Όλα ξεκινούν από το ρητό: “Πίστευε και μη ερεύνα” για το οποίο πολλά έχουν γραφεί. Μια σύντομη έρευνα καταδεικνύει ότι η ορθόδοξη τουλάχιστον πίστη δεν αποκλείει την έρευνα, απεναντίας προτρέπει σε αυτή (βλέπε πηγές στο τέλος του άρθρου). Η πρακτική αλήθεια είναι ωστόσο ότι σε πολλά θρησκευτικά δόγματα ελλοχεύει ο κίνδυνος της θρησκοληψείας και του ακραίου ευσεβισμού, συμπεριφορές που εξ’ορισμού εξοβελίζουν κάθε προσπάθεια έρευνας και υπαρξιακής αναζήτησης προς την ουσία της ύπαρξης και της ζωής, εφόσον η έρευνα αυτή παρεκλίνει από την θεωρητική ορθότητα του εκάστοτε δόγματος. Αυτό το οποίο επίσης ισχύει είναι ότι σε κάθε δόγμα και θρησκευτική παράδοση υπάρχουν και πραγματικά πνευματικοί άνθρωποι πολύ μπροστά από την εποχή τους, “δουλεμένοι” πνευματικά και με βαθιές υπαρξιακές συνειδητοποιήσεις. Όσο υπάρχουν τα πνεύματα αυτά εν ζωή και δείχνουν το δρόμο και στους υπόλοιπους (όσους έχουν πνευματικά μάτια για να δουν) μπορούμε να ισχυριζόμαστε ότι υπάρχει ελπίδα ακόμα για τον κόσμο.
Με βάση το ρητό “Πίστευε και μη ερεύνα” λέγεται ότι οι άνθρωποι μπορούν να διακριθούν σε δύο μεγάλες κατηγορίες σχετικά με την στάση που κρατούν απέναντι στην έρευνα για την ύπαρξη και για τη ζωή. Η πρώτη μεγάλη ομάδα είναι αυτή που απλά ενστερνίζεται ένα δόγμα άκριτα και δεν αποδέχεται καμμία περαιτέρω έρευνα που αμφισβητεί το δόγμα αυτό. Η δεύτερη μεγάλη ομάδα είναι οι άνθρωποι που ερευνούν χωρίς να απορρίπτουν την παράδοση και την ιερότητα μιας θρησκευτικής προσέγγισης της ύπαρξης. Σε κάθε περίπτωση πρόκειται για ανθρώπους με ευρύτητα αντίληψης αλλά και με πνεύμα διψασμένο για αλήθειες. Για την αλήθεια των καθημερινών και μικρών αλλά και για την μεγάλη και αιώνια Αλήθεια της Ζωής, της Ύπαρξης και του Πνεύματος.
Η αλλαγή της θέσης του κόμματος στην φράση “Πίστευε και μη ερεύνα”, το αν δηλαδή το κόμμα θα τοποθετηθεί μετά την λέξη πίστευε ή μετά την λέξη μη, καθορίζει και την όλη σημασιολογία της φράσης.
Εσύ σε ποια από τις δύο μεγάλες ομάδες στοχεύεις να βρίσκεσαι;
