Συχνά επιδιώκουμε να αναλύουμε τις συνθήκες της ζωής μας, να αμπελοφιλοσοφούμε ή και να αυτοπροβαλλόμαστε και στην ουσία να βαυκαλιζόμαστε, υψώνοντας σε θεωρητικό και διανοητικό επίπεδο τις ικανότητές μας για διαχείριση σύνθετων καταστάσεων της ζωής. Η ανάλυση “από τον καναπέ” συχνά δεν αφορά μόνο θέματα που άπτονται του συλλογικού ενδιαφέροντος ή θέματα σχετικά με τρέχουσες κοινωνικές, πολιτικές ή οικονομικές εξελίξεις. Αφορά πολλές φορές και θέματα της ζωής μας ιδωμένα από μια εσωτερική σκοπιά. Η σκοπιά αυτή δυστυχώς είναι συνήθως αυτοδικαιωτική και ναρκισσιστική, είναι επίσης τοποθετημένη σε θεωρητικό και όχι σε πρακτικό και βιωματικό υπόβαθρο.
Πλείστες αναλύσεις για ποιοι είμαστε, πώς λειτουργούμε και τι πρεσβεύουμε ή το πόση δύναμη, σταθερότητα και αντοχή κρύβουμε μέσα μας. Και όμως όταν έρθει η ώρα της κρίσης, η ώρας της δοκιμασίας, η ώρα του υπέρτατου πόνου και των εσωτερικών συγκρούσεων, οι κλυδωνισμοί μπορεί να είναι απροσδόκητα δυνατοί και να μην καταφέρουμε να κρατηθούμε όρθιοι. Πλείστα παραδείγματα προβλημάτων υγείας, σωματικής και ψυχικής, πένθους, απωλειών στο οικείο περιβάλλον μας, οικογενειακών συγκρούσεων, δυσκολιών στον αγώνα της διαβίωσης και της επιβίωσης μας οδηγούν στο συμπέρασμα ότι οι περισσότεροι από εμάς δεν είμαστε βιωματικά και πρακτικά έτοιμοι να διαχειριστούμε τα “δύσκολα”. Αναμασάμε τα “εύκολα” εν “καιρώ ειρήνης” και είμαστε πνευματικώς αφοπλισμένοι, τόσο ώστε να αδυνατούμε να πολεμήσουμε εν “καιρώ πολέμου”.
Ας ρίξουμε λοιπόν μερικά ευεργετικά “χαστούκια” στον εαυτό μας και ας του υπενθυμίσουμε ότι μόνο με τον σταθερό καθημερινό αγώνα και την διαρκή υπενθύμιση της ύψιστης αξίας της συνειδητότητας μπορούμε να κρατηθούμε ζωντανοί και μάχιμοι στα εσωτερικά ζητήματα. Ας μην ξεχνούμε εν τέλει ότι όλα τα ζητήματα εσωτερικά είναι. Ας κρατήσουμε ως οδηγό την πολύ σοφή ρήση του λαού μας “ο καλός ο καπετάνιος στην φουρτούνα φαίνεται”. Ο καλός καπετάνιος είναι ο ισορροπημένος γονέας, ο συνειδητοποιημένος πολίτης και ο γρηγορών πνευματικός άνθρωπος. Ο καλός καπετάνιος είναι ο άνθρωπος ο οποίος μέσα από την πράξη της ζωής του και μέσα από τον πόνο επιτυγχάνει την υπέρβαση του Εγώ και του θανάτου.
