν μπορεί να υπάρξει χωρίς την δύση, όπως η χαρά δεν μπορεί να υπάρξει χωρίς τη λύπη, όπως το αρσενικό δεν μπορεί να υπάρξει χωρίς το θηλυκό, όπως η η μέρα δεν μπορεί να υπάρξει χωρίς την νύχτα. Μέσα από αυτή την αέναη παλινδρόμηση, ο σκεπτόμενος άνθρωπος μπορεί, αν είναι τυχερός και πονέσει αρκετά ώστε να μάθει στην πορεία της ζωής του, να αντιληφθεί και να ψηλαφίσει την έννοια του μέτρου, της μέσης οδού, της γαλήνιας εσωτερικής υπαρξιακής κατάστασης που είναι η διέξοδος από την οδύσσεια της γήινης δυαδικότητας.
Το γεγονός ότι δεν μπορούμε να δούμε πάντα τον ήλιο δεν σημαίνει ότι δεν υπάρχει. Υπάρχουν πολλά πράγματα στην ζωή τα οποία δεν φαίνονται με τα μάτια του σώματος ή με τα μάτια της ψυχής και όμως υπάρχουν. Είναι στο χέρι μας να επεκτείνουμε την συνειδητότητά μας για να τα δούμε και όχι απλά να κοιτάμε γύρω μας αλλά να βλέπουμε κιόλας τι πραγματικά συμβαίνει.
Δεν είναι τυχαίο ότι το φαινόμενο της ανατολής έχει αγγίξει συγκινησιακά πολλούς καλλιτέχνες, λογοτέχνες και ποιητές. Για χάρη της ανατολής έχουν γραφεί αναρίθμητα ποιήματα και έχουν δημιουργηθεί αναρίθμητοι πίνακες. Η ίδια η φύση με τις εικόνες που δίνει σε όλα τα μήκη και πλάτη της γης αφήνει άφωνο των άνθρωπο ως θεατή αλλά και συμμέτοχο σε αυτή την γιορτή. Μια ευρύτερη ματιά στην τέχνη και στον πολιτισμό μας οδηγεί στο να ερευνήσουμε τον λεγόμενο “ανατολικό πολιτισμό” ή “πολιτισμό της Ανατολής” ως ένα σύνολο πολιτισμικών και επιστημονικών ρευμάτων που χαρακτηρίζονται από αρχές και αξίες σύμφωνες με την αυτάρκεια και την σοφία του σύμπαντος και της φύσης, σε αντίθεση με τον αποκαλούμενο “Δυτικό πολιτισμό”, ο οποίος είναι σχεδόν πλήρως αποκομμένος από τις αρχές αυτές.
Ανατολή σημαίνει έγερση, σημαίνει εμφάνιση. Το συνθετικό “ανά” μαζί με το συνθετικό “τέλλω” στην λέξη ανατολή μας δηλώνουν την επανάληψη στα πλαίσια της ενορχηστρωμένης λειτουργίας του Όλου. Η επανάληψη αυτή υπάρχει για να μας θυμίζει την θεϊκή μας προέλευση και την θεϊκή μας προαίρεση, την έμφυτη προδιάθεσή μας δηλαδή που μας οδηγεί, συνειδητά ή ασυνείδητα, στον Θεό.
