Τα ημερολόγια και τα χρονόμετρα γράφουν ότι ένα ακόμα έτος είναι παρελθόν. Ένα έτος ανθρώπινο. Ένας ακόμα χρόνος μπαίνει στις πλάτες όλων μας και ένας νέος χρόνος γεμάτος αβεβαιότητες αλλά και προσμονές έρχεται να επισκεφθεί την συνείδησή μας. Ο χρόνος, αυτός ο μυστήριος συνταξιδιώτης του μυαλού μας, άλλοτε φίλος κι άλλοτε εχθρός μας στην οδοιπορία της επίγειας ζωής μας.
Τα πάντα γύρω από το χρόνο είναι μυστήρια. Μέχρι και η ετυμολογία της λέξης χρόνος δεν είναι σαφώς προσδιορισμένη. Δεχόμαστε την ύπαρξή του σχεδόν δογματικά διότι από τις πρώτες μας εμπειρίες στην οικογενειακή και σχολική ζωή είδαμε παντού ρολόγια και ημερολόγια. Αλλά και η εμπειρική μας διαδρομή μας κατέδειξε ότι ο χρόνος υπάρχει διότι για τις αισθήσεις μας υπάρχει η αέναη αλλαγή και μεταβολή όπως υπάρχει και η φθορά και η ανακύκλωση. Μα μήπως όλα αυτά τα εγγενώς ευμετάβλητα στοιχεία δεν είναι αναπόσπαστα τμήματα του υλικοενεργειακού σύμπαντος στο οποίο διαβιούμε;
Μερικές απλές παρατηρήσεις οι οποίες είναι εφικτές από τον μέσο άνθρωπο έρχονται να ταράξουν τα θεμέλια της σταθερότητας του χρόνου. Για παράδειγμα έχουν γίνει πειράματα με ατομικά ρολόγια υψίστης ακριβείας μέτρησης του χρόνου τα οποία τοποθετήθηκαν σε περιοχές διαφορετικού υψομέτρου με διαφορετική επιτάχυνση της βαρύτητας και για το ίδιο χρονικό διάστημα με έναν κοινό παρατηρητή των δύο τοποθεσιών, οι χρονικές μετρήσεις των δύο ατομικών ρολογιών διέφεραν κατά κάποια νανοδευτερόλεπτα. Αλλά και διαισθητικά στον καθένα μας δεν έχει συμβεί πολλές φορές όταν η αντιληπτική ικανότητα των πέντε αισθήσεών μας μειώνεται να μην έχουμε καλή αίσθηση του χρόνου ή ίσως και να την χάνουμε για κάποιο διάστημα εντελώς; Και δεν θα αναφερθούμε καν σε επιβεβαιωμένα επιστημονικά τεκμήρια που κάνουν τα διανοητικά θεμέλια της υπόθεσης “χρόνος” να τρίζουν. Ένα τέτοιο περίφημο παράδειγμα είναι η (πλέον και πειραματικώς αποδεδειγμένη) ειδική και γενική θεωρία της σχετικότητας του Einstein σχετικώς με την μεταβλητότητα της ροής του χρόνου όταν οι ταχύτητες προσεγγίζουν την ταχύτητα του φωτός.
Πλέον η κβαντική φυσική και οι συναφείς κλάδοι της περνούν σε μια νέα εποχή. Έννοιες όπως η σκοτεινή ύλη και η σκοτεινή ενέργεια, η αντιύλη, η φυσική των υποατομικών στοιχειωδών σωματιδίων και τα πειράματα των επιταχυντών υποατομικών σωματιδίων, τα παράλληλα σύμπαντα, τα υπερσύμπαντα, η θεωρία χορδών, οι ανώτερες διαστάσεις και οι αστροφυσικές ανακαλύψεις για την λειτουργία των λευκών και μελανών οπών είναι μερικές από τις πιο σημαντικές επιστημονικές περιοχές οι οποίες επιβεβαιωμένα πλέον ταράσσουν τα θεμέλια της ανθρώπινης διανόησης σχετικώς με τον χωροχρόνο και διευρύνουν την ανθρώπινη αντίληψη περί αυτού. Όλες αυτές τις επιστημονικές περιοχές και έννοιες θα αρχίσει να καλύπτει με εκλαϊκευμένο και στο μέτρο του δυνατού απλό τρόπο η νέα σειρά άρθρων του ιστολογίου αυτού με τίτλο “χρόνος άχρονος”.
