Συνειδητοποίησα πόσο μας λείπει και πόσο ανάγκη έχει ο καθένας μας την καθημερινή κένωση του νου από λογισμούς. Οι σκέψεις που δεν έχουν αρχή και τέλος, έρχονται και παρέρχονται και μας ταλανίζουν σαν να είμαστε ένα ακυβέρνητο καρυδότσουφλο στην μέση ενός τρικυμισμένου πελάγους. Έρχονται όμως και κάποιες στιγμές νηφαλιότητας και σε αυτές τις στιγμές συνειδητοποιούμε κάπως την ουσία των φαινομένων και των πραγμάτων της ζωής μας. Πώς επιτυγχάνουμε όμως την εσωτερική ηρεμία, έστω για λίγα λεπτά μέσα στην πολύβοη καθημερινότητά μας; Πώς μπορούμε να λειτουργήσουμε απελευθερωμένα έστω για λίγο κάθε μέρα και να συναντηθούμε με τον εσώτερο εαυτό μας; Από που ξεκινούν τα πρώτα μας συνειδητά βήματα προς την εσωτερική αναζήτηση;
Αν απλουστεύσουμε κάπως τα πράγματα και δούμε τον άνθρωπο ως ψυχοσωματική οντότητα, διαπιστώνουμε ότι απαραίτητη προϋπόθεση για την ψυχοχωματική μας υγεία και για την έστω σε ανεκτό επίπεδο ισορροπία στην ζωή μας είναι η κάλυψη κάποιων βασικών αναγκών. Και ως ψυχοσωματικές οντότητες που είμαστε έχουμε και ψυχοσωματικές ανάγκες. Ποιες είναι αυτές; Υποκειμενικό ίσως θα πει κάποιος και ο καθένας μας οριοθετεί και προτεραιοποιεί τις ανθρώπινες ανάγκες υπό το πρίσμα υποκειμενικών μέτρων και σταθμών. Είναι κοινός τόπος παρ’όλα αυτά ότι όλα ξεκινούν από την κάλυψη κάποιων βασικών βιοτικών αναγκών. Η οξυγόνωση των ιστών και των κυττάρων μας διαμέσου της αναπνοής και της καρδιακής λειτουργίας, η λήψη τροφής και νερού και η πέψη/θρέψη των κυττάρων, ο ύπνος και η ύπαρξη στέγης και ένδυσης για προστασία από τις δυσκολίες του εξωτερικού φυσικού περιβάλλοντος είναι οι πρώτιστες ανάγκες μας. Χωρίς την κάλυψη των αναγκών αυτών επέρχεται ο σωματικός θάνατος γιαυτό και στις θεωρητικώς ανεπτυγμένες χώρες θεωρούμε δεδομένη την κάλυψη των αναγκών αυτών. Ας μην ξεχνάμε βέβαια ότι η κάλυψη των στοιχειωδών βιοτικών αναγκών δεν είναι δεδομένη σε πολλές γωνιές του κόσμου. Το να ανοίγεις επί παραδείγματι την βρύση στο νυπτήρα του μπάνιου σου το πρωί και να ξέρεις ότι θα υπάρχει τρεχούμενο φρέσκο και καθαρό νερό είναι μέγιστη πολυτέλεια για πολλές χώρες του πλανήτη εν έτει 2020.
Οι προαναφερθείσες βιοτικές ανάγκες μπορούμε να πούμε ότι συνδέονται πρωτίστως με την επιβίωση του ανθρώπου, την διατήρηση του νήματος της ζωής αρχικά και την ρύθμιση και επαύξηση των σωματικών του λειτουργιών σε δεύτερο επίπεδο. Ο άνθρωπος όμως είναι προγραμματισμένος όχι μόνο για απλή επιβίωση αλλά και για ποιότητα ζωής. Σε συνέχεια των βασικών βιοτικών αναγκών ακολουθούν και άλλες ανάγκες που εκπορεύονται από την ζωώδη φύση του ανθρώπου αλλά ειδικά στην περίπτωση του ανθρώπινου όντος το διασυνδέουν με την ανώτερη πνευματική του διάσταση, τόσο δια μέσου της ενδοκρινολογικής και ορμονολογικής οδού για την οποία έχουμε κυρίως επιστημονική γνώση όσο και διαμέσου του ψυχικού κόσμου για τον οποίο έχουμε εν μέρει επιστημονική και εν μέρει βιωματική και εμπειρική γνώση. Μια από αυτές τις ας πούμε υβριδικές ανάγκες είναι η ανάγκη της αναπαραγωγής και της συνουσίας. Ξεκινά ως ζωώδες ένστικτο αναπαραγωγής που υποκινείται από τις ορμόνες και την υποσυνείδητη εγκεφαλική δραστηριότητα αλλά εξελίσσεται σε σωματική και πνευματική συνουσία, σε ένωση δύο σωμάτων και δύο ψυχών και η οποία με την σειρά της μπορεί πέραν της έκστασης του οργασμού να οδηγήσει και σε ανώτερες σφαίρες βιωματικής εμπειρίας και ανώτερες υπαρξιακές συνειδητοποιήσεις. Το σεξ λοιπόν ανοίγει έναν δίαυλο προς κάτι απείρως ανώτερο από μια εκτόνωση δευτερολέπτων αλλά την ίδια στιγμή υπάρχει εκεί για να μας θυμίζει ότι είμαστε δέσμιοι του βιολογικού κύκλου της ζωής, ότι έχουμε έρθει σε αυτή τη ζωή για να συμμετέχουμε στις ιεροτελεστίες της, ότι με την βιολογική μας ύπαρξη ασυνείδητα εξυπηρετούμε τους σκοπούς της φύσης, ένας εκ των οποίων είναι η διαιώνιση των ειδών, η αναπαραγωγή και η παράδοση του βιολογικού υλικού από τη μια γενιά στην άλλη.
