Υπάρχουν πολλά πράγματα και συνήθειες τα οποία μπορεί να εντάξει κανείς στην καθημερινότητά του ώστε να επιτύχει καλύτερη ποιότητα ζωής, πιο ισορροπημένες συμπεριφορές και λιγότερο άγχος. Πολλοί μάλιστα ψυχολόγοι και ιατροί μας προσκαλούν στην υιοθέτηση πιο υγιεινών συνηθειών και τρόπων ζωής ως μια οδό επίτευξης αυτού του στόχου. Κατά γενική ομολογία πάντως η πλειοψηφία του επίσημου συστήματος υγείας (ιατροί, νοσηλευτές, επαγγελματίες ψυχικής υγείας) ακολουθούν τη γραμμή της καταστολής και της θεραπείας της νόσου και όχι την γραμμή της πρόληψης και της ολιστικής προσέγγισης της υγείας.
Όλα ξεκινούν από την ψυχή διότι η ψυχή βρίσκεται σε άλλα πεδία και επίπεδα εκτός και πέραν του υλικού σώματος. Η ψυχή με την κίνηση και την προαίρεσή της επιδρά καταλυτικά σε όσα συμβαίνουν τελικά στο υλικό μας σώμα. Συνήθως για τις διάφορες ασθένειες και ανισορροπίες οι οποίες εμφανίζονται σε όλους τους ανθρώπους προτείνεται η κλασική κατασταλτική αντιμετώπιση μέσω φαρμακευτικής αγωγής χωρίς προτροπή για ενδοσκόπηση και επαναξιολόγηση του τρόπου ζωής και για μετάνοια, αλλαγή δηλαδή του νου και μεταστροφή του ανθρώπου στον τρόπο με τον οποίο αντιλαμβάνεται την ψυχοσωματική του ύπαρξη. Έχουμε δηλαδή εν γένει προτροπή για θεραπεία της νόσου με χαμηλές πιθανότητες ουσιαστικής ίασης.
Υπάρχει μεγάλη διαφορά ανάμεσα στις έννοιες θεραπεία και ίαση. Ο άνθρωπος ο οποίος αναζητά την ίαση από τις ψυχικές διαταραχές του (ναι όλοι μας έχουμε ψυχικές διαταραχές και αυτές δεν περιορίζονται στις καταστάσεις που χρίζουν εγκλεισμό σε ψυχιατρική κλινική) αντιλαμβάνεται ότι μόνο μια ολιστική ψυχοσωματική προσέγγιση μπορεί να φέρει αποτέλεσμα. Πιο συγκεκριμένα η αναζήτηση των βαθύτερων αιτίων του ψυχοσωματικού μας πόνου και του χρόνιου άγχους εδράζεται στην έλλειψη αυτογνωσίας. Η αυτογνωσία είναι το κλειδί που ξεκλειδώνει την βαθύτερη κατανόηση της ύπαρξής μας και του αληθινού μας εαυτού. Η βαθιά αυτή επίγνωση του αληθινού εαυτού αμέσως είναι σαν να διαλύει ένα πέπλο αβεβαιότητας και άγνοιας εκ των οποίων εκπορεύεται ασυνείδητα το υπαρξιακό άγχος. Η διάλυση αυτού του πέπλου της άγνοιας επιφέρει μια κατάσταση μεγαλύτερης εσωτερικής ηρεμίας διότι πάλι υποσυνείδητα αισθανόμαστε πιο κοντά στην πραγματική μας ουσία, απαλλασσόμενοι από όσα δεν είμαστε.
Μέσα λοιπόν στις καθημερινές ευεργετικές για την υγεία και τη ζωή ρουτίνες ας προσπαθήσουμε συνειδητά να προσθέσουμε ακόμα μία, ίσως την πιο σημαντική: την επίσκεψή μας στο εσωτερικό μας ιατρείο. Το ιατρείο αυτό είναι η συνειδητή αναζήτηση της αυτογνωσίας διαμέσου της αυτοπαρατήρησης σε κατάσταση εσωτερικής νηνεμίας. Για να λειτουργήσει το εσωτερικό ιατρείο και για να ιάνει όλα μας τα προβλήματα, μια πρακτική τεχνική ισορροπίας στο υλικό πεδίο είναι η ακόλουθη:
- Ηρεμία και γαλήνη του Νου. Επιχειρούμε συνειδητά κένωση του Νου από κάθε σκέψη και λογισμό. Δεν στεναχωρούμαστε αν δεν το επιτύχουμε με την πρώτη. Επιδιώκουμε να συνδυάσουμε αυτή την προσπάθεια με κάποια άλλη ευεργετική δραστηριότητα, όπως είναι το περπάτημα.
- Αφού πλέον έχουμε περιέλθει σε κατάσταση κένωσης του Νου, δεν τροφοδοτούμε πλέον το σώμα μας συνειδητά με άλλο συναισθηματικό φορτίο και δηλητήριο. Έτσι αφοσιωνόμαστε πλέον στην ισορροπία της κοιλιακής αναπνοής, η οποία είναι βαθιά αναπνοή που ακολουθεί τον πρακτικό κανόνα του 3+6+1, δηλαδή 3 δευτερόλεπτα εισπνοής, 6 δευτερόλεπτα εκπνοής και 1 δευτερόλεπτο “κενού” χρόνου μέχρι να εκκινήσει η επόμενη εισπνοή.
- Ελέγχουμε συνειδητά τα δύο προηγούμενα βήματα ώστε το ένα να ανατροφοδοτεί διαρκώς το άλλο, δηλαδή κενός νους οδηγεί μια βαθιά και ήρεμη αναπνοή και ένας καλός βαθύς και ήρεμος κύκλος αναπνοής περαιτέρω ηρεμεί την καρδιά και τον Νου.
Όπως δεν ξεχνάμε τόσες και τόσες καθημερινές υποχρεώσεις, παρομοίως ας μην ξεχνούμε και το ιερότερό μας καθήκον: την καθημερινή επίσκεψή μας στο εσωτερικό μας ιατρείο.