Η νέα σειρά άρθρων “χρόνος άχρονος” θα εστιάσει σε μια επίπονη αλλά άκρως δελεαστική και ευεργετική έρευνα. Μια έρευνα γύρω από την αληθινή φύση των φαινομένων, την φύση των αισθήσεών μας, την φύση του σύμπαντος από το άπειρο ως το απειροστό. Μια έρευνα η οποία στοχεύει στην αναζήτηση των περιοχών εκείνων τις οποίες δεν μπορούμε να αντιληφθούμε με τις περιορισμένες και πλανεμένες αισθήσεις μας. Σε αυτό ακριβώς το σημείο υπεισέρχονται δύο σημαντικά εργαλεία αναζήτησης.
Πρώτον η σύγχρονη μαθηματικοποιημένη επιστήμη και ιδιαιτέρως η κβαντική φυσική και η αστροφυσική με όλους τους επιμέρους κλάδους τους, οι οποίοι διαμέσου κατάλληλων μοντελοποιήσεων, παραδοχών αλλά και ανακαλύψεων συμβάλλουν στην κατάρριψη κλειστών επιστημονικών “στεγανών” και στην διεύρυνση της αντιληπτικής μας ικανότητας, οδηγώντας τον μέσο άνθρωπο σε επίπεδα αντίληψης του κόσμου και της φύσης του τα οποία δεν θα μπορούσε ούτε στα πιο τρελά του όνειρα να φανταστεί τα προηγούμενα χρόνια.
Δεύτερον ο υπερβατισμός και η πνευματικότητα είναι όχημα το οποίο σε συνδυασμό με την επιστημονική γνώση μας εγγυάται τα επόμενα βήματα της εξέλιξής μας. Οι υπερβατικές μέθοδοι του πνεύματος ξεκινούν από την αυτοπαρατήρηση και την παρατήρηση του φαινομενικώς “έξω σύμπαντος” και με την ανάπτυξη της φαντασίας, της συναισθηματικής νοημοσύνης, της σταθερής πίστης και επιμονής στην αναζήτηση της πνευματικής Αλήθειας της ύπαρξής μας μπορούν τελικώς νας μας οδηγήσουν σε μονοπάτια ανώτερων αισθήσεων (πέραν των γνωστών μας πέντε αισθήσεων του υλικού πεδίου). Κοινό ζητούμενο σε όλα τα στάδια αυτής της έρευνας είναι η ατομική και συλλογική υπέρβαση και το “άνοιγμα νέων δρόμων” αντίληψης και συνειδητότητας.
Είναι πολλά αυτά που έχουμε όλοι να μάθουμε για τον χρόνο. Ο χρόνος, αν δούμε το ζήτημα ψύχραιμα και αντικειμενικά, είναι απλώς μια ανθρώπινη σύμβαση χωρίς ουσιαστική υπόσταση. Είναι ένας χρόνος άχρονος. Είναι μια απίστευτα αποπροσανατολιστική μεταβλητή η οποία “λωβοτομεί” νοητικά και πνευματικά τον άνθρωπο και τον κρατά αλυσιδεμένο στα γρανάζια μια κλειστής φυλακής, χωρίς δυνατότητα διαφυγής. Πρέπει να σπάσουμε τα επτασφράγιστα μυστικά του χρόνου για να έχουμε περισσότερες πιθανότητες να αφυπνιστούμε και τελικώς να λυτρωθούμε από τα πνευματικά δεσμά μας.
Ένα καινούργιο ταξίδι αναζήτησης γνώσης και Αλήθειας μόλις ξεκινά… Ή μήπως έχει ήδη ξεκινήσει; Ή μήπως θα ξεκινήσει; Ή μήπως όλα αυτά μαζί στο ενιαίο και άχρονο ΤΩΡΑ;