Και έχοντας πλέον καλύψει τα της επιβίωσής μας και έχοντας επίσης νικήσει τον πρόσκαιρο αλλά δικαιολογημένο ανθρώπινο υποσυνείδητο φόβο του βιολογικού μας θανάτου με την παράδοση του βιολογικού υλικού μας στους απογόνους μας, έρχεται η στιγμή που ανομολογήτως προσδοκούμε κάτι πολύ ανώτερο, κάτι πέρα και πάνω από εμάς, κάτι που παραδόξως είναι απύθμενο, ανείπωτο και άπιαστο αλλά ταυτοχρόνως είναι πιο κοντά μας από οτιδήποτε άλλο, είναι κυριολεκτικά μέσα μας. Η πιο λεπτοφυής αυτή ανάγκη λοιπόν είναι στην ουσία η αναζήτηση της πνευματικής μας φύσης, αυτού που κάποιοι αποκαλούν πνευματικό μας σπινθήρα, είναι η αναζήτηση της πνευματικής μας πατρίδας, του βαθύτερου πυρήνα της ύπαρξής μας, της αποκαλούμενης επίσης βαθείας καρδίας. Είναι η αναζήτηση και διεκδίκηση της ουσιαστικής ψυχικής επαφής και συν+ύπαρξης με τον συνάνθρωπο, είναι η αποδοχή της ύπαρξής μας από τον άλλο, η ανάγκη του να ακούσουμε από τον άλλο τη φράση “σε βλέπω“, είναι η συμπόρευση και η συν+χώρεση και διαμέσου αυτού του πρίσματος η ψηλάφηση άλλων διαστάσεων ύπαρξης και κόσμων αθέατων για τους πολλούς αλλά ορατών για όσους θέλουν να ενδοσκοπήσουν.
Συμπερασματικά, όταν καθημερινώς μας κατατρύχει η αγωνία της απώλειας της ηρεμίας μας, όταν νιώθουμε διαρκώς το κλασικό εγωιστικό σύμπτωμα της αίσθησης του ανικοποίητου με όλους και με όλα και προπαντώς με τον εαυτό μας, όταν βρισκόμαστε σε διαρκή ένταση και η αναπνοή, το σώμα μας, ο νους και η καρδιά μας βρίσκονται σε κατάσταση ταραχής, ας προσπαθούμε να θυμίζουμε στον εαυτό μας ότι χωρίς την κάλυψη των βασικών ανθρώπινων αναγκών που προαναφέρθηκαν δεν πάμε πουθενά. Ας ξεκινήσουμε με την πιο συνειδητή διεκδίκηση της κάλυψης των αναγκών αυτών ενθυμούμενοι ότι όλα ξεκινούν πρωτίστως από μέσα μας και από τον τρόπο με τον οποίο εμείς σκεπτόμαστε και πράττουμε και όχι από οποιονδήποτε άλλο άνθρωπο. Εμείς διαμορφώνουμε την πραγματικότητά μας και έχουμε την δυνατότητα να καλύψουμε τις ανάγκες/προϋποθέσεις που προαναφέρθηκαν μόνο όταν η δική μας συνειδητή ανθρώπινη μονάδα συναντήσει τουλάχιστον άλλη μια συνειδητή ανθρώπινη μονάδα. Αυτή η συνάντηση είναι ικανή να προσφέρει πολλά, σε εμάς, στον συνάνθρωπο και κατ’επέκταση στον κόσμο μας ολόκληρο. Δύσκολη και σπάνια η συνάντηση αυτή θα πει κανείς. Ναι αλλά ο άνθρωπος φτιάχτηκε για τα ωραία πράγματα και τα ωραία πράγματα, αυτά που έρχονται στην ώρα τους και αποκαλύπτουν το εσώτερο κάλλος της ζωής, όλα περνούν από στενές διόδους γεμάτες κόπο και δυσκολία. Έτσι είναι τα πράγματα εκ φύσεως, δεν γίνεται διαφορετικά.
Ας αγαπήσουμε λοιπόν περισσότερο την Α+λήθεια ώστε να μην ξεχνάμε τόσο εύκολα σε καθημερινή βάση και ας διεκδικήσουμε με περισσότερη συνειδητότητα την πλήρωση των ανθρώπινων αναγκών μας!
