Βιογραφία
Ο Νίκος Παπάζογλου (Θεσσαλονίκη, 20 Μαρτίου 1948 – 17 Απριλίου 2011) ήταν Έλληνας τραγουδιστής, τραγουδοποιός, μουσικός και δισκογραφικός παραγωγός. Γεννήθηκε στην Θεσσαλονίκη στις 20 Μαρτίου 1948. Η μητέρα του είχε θρακική καταγωγή από τους Νέους Επιβάτες Θεσσαλονίκης και ο πατέρας του Μικρασιάτης από την Κορμίστα Σερρών.
Τραγούδια του τραγούδησαν πολλοί μεγάλοι Έλληνες τραγουδιστές και επίσης στήριξε αρκετούς καλλιτέχνες και συγκροτήματα στα πρώτα τους βήματα μέσα από το στούντιό του, το Αγροτικόν, στη Θεσσαλονίκη. Ο Νίκος Παπάζογλου συμμετείχε σε πολλούς δίσκους που δημιουργήθηκαν σε αυτό το στούντιο, ως παραγωγός, ηχολήπτης, ενορχηστρωτής και μουσικός.
Το 1993 διαμόρφωσε το πατρικό σπίτι της μητέρας του, στην παραλία των Νέων Επιβατών, σε μπαρ με το όνομα “Bahçe çiflik”, το οποίο λειτούργησε o ίδιος μέχρι περίπου το 2003.
Πέθανε από καρκίνο στις 17 Απριλίου 2011, λίγο καιρό μετά το θάνατο του συνεργάτη του, Μανώλη Ρασούλη.
Δισκογραφία
Ο Νίκος Παπάζογλου συνέθεσε, μελωποίησε και ερμήνευσε πληθώρα ασμάτων. Μερικά από τα χαρακτηριστικότερα:
- Το μπαγλαμαδάκι
- Όλα τριγύρω αλλάζουνε, κι όλα τα ίδια μένουν (Υδροχόος)
- Αχ Ελλάδα, σ’αγαπώ
- Πότε Βούδας, πότε Κούδας
- Αύγουστος
Ακολουθεί μια ανθολογία τραγουδιών του, ως ένα ελάχιστο μουσικό αφιέρωμα στη μνήμη του.
Ένας πνευματικός καλλιτέχνης
Ήταν ακριβώς όπως οφείλει να είναι ένας καλλιτέχνης. Πρωτίστως πνευματικώς άνθρωπος με υπαρξιακές αναζητήσεις, ανήσυχο πνεύμα και συνάμα ευαίσθητη και καλαίσθητη ψυχή. Σεμνός, ταπεινός, ολιγόλογος και ταυτόχρονα πολύ εκφραστικός με χροιά φωνής χαρακτηριστική και μοναδική. Αποτύπωνε σε κάθε λόγο και στίχο που τραγουδούσε υπαρξιακές έννοιες και πάντα προβλημάτιζε με ποικίλλες πνευματικές προεκτάσεις της τέχνης του. Η εικόνα του λιτή και χαρακτηριστική. Με το κόκκινο φουλάρι πάντα και το μπαγλαμαδάκι, μαζί σε κάθε συναυλία και κάθε εμφάνιση στο κοινό.
Η ουσία της ψυχής και της παρουσίας του καλλιτέχνη και ανθρώπου Νίκου Παπάζογλου θεωρώ ότι συμπυκνώνεται πολύ εύστοχα στους ακόλουθους στίχους του Λάζαρου Ανδρέου, τους οποίους μελωποίησε και ερμήνευσε με πολλή επιτυχία ο ίδιος ο Παπάζογλου.
Εγώ δεν είμαι ποιητής είμαι στιχάκι
είμαι στιχάκι της στιγμής
πάνω σε τοίχο φυλακής
και σε παγκάκι.
Με τραγουδάνε οι τρελοί και οι αλήτες
καταραμένη είμαι φυλή
με μιαν εξόριστη ψυχή
σ’ άλλους πλανήτες.
Εγώ δεν είμαι ποιητής
είμ’ ο λυγμός του
είμαι ένας δείπνος μυστικός
δίπλα ο Ιούδας κλαίει σκυφτός
κι είμ’ αδερφός του.
Να είσαι καλά Νίκο, θα σε θυμόμαστε.
